του Τάκη Μαστρογιαννόπουλου
Το ανερμάτιστο αυτό μωσαϊκό -για να χρησιμοποιήσω την πολιτική ορολογία την οποία ο Κ. Χατζημπίρος χρησιμοποίησε για τον ΣΥΡΙΖΑ σε ένα πρόσφατο άρθρο του στην Εφημερίδα των Συντακτών (2.6.15)- τρέμοντας κυριολεκτικά την προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία, επιχειρεί να «σώσει» και πάλι τη χώρα από «τις αντικαπιταλιστικές και εθνικιστικές δυνάμεις που ανέβηκαν στην εξουσία».
Δεν έχει την στοιχειώδη πολιτική ευθιξία να απαιτήσει το αυτονόητο, εκλογές. Φοβάται, δικαίως, και τη σκιά του.
Για τον λόγο αυτό επιχειρεί, σε αγαστή συνεργασία με το αστικό σύστημα εξουσίας σε Ελλάδα και Ευρώπη να ανατρέψει τη σημερινή κυβέρνηση και να σχηματίσει μια νέα, με πρωθυπουργό τον Αλ. Τσίπρα, η οποία, όμως, θα στηρίζεται στα «ευρωπαϊκά» και ακραιφνώς μνημονιακά κόμματα της παρούσης βουλής.
Σε αυτή ακριβώς την γραμμή πλέυσης και ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ, ο οποίος εσχάτως ανακάλυψε ότι «ο πρωθυπουργός γίνεται ολοένα και πιο υπεύθυνος και ανακαλύπτει ολοένα και περισσότερο το μέγεθος του καθήκοντός του» ενώ, αντίθετα, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ένα «κανονικό» κόμμα.
Στο πλαίσιο αυτής της εκστρατείας ακόμα και το κόμμα του κ. Θεοδωράκη έφθασε στο σημείο να ράβει υπουργικά κουστούμια ώστε να αποτελέσει την εξ αριστερών, υποτίθεται, διεύρυνση της κυβέρνησης που θα σχηματιστεί χωρίς τα «βαρίδια» του ΣΥΡΙΖΑ! Μπορούμε να φανταστούμε τι αντιμετώπιση θα είχε ο ΣΥΡΙΖΑ του 4%, από τον συστημικό έντυπο και κυρίως ηλεκτρονικό τύπο, αν πρότεινε, στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν, την διάσπαση του κυβερνητικού κόμματος -του ΠΑΣΟΚ ή της ΝΔ- και τον σχηματισμό νέας κυβέρνησης στην οποία θα απαιτούσε και αρκετά υπουργεία ; Μια τέτοια πολιτική απαίτηση δεν θα ήταν μόνο σκέτος παραλογισμός αλλά θα αποτελούσε και μια τραγωδία για ένα κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς. Στην περίπτωση του κ. Στ. Θεδωράκη δεν ξεπερνά, βέβαια, τα όρια της φάρσας.
Εσείς, λοιπόν, βάζετε τον αρχηγό -αναφωνούν καθημερινά σε όλους τους τόνους οι κάθε είδους μνημονιακοί- και εμείς τα τόσο αγαπητά στους ευρωπαϊκούς «θεσμούς» κόμματα. Για ένα, μάλιστα, εξ αυτών, μια τέτοια εξέλιξη θα αποτελέσει αληθινή νεκρανάσταση όπως άλλωστε και για τους γνωστούς πολιτικούς παράγοντες διαφόρων θνησιγενών, «εκσυγχρονιστικών» κινήσεων, όπως των 58 και άλλων παρόμοιων αποτυχημένων εγχειρημάτων.
Στην ουσία, το εγχώριο κατεστημένο, στην οικονομία, την πολιτική και τα ΜΜΕ, και οι ευρωπαϊκές κυρίαρχες νεοφιλελεύθερες ελίτ δεν σχεδιάζουν μια απλή κυβερνητική αλλαγή, στα πρότυπα των κυβερνήσεων των αποστατών του παρελθόντος ή στην σύγχρομη εκδοχή τους της κυβέρνησης Παπαδήμου, αλλά αποβλέπουν και στη διάσπαση, στην ουσιαστική διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ. Στόχος να εκλείψει το «ανορθόδοξο» αυτό εγχείρημα που αποτελεί κόμμα-πρότυπο για τη νέα και παλιά αριστερά που αργά, σταθερά όμως, άρχισε και πάλι να εμφανίζεται στην Ευρώπη.
Το «ευρωπαϊκό μέτωπο» που ονειρεύεται όλο αυτό το ακραία νεοφιλελεύθερο, βαθιά αντιλαϊκό και διεφθαρμένο πολιτικό προσωπικό της μεταπολιτευτικής περιόδου δεν εναι άλλο παρά η αναβίωση, και μάλιστα με παλιά, φθαρμένα υλικά, του χρεοκοπημένου πολιτικού συστήματος το οποίο οδήγησε τα τελευταία χρόνια την ελληνική κοινωνία σε μια πρωτοφανή οικονομική και ανθρωπιστική κρίση.
Σχεδιάζουν τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ. Το πιο πιθανό, όμως, είναι σύντομα τα ίδια τα μνημονιακά κόμμα -από τη ΝΔ μέχρι τις εκσυγχρονιστικές σέχτες- να είναι αυτά, που αντιμέτωπα με την κρίση ηγεσίας, στρατηγικής και τακτικής που τα διαπερνά, να βρεθούν αντιμέτωπα με τη διάσπαση. Το έγκλημα το ακολουθεί πάντα η τιμωρία.
Πηγή: rednotebook.gr
Για τον λόγο αυτό επιχειρεί, σε αγαστή συνεργασία με το αστικό σύστημα εξουσίας σε Ελλάδα και Ευρώπη να ανατρέψει τη σημερινή κυβέρνηση και να σχηματίσει μια νέα, με πρωθυπουργό τον Αλ. Τσίπρα, η οποία, όμως, θα στηρίζεται στα «ευρωπαϊκά» και ακραιφνώς μνημονιακά κόμματα της παρούσης βουλής.
Σε αυτή ακριβώς την γραμμή πλέυσης και ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ, ο οποίος εσχάτως ανακάλυψε ότι «ο πρωθυπουργός γίνεται ολοένα και πιο υπεύθυνος και ανακαλύπτει ολοένα και περισσότερο το μέγεθος του καθήκοντός του» ενώ, αντίθετα, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ένα «κανονικό» κόμμα.
Στο πλαίσιο αυτής της εκστρατείας ακόμα και το κόμμα του κ. Θεοδωράκη έφθασε στο σημείο να ράβει υπουργικά κουστούμια ώστε να αποτελέσει την εξ αριστερών, υποτίθεται, διεύρυνση της κυβέρνησης που θα σχηματιστεί χωρίς τα «βαρίδια» του ΣΥΡΙΖΑ! Μπορούμε να φανταστούμε τι αντιμετώπιση θα είχε ο ΣΥΡΙΖΑ του 4%, από τον συστημικό έντυπο και κυρίως ηλεκτρονικό τύπο, αν πρότεινε, στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν, την διάσπαση του κυβερνητικού κόμματος -του ΠΑΣΟΚ ή της ΝΔ- και τον σχηματισμό νέας κυβέρνησης στην οποία θα απαιτούσε και αρκετά υπουργεία ; Μια τέτοια πολιτική απαίτηση δεν θα ήταν μόνο σκέτος παραλογισμός αλλά θα αποτελούσε και μια τραγωδία για ένα κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς. Στην περίπτωση του κ. Στ. Θεδωράκη δεν ξεπερνά, βέβαια, τα όρια της φάρσας.
Εσείς, λοιπόν, βάζετε τον αρχηγό -αναφωνούν καθημερινά σε όλους τους τόνους οι κάθε είδους μνημονιακοί- και εμείς τα τόσο αγαπητά στους ευρωπαϊκούς «θεσμούς» κόμματα. Για ένα, μάλιστα, εξ αυτών, μια τέτοια εξέλιξη θα αποτελέσει αληθινή νεκρανάσταση όπως άλλωστε και για τους γνωστούς πολιτικούς παράγοντες διαφόρων θνησιγενών, «εκσυγχρονιστικών» κινήσεων, όπως των 58 και άλλων παρόμοιων αποτυχημένων εγχειρημάτων.
Στην ουσία, το εγχώριο κατεστημένο, στην οικονομία, την πολιτική και τα ΜΜΕ, και οι ευρωπαϊκές κυρίαρχες νεοφιλελεύθερες ελίτ δεν σχεδιάζουν μια απλή κυβερνητική αλλαγή, στα πρότυπα των κυβερνήσεων των αποστατών του παρελθόντος ή στην σύγχρομη εκδοχή τους της κυβέρνησης Παπαδήμου, αλλά αποβλέπουν και στη διάσπαση, στην ουσιαστική διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ. Στόχος να εκλείψει το «ανορθόδοξο» αυτό εγχείρημα που αποτελεί κόμμα-πρότυπο για τη νέα και παλιά αριστερά που αργά, σταθερά όμως, άρχισε και πάλι να εμφανίζεται στην Ευρώπη.
Το «ευρωπαϊκό μέτωπο» που ονειρεύεται όλο αυτό το ακραία νεοφιλελεύθερο, βαθιά αντιλαϊκό και διεφθαρμένο πολιτικό προσωπικό της μεταπολιτευτικής περιόδου δεν εναι άλλο παρά η αναβίωση, και μάλιστα με παλιά, φθαρμένα υλικά, του χρεοκοπημένου πολιτικού συστήματος το οποίο οδήγησε τα τελευταία χρόνια την ελληνική κοινωνία σε μια πρωτοφανή οικονομική και ανθρωπιστική κρίση.
Σχεδιάζουν τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ. Το πιο πιθανό, όμως, είναι σύντομα τα ίδια τα μνημονιακά κόμμα -από τη ΝΔ μέχρι τις εκσυγχρονιστικές σέχτες- να είναι αυτά, που αντιμέτωπα με την κρίση ηγεσίας, στρατηγικής και τακτικής που τα διαπερνά, να βρεθούν αντιμέτωπα με τη διάσπαση. Το έγκλημα το ακολουθεί πάντα η τιμωρία.
Πηγή: rednotebook.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου