εδώ στο νότο: Όπως το Ιστορικό Κέντρο, το Ελληνικό είναι δημόσιο και η αξιοποίησή του χρέος του δημοσίου

Κυριακή 24 Μαΐου 2015

Όπως το Ιστορικό Κέντρο, το Ελληνικό είναι δημόσιο και η αξιοποίησή του χρέος του δημοσίου

Η ιστορία της ανάπλασης του Ελληνικού ξεκινάει από το 2001 , απ' την χρονιά που ξεκίνησε η λειτουργία του νέου αεροδρομίου στα Σπάτα.

Από τότε έως και λίγα χρόνια πριν οι περισσότερες πολιτικές παρατάξεις και κόμματα κινούνταν στο πλαίσιο δημιουργίας Μητροπολιτικού Πάρκου. Τι άλλαξε τα τελευταία χρόνια;

Τα πάντα άλλαξαν στην χώρα μας τα τελευταία 6 χρόνια, η καπιταλιστική κρίση έφτασε και στην Ελλάδα και επηρέασε, για πολλούς και διάφορους λόγους, έντονα τη ζωή και την συμπεριφορά μας.

Η κρίση έφερε τα πάνω κάτω στην κοινωνία, μισθοί πετσοκόπηκαν, δικαιώματα καταργήθηκαν, δημιουργήθηκε η τάξη των ανέργων, η υγεία και η παιδεία πέρασαν σε τρίτη μοίρα, σε αντίθεση με τα μεγάλα τζάκια της πολιτικής και την οικονομική ελίτ που αύξησε την κερδοφορία και την επιρροή της.

Όλα αυτά επιβλήθηκαν στον ελληνικό λαό απότομα, εκβιαστικά και όπως ήταν λογικό υπέστη ένα άνευ προηγουμένου σοκ, από τα απανωτά αντιλαϊκά χτυπήματα. Μέσα σ' αυτόν τον απίστευτο καταιγισμό αντιλαϊκών μέτρων και σε συνδυασμό με τη μεθοδευμένη συστηματική τρομοκράτηση της κοινωνίας, άνοιξε ένας νέος χώρος ευκαιριακής εκμετάλλευσης των αποδυναμωμένων πολιτών -αυτός της εξαγοράς της δημόσιας περιουσίας.

Μια τέτοια ευκαιρία αρπαγής από τους επαγγελματίες του είδους ήταν και το πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού, που αποτελούσε διακαή πόθο των γνωστών επιχειρηματικών γερακιών.

Δυστυχώς όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις αποδείχτηκαν ανεπαρκείς ή ακόμα χειρότερα ύπουλες. Άφησαν το πρώην αεροδρόμιο να παρακμάζει σκόπιμα, ώστε όταν έρθει η στιγμή της κρίσης, την οποία όλοι τους γνωρίζανε, να προχωρήσουν στο ξεπούλημά του αναίμακτα και με την δήθεν συναίνεση του λαού, παρουσιάζοντάς την ως την μοναδική λύση.

Το ευτύχημα εδώ είναι πως αρκετός κόσμος, παρατάξεις και συλλογικότητες, δεν κατέθεσαν τα όπλα σ' αυτη την άνιση μάχη με το σύστημα, αντιθέτως πάλεψαν, παλεύουν και αξιοποιούν, όπως και κάποιοι σύλλογοι, μέρος των δομών του Ελληνικού.

Η πραγματικότητα είναι πως μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού, έχει παρασυρθεί από τους βερμπαλισμούς και τις προπαγανδιστικές επενδυτικές κορώνες όπου υπόσχονται ανάκαμψη με χιλιάδες θέσεις εργασίας, μέσω την ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Οι εκατομμύρια άνεργοι έχοντας χάσει κάθε ελπίδα ευημερίας, γίνονται σε αρκετές περιπτώσεις έρμαια των κερδοσκόπων και των πολιτικών διαμεσολαβητών τους.

Κορύφωση της προπαγάνδας αποτελεί η «αξιοποίηση» του Ελληνικού από τον Λάτση. Ένα «πολλά υποσχόμενο έργο», το οποίο σε πρώτη ψυχρή οικονομική ανάλυση, είναι ασύμφορο για το κράτος, καθώς πωλείται σχεδόν τσάμπα. Η δε σχεδιαζόμενη κατασκευή του, ανατίθεται ουσιαστικά στην χρηματοδότηση του κράτους, άρα του ελληνικού λαού.

Η δεύτερη και βασικότερη ανάλυση , έχει να κάνει με την δήθεν ανάπτυξη που υπόσχονται. Το μόνο σίγουρο απ' αυτή την επένδυση θα είναι η απίστευτη κερδοφορία των επενδυτών, η καταστροφή του περιβάλλοντος λόγω της υπερβολικής τσιμεντοποίησης, η παρακμή των μικρών επιχειρηματιών των όμορων δήμων, αλλά και η δημιουργία ειδικής εργατικής ζώνης με συνθήκες γαλέρας.

Η μόνη ρεαλιστική και ανθρώπινη λύση έχει παρουσιαστεί αρκετές φορές από επιτροπές κινημάτων και παρατάξεων και είναι αυτή της δημιουργίας Μητροπολιτικού Πάρκου. Μια επένδυση που στόχο έχει να καλυτερεύσει την ζωή μας, να εξασφαλίσει ποιότητα ζωής στις νέες γενιές, μέσα από ήπια πράσινη και πολιτιστική ανάπτυξη, ελεύθερη πρόσβαση σ' όλους και όχι σε μια κάστα πλούσιων πολιτών.

Στην τελευταία μάλιστα δημόσια συζήτηση που διοργάνωσε η Επιτροπή Αγώνα για το Μητροπολιτικό Πάρκο Ελληνικού, υπήρξε μεγάλη συμμετοχή και μια μεγάλη σχετικά σύγκλιση απόψεων με τον αρχικό στόχο.

Αξιοσημείωτη μάλιστα ήταν οι παρουσία των δημάρχων του Αλίμου και της Γλυφάδας που χαιρέτισαν τους αγώνες και την προσπάθεια, καταθέτοντας την δική τους ωστόσο άποψη σχετικά με την αξιοποίηση του Ελληνικού, αλλά διαχωρίζοντας ταυτόχρονα την θέση τους απ' αυτή του λεγόμενου Λατσικού στρατοπέδου, την οποία όπως διαφαίνεται πλέον εκπροσωπεί απομονωμένος ο κ. Κωνσταντάτος του δήμου Ελληνικού-Αργυρούπολης.

Το γεγονός αυτό δεν προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση, παρόλο που το 2006-2008, όταν ο κ. Κωνσταντατος ήταν αντιδήμαρχος με τον Τάκη Ευσταθιάδη, υποστήριζε το σχέδιο για το Μητροπολιτικό Πάρκο.

Από το 2010 ως και σήμερα η πολιτική ατζέντα του κ. Κωνσταντάτου άλλαξε, περνώντας στον χώρο της νεοφιλελεύθερης αντίληψης, υποστηρίζοντας πλέον την επιχειρηματική ανάπτυξη, στην αρχή μέσω των Αραβικών συμφερόντων και στην πορεία ταυτιζόμενος με το σχέδιο Λάτση. Το 2014 μάλιστα η προεκλογική του εκστρατεία στηρίχτηκε κατά ένα μεγάλο μέρος στην υποσχεολογία και τα αντισταθμιστικά οφέλη που θα προέκυπταν από αυτή την συμφωνία. Αμέλησε όμως να ενημερώσει τον κόσμο, για τους ιδιοτελείς σκοπούς του μεγαλοεπενδυτή Λάτση, για τον οποίο τόσα έχουν γραφτεί κατά καιρούς στον τύπο, ως προς τις επιχειρηματικές τακτικές των εταιριών του.

Η ακραία αντιλαϊκή και νεοφιλελεύθερη αντίληψη που κυριαρχεί στον δήμο Ελληνικού-Αργυρούπολης πλέον είναι απροκάλυπτα εμφανής και προκλητική. Οι χορηγίες, οι αναθέσεις υπηρεσιών και λειτουργιών του δήμου σε ιδιώτες, οι προσπάθειες ενταφιασμού και καπελώματος των λαϊκών κατακτήσεων έχει ξεπεράσει κάθε όριο.

Η ενορχηστρωμένη προσπάθεια για εφησυχασμό και αποπολιτικοποίηση των πολιτών, καθώς και ο εξαγιασμός της ιδιωτικής πρωτοβουλίας ως αντίδοτο στο δήθεν αποτυχημένο δημόσιο, έχει αρχίσει και βρίσκει οπαδούς. Φυσικά ως υπέρτατος σκοπός έχει τεθεί το ξεπούλημα του Ελληνικού σε συνδυασμό με την προσωπική πολιτική προβολή.

Ένα τέτοιο παράδειγμα αποτελεί η απαξίωση των αγώνων κατοίκων και της προηγούμενης διοίκησης του Χρήστου Κορτζίδη, για την απελευθέρωση του Πάρκου 129,το οποίο πλέον διαθέτει νέο όνομα με σφραγίδα μάλιστα αρκετά υπεροπτική. Ίσως δεν αργήσει πολύ η μέρα που ο δήμος ο δικός μας -όπως και άλλοι της ίδιας κατεύθυνσης- θα μεταλλαχτεί σε Α.Ε. και ο αντίστοιχός δήμαρχος σε διευθύνοντα σύμβουλο.

Δυστυχώς, η αλήθεια είναι πως το σύστημα έχει τον τρόπο να βρίσκει πάντα κάποιον εκπρόσωπο, υποτίθεται νέο και άφθαρτο, τον οποίο παρουσιάζει ως σωτήρα στα μάτια του λαού, έτοιμο να αναλάβει την ανάθεση πάντα «υπεύθυνα και ρεαλιστικά».

Ευθύνη όμως έχουμε όλοι μας σ' αυτόν τον κόσμο, δικαιολογίες πλέον του στυλ "δεν ήξερα, δεν γνώριζα" δεν υπάρχουν καθότι οι εμπειρίες μας είναι πολλές στα χρόνια της μεταπολίτευσης.

Για μια ακόμη φορά εναποτίθεται η ανατροπή του κατεστημένου και των στόχων του, στον ίδιο τον λαό και στην ενδυνάμωση των κινημάτων.

Η ζωή μας δεν είναι παιχνίδι, δεν επιτρέπεται να αδιαφορούμε ή να δρούμε με βάση το ατομικό συμφέρον, οφείλουμε να ενημερωθούμε, να κλείσουμε τα αφτιά μας στις νεοφιλελεύθερες σειρήνες και να παλέψουμε για το δικό μας μέλλον κι όχι αυτό των λίγων της πλουτοκρατίας και των υποτελών της.

Ας αναλογιστούμε πώς ήταν πριν κάποια χρόνια το νεκρό και απαξιωμένο Ιστορικό Κέντρο της Αθήνας. Ας σκεφτούμε ότι κάποιοι δούλεψαν με φαντασία και πολιτική βούληση ώστε να παραμείνει δημόσιο και να αποκτήσει τη σημερινή μορφή και ζωντάνια. Έτσι και το Ελληνικό είναι δημόσιο και η αξιοποίησή του προς όφελος των πολλών είναι χρέος του δημοσίου.

Μπαίνουμε στην τελική ευθεία, ο αγώνας τώρα ξεκινάει, το αύριο τώρα διαμορφώνεται, το Ελληνικό θέλουμε να γίνει Μητροπολιτικό Πρότυπο Πάρκο και να μείνει εκεί που ανήκει, δηλαδή στον λαό. Θα τ’ αφήσουμε έτσι;