"Πώς μπορεί σε ένα πανάκριβο συνέδριο, κόστους εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ δημόσιου χρήματος, σε έναν χώρο που υπέχει φτιαχτεί για άλλους -για τους λίγους- μακριά από εκεί που χτυπά η καρδιά της κοινωνίας, εμείς να μιλάμε για τις ανάγκες της;" αναρωτήθηκε ο Παναγιώτης Πάντος, δημοτικός σύμβουλός Νέας Σμύρνης.
Κινούμενος στους χώρους του συνεδρίου νιώθω εν πολλοίς έξω από τα νερά μου. Αναρωτήθηκα αρχικά αν επρόκειτο για δική μου παραξενιά. Ευτυχώς μιλώντας με τους δημάρχους της Κοζάνης και της ακριτικής Γαύδου κατάλαβα ότι υπάρχουν κι άλλοι που προβληματίζονται πώς μπορεί σε ένα πανάκριβο συνέδριο, κόστους εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ δημόσιου χρήματος, σε έναν χώρο που έχει φτιαχτεί για άλλους -για τους λίγους- μακριά από εκεί που χτυπά η καρδιά της κοινωνίας, εμείς να μιλάμε για τις ανάγκες της.
Ίσως μου πείτε ότι όλα αυτά είναι απλώς συμβολικά και ότι γίνομαι άδικος. Φοβάμαι όμως ότι αυτοί οι συμβολισμοί καλλιεργούν σε όλους μας, εδώ στο ανώτατο επίπεδο της ΚΕΔΕ, μια πλασματική και αφ’ υψηλού εικόνα της πραγματικότητας. Άλλωστε την ίδια εικόνα και η σύνθεση του σώματος. Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι στο συνέδριο της ΚΕΔΕ δεν εκπροσωπούνται μεγάλα κομμάτια της αυτοδιοίκησης, ενώ επίσης δεν βλέπουν τον εαυτό τους ζωντανά, δυναμικά κομμάτια των τοπικών κοινωνιών, με σημαντικό ειδικό και πολιτικό βάρος.
Γι’ αυτό το λόγο δεν θα εστιάσω στα οικονομικά ζητήματα και στην ανάγκη διασφάλισης των απαιτούμενων πόρων για τη λειτουργία της αυτοδιοίκησης. Άλλωστε έχουμε το περίεργο φαινόμενο το συνέδριο να έχει ήδη ψηφίσει την απόφασή του, πριν ακόμη πάρουν το λόγο οι σύνεδροι. Θα εστιάσω σε μια παραγνωρισμένη διάσταση αυτού του συνεδρίου, που θυμίζω ότι έχει τον τίτλο «Η αναβάθμιση της τοπικής αυτοδιοίκησης με του πολίτες μπροστά».
Η αυτοδιοίκηση βαυκαλίζεται ότι είναι αδιάφθορη και αποτελεσματική εκεί που το κεντρικό κράτος αποτυγχάνει. Και αποφεύγει να δει ότι στα μάτια της κοινωνίας δεν διαφέρει σε τίποτα από το κεντρικό κράτος. Μιλάμε λοιπόν για «αναβάθμιση», για «τοπικότητα» για «συμμετοχή των πολιτών», αλλά χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο.
Ας σκεφτούμε π.χ. πόσοι δήμοι εφαρμόζουν αναλυτική λογιστική; Πόσοι εκπονούν πραγματικά αναπτυξιακά σχέδια αντί να υιοθετούν μελέτες καρμπόν, ίδιες από τη Θράκη μέχρι την Κρήτη; Πόσοι ανοίγουν τα στοιχεία των δήμων τους, τα οικονομικά δεδομένα, τις μελέτες, τις δαπάνες, σε όλους τους πολίτες σε πραγματικό χρόνο; Πόσοι λειτουργούν με πραγματικά δημόσιο τρόπο την Οικονομική τους Επιτροπή; Πόσοι ρωτάνε τους πολίτες για τις προτεραιότητες στον δήμο τους, για το ποια έργα θα ωριμάσουν και ποια θα μείνουν στο συρτάρι, με ό,τι αυτό συνεπάγεται την ώρα των χρηματοδοτήσεων; Πόσοι διεκδικούν την απλή αναλογική; Πόσοι εδώ μέσα έχουμε το θάρρος να μιλήσουμε για τις πελατειακές σχέσεις στους δήμους;
Ας σκεφτούμε σε ποιο βαθμό η αρχή της εγγύτητας στη λήψη αποφάσεων, εκτός από τα καλά της μπορεί να οδηγεί και σε ανεπιθύμητο κατακερματισμό. Έχει η ΚΕΔΕ να προτείνει αξιόπιστους τρόπους ώστε η τοπική εξουσία να μη μετατρέπεται σε ασυδοσία; Ώστε π.χ. να μη γίνει κάθε αλλαγή σχεδίου πόλης όχημα γιαreal estate κερδοσκοπία. Ώστε οι παραλίες να μη γεμίσουν ομπρέλες και μπαρ;
Ας σκεφτούμε επίσης πόσοι δήμοι είναι κοινωνικά παρεμβατικοί, στηρίζοντας τη γνώση, την καινοτομία και την πνευματική καλλιέργεια. Αναλαμβάνοντας, στην πράξη και όχι στα λόγια, δράση για την ισότητα των φύλων, ενάντια στον ρατσισμό και τον σεξισμό. Δεν είναι ελπιδοφόρο άλλωστε ότι και εδώ, στο συνέδριο της ΚΕΔΕ, η πολιτική αντιπαράθεση ξεχειλίζει από ματσισμό και σεξισμό, με αναφορές σε κατεβασμένα παντελόνια και ποιος τα κατεβάζει πιο συχνά.
Εκτίμηση δική μου και πολλών άλλων ανθρώπων είναι ότι για όλα τα παραπάνω η αυτοδιοίκηση δεν έχει να επιδείξει ούτε ιδιαίτερο έργο ούτε σοβαρό όραμα. Και δυστυχώς δεν αναγνωρίζει καν το πρόβλημα ώστε αρχίσει τουλάχιστον να σκέφτεται πώς να το αντιμετωπίσει και να στείλει μήνυμα στην κοινωνία ότι θέλει να αλλάξει. Κι αν το συνέδριο αυτό, όπως έχει εξελιχθεί, δεν προβλέπεται να ασχοληθεί με αυτά τα θέματα, ας φροντίσουμε τουλάχιστον να αποτελέσει τουλάχιστον την ευκαιρία να σταματήσουμε να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου