Κυριακή 25 Ιανουαρίου 2015

Μανώλης Γλέζος: Έφεξε, φέγγει, φωτοβολεί

"Θα συναπαντηθούμε αύριο στις πλατείες της χαράς με όλους τους πολίτες που, με τους δαυλούς των αγώνων και των θυσιών στα χέρια, θα ανάψουν το φως της εθνικής ανεξαρτησίας και της λαϊκής κυριαρχίας"

συνέντευξη στον Νίκο Παπαδημητρίου -  Αυγή
Με τη σκέψη σε όλες εκείνες τις παλιές γενιές αριστερών, που υπέστησαν αυτοί και οι οικογένειές τους τα πάνδεινα οραματιζόμενοι μια κοινωνία Δικαιοσύνης, ρωτήσαμε τον Μανώλη Γλέζο πώς νιώθει αυτός και κατ' επέκταση όλοι εκείνοι στην προοπτική για πρώτη φορά στην ιστορία του τόπου η Αριστερά να κερδίσει εκλογική μάχη. Αλλά και ποιο είναι το κλίμα για τον ΣΥΡΙΖΑ στην Ευρώπη...
Με το ιστορικό στέλεχος της Αριστεράς να καταθέτει επιπλέον τις μεγάλες προτεραιότητες της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ.
 
* Τι σημαίνει για τους αριστερούς της δικής σας γενιάς η βραδιά των εκλογών, η προοπτική για πρώτη φορά στην ιστορία η Αριστερά να κερδίσει εκλογές;
Όσοι επιζούμε από τη δική μας γενιά, αντάμα τόσο με τους συντρόφους μας που χάθηκαν σε μάχες ή εκτελέστηκαν, όσο και με εκείνους που έσβησαν με σφιγμένα τα χείλη, περιμένοντας μάταια μια καινούργια, φωτοβόλα αυγή για την πατρίδα, θα συναπαντηθούμε αύριο στις πλατείες της χαράς με όλους τους πολίτες που, με τους δαυλούς των αγώνων και των θυσιών στα χέρια, θα ανάψουν το φως της εθνικής ανεξαρτησίας και της λαϊκής κυριαρχίας. Έφεξε. Φέγγει. Φωτοβολεί. Και φωτίζει τον δρόμο μιας προοπτικής που ενσαρκώνει τα οράματα και τις προσδοκίες ενός λαού που λαχταρά τη μέρα εκείνη που αποτυπώνεται στο χαμόγελο ενός παιδιού.

 
* Όλες αυτές τις ημέρες πηγαίνετε από πρωτεύουσα σε πρωτεύουσα της Ευρώπης ως φορέας του μηνύματος του ΣΥΡΙΖΑ. Τι συναντήσατε, τι περιμένουν, τι φοβούνται από τον ΣΥΡΙΖΑ;
Στις συγκεντρώσεις όπου βρέθηκα για να μιλήσουμε για τις εκλογές και την προοπτική να βρεθεί για πρώτη φορά η Αριστερά στο τιμόνι της χώρας συνάντησα ανθρώπους που ελπίζουν να είναι αυτή η αρχή για το χτίσιμο μιας άλλης Ευρώπης, μιας Ευρώπης που έχουμε όλοι ανάγκη. Κι αυτή είναι η Ευρώπη της λαϊκής κυριαρχίας, της αλληλεγγύης, της δημοκρατίας. Πουθενά σε αυτές τις συγκεντρώσεις δεν συνάντησα φόβο. Μόνο ελπίδα συνάντησα και ανθρώπους αποφασισμένους για το καλύτερο.
Λίγες μέρες νωρίτερα, όμως, όταν βρέθηκα στο Παρίσι για να τιμήσω με τους Γάλλους συντρόφους τη μνήμη των θυμάτων των ισλαμιστικών επιθέσεων, εκεί, ναι, είδα τον φόβο. Και όχι μόνο τον φόβο για τις επιθέσεις αυτές καθαυτές, αλλά και τον φόβο για την παρουσία του στρατού, πάνοπλου, στους δρόμους των ευρωπαϊκών πόλεων, σε καιρό ειρήνης. Εκείνοι που νιώθουν ασφαλείς βλέποντας τον στρατό κάτω από το σπίτι τους ή στον δρόμο για τη δουλειά τους μάλλον δεν συνειδητοποιούν ότι και οι επιθέσεις αυτές είναι, εν μέρει τουλάχιστον, καρπός της οικονομικής κρίσης που μαστίζει σήμερα την Ευρώπη, αλλά και ο πικρός καρπός της αποικιοκρατίας του χθες.

* Με ποιο πρόγραμμα, ποιες κόκκινες γραμμές, με ποια βασική πολιτική στόχευση πιάνει από Δευτέρα δουλειά η ριζοσπαστική Αριστερά, τα μέλη, τα στελέχη, οι υπουργοί της;
Να φέρει τον λαό στην εξουσία. Να δώσει δουλειά στους άνεργους. Να διεκδικήσει τα εθνικά δίκαια. Να μοιράσει δίκαια τον πλούτο. Να προστατέψει τους ανθρώπους και το περιβάλλον. Να... να... Πώς μου ζητάτε να χωρέσω σε λίγες αράδες έναν κόσμο που ονειρεύομαι εβδομήντα χρόνια τώρα;

Πηγή: kinisienergoipolites.blogspot.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου