Μιχ. Μαραγκός: Στο θέατρο η ζωή είναι ψεύτικη αλλά αληθινή

γράφει η Τάμμυ Κοντογιώργου

Μια ειλικρινή συζήτηση της Τάμμυ Κοντογιώργου με τον Μιχάλη Μαραγκό, σκηνοθέτη της Θεατρικής Ομάδας Αργυρούπολης.

Ερώτηση: Ο κόσμος της Αργυρούπολης γνωρίζει

τη δουλειά σου, έχει δει τις παραστάσεις σου αλλά δεν γνωρίζει ποιος είσαι, τι έχεις κάνει μέχρι σήμερα ;

Μιχάλης: Ήμουν από τους τυχερούς νέους ηθοποιούς της γενιάς μου. Ξεκίνησα την καριέρα μου από πολύ νωρίς (μαθητής ακόμα) με τον θίασο του Παπαμιχαήλ-Δανδουλάκη σε σκηνοθεσία Ζιλ Ντασέν. Τελειώνοντας τη δραματική σχολή βγήκα στο ελεύθερο θέατρο και συμμετείχα σε δύο-τρείς παραγωγές. Για έξι χρόνια ήμουν μόνιμος συνεργάτης στο Μέγαρο Μουσικής και έλαβα μέρος σε τουλάχιστον 15 παραγωγές του Μεγάρου ως ηθοποιός σε όπερες αλλά και ως χορευτής. Το 1987 η μεγάλη χορογράφος Ζουζού Νικολούδη με έκανε μέλος των «Χορικών» της και έτσι μου δόθηκε η ευκαιρία να εκπροσωπήσω με τα «Χορικά» την Ελλάδα σε όλα τα διεθνή Φεστιβάλ με σημαντικές διακρίσεις, μέχρι και το θάνατό της και το τέλος των «Χορικών». Με το Θέατρο Τέχνης και το κλασσικό «Όρνιθες» έλαβα μέρος σε παραστάσεις στην Επίδαυρο αλλά και σε όλα τα αρχαία θέατρα της Ελλάδας. Η παράσταση αυτή έφθασε μέχρι το Πεκίνο στα πλαίσια των Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου.

Παράλληλα, άρχισα να διδάσκω το μάθημα του χορού και της υποκριτικής στη Δραματική Σχολή Παν. Μουστάκη-Βεάκη, στην οποία σχολή διδάσκω μέχρι σήμερα (22 χρόνια). Από το 1999 άρχισα να συνεργάζομαι με το Δήμο Αργυρούπολης και βρίσκομαι σε αυτή τη θέση μέχρι σήμερα. Γενικά με τράβηξε η διδασκαλία και η σκηνοθεσία με τα οποία ασχολούμαι πια στο Δήμο, σε συλλόγους και ομάδες έχοντας στο ενεργητικό μου τουλάχιστον 35 θεατρικές παραγωγές.

Ερώτηση: Ποια η διαφορά μεταξύ ερασιτέχνη και επαγγελματία ηθοποιού.

Μιχάλης: Το θέατρο είναι ένα και η προσέγγισή του επίσης είναι μία. Για μένα δεν έχει καμία διαφορά. Η ουσία είναι η αλήθεια. Άρα αυτό που διαχωρίζει τον ερασιτέχνη από τον επαγγελματία είναι η οικονομική αμοιβή, γιατί η ηθική αμοιβή (χειροκρότημα) είναι το ίδιο. Ο επαγγελματίας βέβαια εκπαιδεύεται στη σχολή από εξειδικευμένους δασκάλους και αποκτά τεχνική. Ο ερασιτέχνης –τις περισσότερες φορές- παίζει με την καρδιά του. Αν τώρα ο ερασιτέχνης συναντήσει έναν σοβαρό και υπεύθυνο δάσκαλο –σκηνοθέτη που σέβεται και εκτιμά τη δουλειά του- τότε οι διαφορές αυτές ελαττώνονται μέχρι και που εκμηδενίζονται. Η αλήθεια, η αγάπη και η συνέπεια καθώς και ο προσανατολισμός στο στόχο μπορεί να κάνει ερασιτέχνες ηθοποιούς πιο σπουδαίους από επαγγελματίες.

Eρώτηση: Ποια η διαφορά μεταξύ επαγγελματικού και ερασιτεχνικού θεάτρου;

Μιχάλης : Η απάντηση είναι ή ίδια. Έτσι που έχουν καταντήσει τα πράγματα και οι επαγγελματίες δεν πληρώνονται πια. Οπότε όλα είναι στη ψυχή που διαθέτουν οι συντελεστές μιας παράστασης. Στην καριέρα μου έχω συναντήσει

ερασιτεχνικές παραστάσεις καλύτερες από επαγγελματικές. Αυτός είναι και ένας λόγος που αποφάσισα να φύγω από το «επαγγελματικό» θέατρο και να ασχοληθώ με τη διδασκαλία και τη σκηνοθεσία ομάδων. Σε αυτές (τις ομάδες) βρίσκεις περισσότερη αλήθεια και ανιδιοτέλεια.

Ερώτηση: Τι έχεις αποκομίσει τόσα χρόνια από την εμπειρία σου στο θεατρικό εργαστήρι της Αργυρούπολης ; Πόσα χρόνια διδάσκεις στο Δήμο; Πόσες παραστάσεις έχεις ανεβάσει;

Μιχάλης : Μετά από 17 χρόνια στην υπηρεσία του Δήμου νομίζω πως έχω πια μια οικογένεια.

Με αυτούς τους ανθρώπους μεγαλώσαμε μαζί, ζυμωθήκαμε, τσακωθήκαμε, κλάψαμε, γελάσαμε, με άλλα λόγια δημιουργήσαμε ζωή.

Αυτό δεν το αλλάζω με τίποτα. 17 χρόνια στην ομάδα Αργυρούπολης και 32 θεατρικές παραγωγές είναι νομίζω αρκετά για να πω πως αισθάνομαι σαν το σπίτι μου.

Ερώτηση: Ποιες οι δυσκολίες ή και τα θετικά από την πολύχρονη εμπειρία σου σε ένα θεατρικό εργαστήρι δήμου με ερασιτέχνες ηθοποιούς;

Μιχάλης : Είναι ακριβώς το ίδιο που γίνεται μέσα σε μια οικογένεια. Η καθημερινότητα, η τριβή, η ανταλλαγή σκέψεων και επιχειρημάτων από τη μια και η ασφάλεια, η αγάπη, η κατανόηση και η υπομονή από την άλλη. Τώρα, με τους ερασιτέχνες η δυσκολία είναι πως πρέπει να του πείσεις πως μπορούν, χρειάζονται αυτοπεποίθηση και ασφάλεια.

Δουλεύουμε μαζί και κατακτούν τη σκηνή και το θέατρο μέρα με τη μέρα, πρόβα με τη πρόβα.

Το θετικό είναι η χαρά στο πρόσωπο των παιδιών όταν εισπράττουν το χειροκρότημα και την ικανοποίηση πως τα κατάφεραν.

Ερώτηση: Ο κόσμος έχει αγκαλιάσει της παραστάσεις σου. Πιο το μυστικό της επιτυχίας και ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;

Μιχάλης : Τα σχέδια μου είναι να συνεχίσω να υπηρετώ το θέατρο και τη τέχνη μου από αυτή τη θέση που μου εμπιστεύθηκε ο Δήμος. Με ειλικρίνεια, αλήθεια και ευαισθησία απέναντι στις ψυχές των ανθρώπων που μου εμπιστεύεται ο Δήμος τη ψυχαγωγία τους.

Ερώτηση: Τι μπορεί να προσφέρει το θέατρο στην πολιτιστική ανάπτυξη μιας πόλης. Τι μπορεί να προσφέρει στη ζωή των πολιτών;

Μιχάλης : Οι εποχές είναι δύσκολες και ο κόσμος ταλαιπωρημένος. Το θέατρο πάντα και σε όλες τις εποχές ήταν εκεί για να ψυχαγωγεί, να καλλιεργεί και να διδάσκει. Θεωρώ λοιπόν υποχρέωση

ενός Δήμου να έχει στα χέρια του ένα εργαλείο (σαν το θέατρο) για να μπορεί να ψυχαγωγεί, να καλλιεργεί, να διδάσκει τους δημότες του.

Ερώτηση: Και να κλείσω με την τελευταία ερώτηση. Τι ήταν αυτό που σε έκανε να ασχοληθείς με το θέατρο;

Μιχάλης : Από μικρός μου άρεσαν τα παραμύθια και τα ψέματα. Έτσι ήταν φυσικό να ασχοληθώ με κάτι τέτοιο. Στο θέατρο η ζωή είναι ψεύτικη αλλά αληθινή. Εννοώ ψεύτικη για μένα που τη ζω αλλά αληθινή για τον ήρωα που ενσαρκώνω στη σκηνή.

Αυτές οι δύο διαστάσεις του θεάτρου, οι δύο ζωές που ζεις , έχουν μεγάλη γοητεία και ομορφιά.

Πηγή: www.sinergasia.gr