γράφει η
Στέλλα Ρήγα-Λεμπέση
Κι εγώ αναπολώντας φέρνω στο νου θύμισες παλιές… Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιές από παλιά, τότε που δεν είχαμε τα λεφτά και τα λούσα που μας πήραν πίσω ΝΔ και ΠΑΣΟΚ τα τελευταία χρόνια.
Τότε, που είχαμε χαρά, αγάπη και ελπίδα... είχαμε και μια αλάνα και παίζαμε κρυφτό, μήλα... μία χωμάτινη αλάνα..
Τότε, που είχαμε φίλους κολλητούς που συναντιόμασταν και μιλάγαμε, μοιραζόμασταν τα μυστικά μας, τις χαρές μας, τις λύπες... είχαμε κάποιον να μοιραστούμε τα δάκρυά μας.
Τότε, δεν είχαμε λεφτά αλλά είχαμε όνειρα πολλά!!!
Τώρα, μας τύλιξε μια απέραντη μοναξιά, πνιγόμαστε στην κατάθλιψη, δεν λέμε καλημέρα-καλησπέρα, δεν κοιτάμε ψηλά, δεν κοιτάμε τους ανθρώπους στα μάτια!!!
Τι κρίμα!!!
Σήμερα δεν θέλω άλλο να ακούω άλλα παραμύθια. Δεν θέλω να ακούσω άλλα ψέματα ούτε εγώ, ούτε ο γείτονάς μου απέναντι, ούτε οι παλιοί κολλητοί μου!!! Αυτοί που βρήκαν μια καλή δουλίτσα, που έφτιαξαν το σπιτάκι τους, πήραν το αυτοκινητάκι τους… έκαναν και μερικά ταξίδια… και άλλοι πήγαν στα πανεπιστήμια εντός ή εκτός των συνόρων της πατρίδας μας…
Όμως τώρα όταν πίνουμε κανένα καφεδάκι και μετράμε ένα ένα το ευρώ, μετράμε και τα χρόνια που μας παραμύθιαζαν, βλέπουμε ταλαιπωρημένους, άστεγους ανθρώπους να σκύβουν στους σκουπιδοτενεκέδες και να ανασύρουν από μέσα κάθε λογής πράγμα που για αυτούς έχει αξία.
Και αναρωτιέμαι πώς θα γεμίσουμε την μοναξιά του σύγχρονου ανθρώπου, πώς θα δώσουμε μια ελπίδα στα παιδιά μας;;;
Ο δρόμος που μας έδειξαν ήταν στρωμένος με υποσχέσεις αλλά μόνο υποσχέσεις .. Μας έκαναν πλύση εγκεφάλου με τα ΜΜΕ για δήθεν ανεξαρτησία, δήθεν δημοκρατία, δήθεν ισονομία, δήθεν δωρεάν υγεία και παιδεία, δήθεν…
Και δεχθήκαμε εμείς οι αφελείς την πλύση εγκεφάλου επιλέγοντας ως «παρέα» όχι ανθρώπους, αλλά τη σαγηνευτική μας τηλεόραση που τα κατάφερε να μας αποκοιμίσει και να μας παραμυθιάσει με μία δήθεν παρέα…
Μας έκαναν αριθμούς, φυτεύοντας μαχαιριές στην ανθρώπινη καρδιά μας.
Σε όλες τις μεγαλουπόλεις, αλλά και στην επαρχία. Μοναξιά, φτώχεια και δυστυχία.
Ζούμε σε ένα «χρεοκοπημένο» κράτος, σε μια ρημαγμένη οικονομία, σε μια χώρα που επικοινωνούμε ψηφιακά, χωρίς… σάρκα και οστά, χωρίς τη χαρά και τον πόνο της ζωής, χωρίς ανθρώπινα συναισθήματα, δίχως έρωτα, αγάπη, κουτσομπολιό.
Υπάρχουν κάποιοι που εμείς τους επιλέξαμε και τους τοποθετήσαμε για δεκαετίες στην εξουσία και αποφασίζουν για εμάς χωρίς να μας ρωτάνε.
Μας χώρισαν σε μπλε-πράσινους, μαλλιοτραβηχτήκαμε και αφού μας «κατάντησαν» έτσι όπως μας «κατάντησαν» έρχονται τάχα δήθεν να μας «σώσουν» εδώ και 5 χρόνια…
Δεν μπορούμε να γυρίσουμε πίσω, η μηχανή του χρόνου δεν γυρίζει πίσω. Πέρα από την «κακιά φτώχεια» στην Ελλάδα της τρόικας, πίσω από την στέρηση χρημάτων και συναισθημάτων, στην Ελλάδα του σήμερα υπάρχουν ακόμα αξίες που μας κρατούσαν δεμένους στην πραγματικότητα της ζωής.
Αυτές τις αξίες επιλέγουμε, απ' αυτές αρπαζόμαστε, αυτές τις αξίες δένουμε με την ελπίδα και πάμε κόντρα σ’αυτό το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα για να ξαναγίνουμε Άνθρωποι.
Να συμμετέχουμε ξανά στις χαρές και τις λύπες, τους αγώνες για την Δημοκρατία, την Αξιοπρέπεια την Αλληλεγγύη.
Να «χαστουκίσουμε» όλοι μαζί με την ψήφο μας όλους αυτούς που μας κατάντησαν έτσι. Ζητιάνους στον τόπο μας.
Να τους εμποδίσουμε για να αποτρέψουμε το χειρότερο που μπορούν να κάνουν στην πατρίδα μας και στους ανθρώπους της.
Στις 25 Ιανουαρίου, εμείς που αρνούμαστε τον πόνο, εμείς θα αποκρούσουμε και το φόβο που σπέρνουν στα μυαλά μας... Εμείς που εξακολουθούμε να ελπίζουμε, εμείς θα αποφασίσουμε και για το παρόν, και για το μέλλον που μας αξίζει…
Εμείς και όχι κάποιοι άλλοι!...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου