γράφει ο
Γιώργος Αθανασόπουλος
στα πάρκα σε γυρεύω
το χρόνο έκανα εχθρό
το εγώ μου διαφεντεύω
Το άρωμά σου ακολουθώ
δε φτάνω να σε πιάσω
μοιάζει η φωνή σου με ηχώ
και τρέχω μη σε χάσω
***
Ρωτάω τους περαστικούς
μα απάντηση δεν παίρνω
σημάδια αφήνεις οδηγούς
σαν ράγες από τρένο
Σ' αυτές κυλάω βιαστικά
το νιώθω πως σε φτάνω
κάτω απ' του δέντρου τη σκιά
σε βλέπω δε σε χάνω
***
Έγινε η μέρα μου γιορτή
θα σπάσει η καρδιά μου
λήξε τον πόνο με φιλί
έλα στην αγκαλιά μου
Δε θα μου ξαναφύγεις πια
δε θα το επιτρέψω
και αν ξανάρθει η συννεφιά
εγώ θα τ' αποτρέψω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου