της Τάμμυ Κοντογιώργου
Η επιμονή και οι φιλοδοξίες του νεαρού Άντριου έχουν τις ρίζες
τους στο γεγονός ότι μεγάλωσε χωρίς τη μητέρα του και έχει έντονο το
αίσθημα της απόρριψης.
Έτσι, βάζει στόχους που τους πετυχαίνει με πολύ πόνο και πείσμα διότι δεν δέχεται άλλη απόρριψη.
Μια πολύ καλή ταινία, με πολλές υποψηφιότητες για όσκαρ που σας προτείνω να δείτε.
Προτείνω να την δουν γονείς και παιδιά που
ασχολούνται με τη μουσική και ιδιαίτερα οι μαθητές της σχολής κρουστών.
Πέντε οσκαρικές υποψηφιότητες, Χρυσή
Σφαίρα β΄ ρόλου και Μεγάλο Βραβείο στο Σάντανς για ένα εκρηκτικό
μουσικο-κινηματογραφικό σόλο.
Με ένα αριστοτεχνικό μοντάζ και ένα
στακάτο σκηνοθετικό ρυθμό, ο Ντάμιεν Σαζέλ μπορεί να δικαιώνει την
προτεσταντική οδό του πόνου προς το χάπι εντ κάθε success story,
καταφέρνει όμως να χωρέσει σ’ αυτό το up beat ανέβασμα στο Γολγοθά
εύστοχες παρατηρήσεις για το αληθινό καλλιτεχνικό πάθος, την αμερικανική
κοινωνία της ανταγωνιστικότητας και τη νοσταλγική προσκόλληση σε κενούς
μύθους.
Για να το κάνει, τραβά την πλοκή και τους χαρακτήρες στα
δραματικά τους άκρα, επιστρατεύοντας ακόμα και εύκολες μελοδραματικές
συμπτώσεις.
Παραδίδει όμως ένα απόλυτα feelgood και ακαταμάχητα μελωδικό
δράμα χαρακτήρων, σημείο αναφοράς για το μοντέρνο ανεξάρτητο
αμερικανικό σινεμά.
Aμερικανική ταινία, σκηνοθεσία Ντάμιεν Σαζέλ με τους: Μάιλς Τέλερ, Τζέι Κέι Σίμονς, Πολ Ράιζερ.
Πηγή: www.sinergasia.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου