Τρίτη 3 Μαρτίου 2015

Άουσβιτς: Το απόλυτο κακό, η επίγεια κόλαση, το εργοστάσιο του θανάτου

του Νώντα Παντούλα
 
Έχετε ακούσει ή διαβάσει πολλές φορές τη φράση «δε βρίσκω λόγια να το περιγράψω». Στην περίπτωση του Άουσβιτς μου συνέβη πραγματικά. Δεν είναι σχήμα λόγου,
είναι κυριολεξία.

Ο χαρακτηρισμός «εργοστάσιο του θανάτου» δεν είναι δημοσιογραφικός τίτλος, ούτε τίτλος ταινίας φρίκης. Αποτυπώνει αυτό που πραγματικά ήταν: μια τεράστια εγκατάσταση για μαζικούς φόνους σε βιομηχανική κλίμακα.

Είναι δύσκολο να περιγραφούν όσα φρικτά συνέβαιναν εκεί σε λίγες γραμμές. Θα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Το Άουσβιτς είναι μια κωμόπολη της Πομερανίας που σήμερα ανήκει στην Πολωνία. Δημιουργήθηκε από τους Ναζί το 1940 αρχικά ως στρατόπεδο συγκέντρωσης και εργασίας. Επεκτάθηκε σε τεράστια έκταση και έφτασε να είναι πάνω από 40 τ.χμ. φανταστείτε ένα τετράπλευρο 4 επί 5 χιλιομέτρων. Εκεί οι κρατούμενοι εργάζονταν καταναγκαστικά σε ορυχεία, εργοστάσια και σε άλλες εγκαταστάσεις. Οι συνθήκες ζωής και εργασίας ήταν απάνθρωπες και στοίχισαν τη ζωή δεκάδων χιλιάδων κρατουμένων.


                                
Κατόπιν το Άουσβιτς μετατράπηκε σε στρατόπεδο θανάτου. Η διαδικασία ήταν η εξής. Οι κρατούμενοι μόλις έφταναν περνούσαν από διαλογή (selection). Οι ικανοί για εργασία παρέμεναν, ενώ όσοι κρίνονταν ανίκανοι οδηγούνταν στους θαλάμους αερίων με το πρόσχημα της απολύμανσης ή του λουτρού.


Οι κρατούμενοι πριν μπουν μέσα γδύνονταν και άφηναν τα προσωπικά τους αντικείμενα. Οι θάλαμοι ήταν χωρητικότητας 2000 ατόμων. Εκεί διοχετευόταν ένα δηλητηριώδες αέριο το Zyklon B το οποίο παρήγαγε η εταιρεία ΙG Farben. Η διαδικασία διαρκούσε περίπου 30 λεπτά και μετά μετέφεραν τα πτώματα σε κρεματόρια για αποτέφρωση.

Άλλη αιτία θανάτου ήταν τα ιατρικά πειράματα σε ανθρώπους από το διαβόητο γιατρό του στρατοπέδου Μένγκελε. Ως πειραματόζωα χρησιμοποιούσε κυρίως δίδυμα παιδιά. Τα πειράματα γίνονταν στο ένα παιδί και συνέκριναν τα αποτελέσματα με το άλλο που δεν είχε υποστεί αυτή τη μεταχείριση.


Η ασιτία, το κρύο, τα βασανιστήρια, οι εκτελέσεις, οι ασθένειες (κυρίως τύφος) και η εξάντληση ήταν οι άλλες αιτίες θανάτου.
                                     


Η ζωή των εργατών κρατουμένων δεν είχε καμιά, κυριολεκτώ, αξία και με την οικονομική σημασία του όρου. Δε χρησιμοποιώ τον όρο σκλάβος γιατί τους μεταχειρίζονταν χειρότερα. Ο σκλάβος είναι υποζύγιο, κεφαλαιουχικό αγαθό για τον αφέντη ιδιοκτήτη του. Ο αφέντης του παρέχει τα απαραίτητα για να ζει ώστε
να εργάζεται, όπως τροφή, ρούχα και στέγη γιατί η αντικατάστασή του (η αγορά άλλου σκλάβου) απαιτούσε σημαντική δαπάνη.

Στο Άουσβιτς πολλές φορές δεν έδιναν ούτε τροφή στους εργάτες με αποτέλεσμα να πεθαίνουν από εξάντληση και πείνα. Αυτό δεν τους ενδιέφερε καθόλου, γιατί ο ναζιστικός μηχανισμός τροφοδοτούσε καθημερινά με εκατοντάδες ή και χιλιάδες νέους κρατούμενους το στρατόπεδο.

Η μαζική εξόντωση είχε πάρει τέτοιες διαστάσεις, σε βαθμό που τα κρεματόρια δεν επαρκούσαν για την αποτέφρωση των πτωμάτων με αποτέλεσμα να στοιβάζονται σε ανοιχτούς χώρους και να αποτεφρώνονται με βενζίνη.

Πηγή: www.sinergasia.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου