Το πραξικόπημα, οι εθελόδουλοι, η συντηρητική αριστερά κι εμείς

γράφει ο Δημήτρης Βάσσιος

Στο ζωικό βασίλειο υπάρχουν κανόνες που διέπονται από την αρχή "το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό"... Υπάρχουν όμως και κανόνες... Τούτων των κανόνων ένεκα, τα μικρά ψάρια δεν εξαφανίστηκαν στη διάρκεια των χιλιετιών επειδή τα έφαγαν τα μεγάλα -τουλάχιστον όχι γι αυτό το λόγο.

Λυπήθηκε ο δρ Σόιμπλε την ελληνική αγέλη για την ανεύθυνη κυβέρνηση που επέλεξε ο ελληνικός λαός εδώ και είκοσι μέρες... Και μ' αυτό τον πρωτοφανή τρόπο επέλεξε να κηρύξει τον πόλεμο στην κυβέρνηση για να βοηθήσει (λέει) την αγέλη-ελληνικό λαό (τρομάρα μας)...

Δεν υπολόγισε ο δρ Σόιμπλε ότι τα μικρά ψάρια εξακολουθούν να υπάρχουν -όχι μόνο για να τσιμπάνε σε ερασιτέχνες ψαράδες, αλλά- και για να συνεχίσουν να αποτελούν τροφή για τα μεγάλα ψάρια που δεν αρκούνται να τρέφονται με φύκια.

Ο δρ Σόιμπλε -έχοντας νεοφιλελεύθερο μυαλό και (γι' αυτό το λόγο) μικρότερο από των ψαριών- επέλεξε να κηρύξει πραξικόπημα από τις Βρυξέλλες (άλλωστε όλα τα πετυχημένα πραξικοπήματα από τις πρωτεύουσες ξεκινάνε για να έχουν ευτυχή κατάληξη).

Εκτός όμως από μια πρωτεύουσα, ένα φιλόδοξο πραξικόπημα χρειάζεται και ένα έξυπνο σχέδιο.

Συμφώνησαν λοιπόν ένα κοινά αποδεκτό πλαίσιο συζήτησης με τον Τσίπρα και το Βαρουφάκη την Πέμπτη κι έτσι προέκυψε για όλα μαζί τα ψαράκια της Ευρώπης ένα χαλαρό happy weekend.

Έλα όμως που τη Δευτέρα ο Βαρουφάκης δεν πιάστηκε στον ύπνο -ούτε καν αγουροξυπνημένος: Καλά λοιπόν που κατέχει άπταιστα την αγγλικήν και διαπίστωσε ότι υπήρξε συμβιβαστική πρόταση, η οποία συμφωνήθηκε από τον Ντράγκι, τη Λαγκάρντ και τον Μοσκοβισί. Και δέχτηκε να τη συζητήσει...

Πού πας ρε tredy υπουργέ ξυπόλητος στ' αγκάθια; Δεν σου διαμήνυσε ήδη από το πρωί ο δρ ότι είσαι απεσταλμένος μιας ανεύθυνης κυβέρνησης κι ότι γι αυτό λυπάται τον ελληνικό λαό που σου έδωσε την πρωτιά σε σταυρούς;

Το γεγονός ότι από την νεοφιλελεύθερη ολλανδική ορντινάντσα του δρ Σόιμπλε -τον κ. Ντάισελμπλουμ- εμφανίστηκε στη συνέχεια ένα σχέδιο εξ αρχής απορριπτέο από την αριστερή ελληνική πλευρά, ελάχιστη σημασία έχει σε σχέση με αυτά που διαδραματίζονταν από τους επαρχιώτες δεκανείς του πανευρωπαϊκού πραξικοπήματος.

Σαν έτοιμος από καιρό ο επί δυόμισι χρόνια πρωθυπουργεύων -ελέω Μέρκελ και ελαφράς λαϊκής άνοιας κι αδράνειας- κ. Αντώνης Σαμαράς ανέλαβε πρωτοβουλία σύμπτυξης μετώπου των ευρωπαϊστών κατά του (αντευρωπαϊστή;;;) πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα και της κυβέρνησής του.

Προφανώς ο κ. Σαμαράς λάμβανε σοβαρά υπόψη τις δημοσκοπήσεις που προεκλογικά έφερναν μια ανάσα τον ΣΥΡΙΖΑ μπροστά από τη ΝΔ και τον ίδιον κάποιες μονάδες μπροστά από τον Τσίπρα. Και επέλεξε το δεύτερο.
 
Μετεκλογικά δεν πήρε υπόψη του καμιά από τις δημοσκοπήσεις. Κι αντί να ζητήσει τα ρέστα για την ωμή παρέμβαση του δρ Σόιμπλε, επέλεξε να συνδράμει σ' αυτή βάζοντας στο κολπάκι της προσωπικής του πολιτικής επιβίωσης και τους ομοϊδεάτες του (ΠΑΣΟΚ-Ποτάμι ή όπως μετονομαστούν ή συμπτυχθούν στο μέλλον).

Προφανώς πρέπει να διακατέχεται από απέραντα πελάγη αφέλειας και δήθεν ευτυχίας κάποιος ώστε να μην αντιλαμβάνεται τον πραγματικό πόλεμο των πλούσιων έναντι των φτωχών.

Αυτό όμως δεν αποτελεί μπούργκα στη μούρη μας, ώστε να μη βλέπουμε τη συνέπεια του κάθε δρ Σόιμπλε έναντι του γερμανικού καφαλαίου και ταυτόχρονα να εθελοτυφλούμε στην εθελοδουλία του κάθε Σαμαρά έναντι του εγχώριου και (ταυτόχρονα) κρατικοδίαιτου και χωρίς πατρίδα ελληνικού κεφαλαίου... Αφήνουμε στο ΚΚΕ τη μπούργκα.

Με αυτή την έννοια οι γενικόλογοι, συντηρητικοί και υβριστικοί αφορισμοί του ΚΚΕ για τους λόγους που η ΑΝΤΑΡΣΥΑ συμμετέχει στα παλλαϊκά συλλαλητήρια έχουν την ίδια βλακώδη αξία με συνθήματα του τύπου "φέρτε πίσω την κλεμμένη ψήφο" που αποπειράθηκαν οι τελευταίοι να επιβάλουν σε μια συγκέντρωση που δεν διοργάνωσαν ούτε η κυβέρνηση, αλλά ούτε και οι ίδιοι.

Αντίστοιχα, όταν εγείρουμε ζητήματα για την προκρινόμενη υποψηφιότητα για τη θέση του ΠτΔ, αυτό δεν έχει καμιά αξία  όταν ταυτόχρονα μπαίνουν στο τραπέζι νομοσχέδια που βρίσκονται στον αντίποδα της ανθρωπιστικής καταστροφής -και μην πατάμε μπανανόφλουδες...

Άλλωστε αυτά τα νομοσχέδια είναι που προέταξε ο ΣΥΡΙΖΑ και όχι ονόματα υπουργών, συμβούλων ή προέδρων...

Σε κάθε περίπτωση κι απέναντι σ΄αυτό το πρωτοφανές πανευρωπαϊκό πραξικόπημα, εκείνο που έχει σημασία είναι πρώτα απ' όλα η στάση εθνικής και ταξικής αξιοπρέπειας του ελληνικού λαού -χωρίς να παραγνωρίζουμε τις (εθνικές-διεθνιστικές-ταξικές) αντιστάσεις-διεκδικήσεις στην υπόλοιπη Ευρώπη...

Εδώ λοιπόν είναι που αναζητούμε "ισοδύναμα", που βάζουμε διαχωριστικές ή κόκκινες γραμμές! Εδώ κρινόμαστε!

ατίθαση σκέψη