Κάτσε στα αυγά σου ή ένα μεσαιωνικό παραμύθι για την εκπαίδευση

γράφει η Ανδριανή Στράνη

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε στο χωριό ένας άνθρωπος πονηρός, που είχε κότες· σιγά σιγά με τον καιρό οι κότες πλήθαιναν και αποφάσισε να τις κλείσει σε ένα μεγάλο κοτέτσι και να κάνει εμπόριο.

Στριμωγμένα τα πουλερικά και με ειδική τροφή ελεγχόμενη έκαναν πολλά αυγά, οπότε εκείνος κατέβαινε με μεγάλο κοφίνι και τα πουλούσε στην πόλη.

Ο αυγουλάς, όπως τον φώναζαν οι νοικοκυρές, έγινε περιζήτητος, γιατί όλοι νόμιζαν ότι τα αυγά του ήταν φρέσκα, από κότες ελευθέρας βοσκής και τροφής.

Ο καιρός περνούσε. Κάθε εβδομάδα, το ίδιο δρομολόγιο. Χωριό-πόλη και ξανά χωρίο. Έβγαζε πολλά χρήματα, σπούδασε τον γιο του που έγινε δάσκαλος, αλλά είχε έναν καημό: ότι έμενε στο χωριό και ήταν για όλους ο «αυγουλάς».

Τα πολλά λεφτά τού βάλανε ιδέες. Ψηλοπετούσε κιόλας, και χωρίς να διστάσει έβαλε στόχο να ανταγωνιστεί τον δούκα της περιοχής που διατηρούσε εκπαιδευτήρια από παλιά, για τα αρχοντόπουλα και τους ευγενείς. Τι στον διάβολο, αυτός δεν θα μπορούσε να πείσει μερικούς ανερχόμενους αστούς;

Η σκέψη αυτή τον τριβέλιζε για καιρό, ώσπου έμαθε ότι και ένας γείτονας μετακόμισε βόρεια, για να ανοίξει σχολείο εκπαίδευσης ιπποτών, και έσκασε από το κακό του. Άρχισαν τα κονταροχτυπήματα.

Μια μέρα λοιπόν, και με τη σκέψη πάντα στο κέρδος, αποφάσισε να μετακομίσει στην πόλη και με τα λεφτά που είχε άνοιξε ένα σχολείο στον γιο του, για να κάνει δική του επιχείρηση. Βρήκε ένα ωραίο κτήριο στα δυτικά προάστια, προσέλαβε δασκάλους και έβαλε φαρδιά-πλατιά ταμπέλα μεγάλη, να φαίνεται από παντού, και να τσιμπάνε τα ψώνια: «πρότυπα εκπαιδευτήρια ο αυγουλάς». Βλέπετε, τα πρότυπα είχαν πέραση από παλιά.

Με τη δυσκολία να διακρίνει ανάμεσα στο πτηνοτροφείο και το σχολείο, μιας και η απόσταση είναι μεγάλη από αυγουλάς σε δάσκαλος, έκανε πολυτέλειες. Έφτιαξε πύργο με λίμνες, γυμναστήρια για τα άλογα και τους ιππότες, και φωτεινές αίθουσες με άβακες και υπολογιστές. Τα κηροπήγια έκαιγαν μέρα και νύχτα για να εξασκούνται οι ιππότες στους υπολογιστές και να φωτίζεται ο χωματόδρομος της γνώσης.

Τσιγκούνης και υπολογιστής ο ίδιος, γκρίνιαζε διαρκώς με τις αμοιβές των δασκάλων που του κόστιζαν περισσότερο από το καλαμπόκι για τις κότες. Μετά από λίγο καιρό, έμαθε κάτι για τον καπιταλισμό, και άρχισε να κάνει μειώσεις στους μισθούς των δασκάλων, δεν τους «δήλωνε» στην εφορία, δεν τους «κόλλαγε» ένσημα και δεν τους πλήρωνε τις υπερωρίες, τους είχε μάλλον σαν τις κότες, να δουλεύουν μέρα-νύχτα για λίγα πίτουρα. Εξάλλου, οι πληροφορίες του στην πιάτσα έλεγαν ότι και ο δούκας της περιοχής και ο γείτονας τα ίδια έκαναν ως αφεντικά και σχολάρχες.

Οι καταγγελίες των δασκάλων στη συντεχνία τον ανησύχησαν. Άρχισε να απειλεί και να εκβιάζει με απολύσεις όσους τραβούσαν το σχοινί και διαμαρτύρονταν. Μάλιστα διέδωσε τη φήμη ότι όποιος βγει από το κοτέτσι, θα τον φάνε οι αλεπούδες της αγοράς.

Δύσκολο να ξεχάσει το παρελθόν, και ο παραλληλισμός παλιού και νέου εμπορεύματος ήταν αναπόφευκτος. Κότες και δάσκαλοι, αυγά και γνώση, το ίδιο πράγμα. Σιγά τ’ αυγά, για τον αυγουλά! Πουλιέται το ένα, πουλιέται και τ’ άλλο. Αφού υπάρχουν κορόιδα που πιστεύουν ότι τα παιδιά τους θα γίνουν καλύτερα σε πρότυπο-ιδιωτικό σχολείο, γιατί να μη το εκμεταλλευτεί;

Οι φήμες οργίαζαν στη συνοικία για τον αδίστακτο κακοπληρωτή των δασκάλων. Κάνει συνεδρίαση λοιπόν, και τους ξεφουρνίζει ότι με την καταγγελία ορισμένων άμυαλων δασκάλων, άρχισαν οι γονείς να μη κάνουν αιτήσεις εγγραφής μαθητών και θα αναγκαστεί να μειώσει τα τμήματα, εκτός αν υπογράψουν ένα χαρτί που να λέει ότι όλες οι καταγγελίες είναι ψευδείς και οι συνδικαλιστές τον διαβάλλουν.

Μεγάλη η ψυχολογική πίεση που ασκήθηκε από τον αυγουλά στους εκπαιδευτικούς, και δυο-τρεις που είχαν μεγάλη ανάγκη τη δουλειά, υπογράψανε. Ένας ανέβασε πίεση και πήγε στον νοσοκομείο για θεραπεία και αποσυμπίεση.

Ο έμπορος της γνώσης πριν από τη νέα σχολική χρονιά, μαζί με τις διαφημιστικές αφίσες για το πρότυπο εκπαιδευτήριο έβαλε και τις «δηλώσεις μετάνοιας» των εκπαιδευτικών που δήλωναν ότι το σχολείο είναι τέλειο, και όλα ήταν μια παρεξήγηση.

Στους υπολογισμούς του ότι κότες και δάσκαλοι είναι το ίδιο, έπεσε έξω. Ένας αξιοπρεπής εκπαιδευτικός αντέδρασε, και όπως ήταν αναμενόμενο, τον απέλυσε. Ο δάσκαλος ζήτησε το δίκιο του δια της νομίμου οδού και η υπόθεση κατέληξε στα δικαστήρια.

Ο πρόεδρος αναζήτησε στους μάρτυρες υπεράσπισης τους εκπαιδευτικούς συναδέλφους του απολυμένου, αλλά μάταια. Ήταν απόντες! Ωστόσο, ο επίλογος για τους «συναδέλφους» του, είχε δοθεί πολύ πριν, όταν ο εκφοβισμός του σχολάρχη είχε κλείσει τα στόματα.

Ο απολυμένος δάσκαλος ζήτησε τη μαρτυρία των «συναδέλφων» του και επικοινώνησε μαζί τους, ζητώντας να καταθέσουν την αλήθεια, και μόνον την αλήθεια, στο δικαστήριο. Ματαιότης! Δεν κατάφερε να συνεννοηθεί μαζί τους, γιατί είχαν αρχίσει να κακαρίζουν.

Στο δια ταύτα, και επειδή στα παραμύθια υπάρχει πάντα ηθικό δίδαγμα,

1: Δεν πωλούνται, ούτε αγοράζονται όλα τα πράγματα. Τα αυγά πωλούνται στις λαϊκές αγορές, όχι όμως η αξιοπρέπεια και οι συνειδήσεις των δασκάλων. 

2: Η μόρφωση και η Παιδεία δεν είναι εμπόρευμα, αλλά παρέχονται σε όλα τα παιδιά, πλούσια και φτωχά, δημόσια και δωρεάν. Η αριστοκρατία και τα κολέγια των ευγενών είναι μεσαιωνικό παρελθόν και όχι το μέλλον μας. 

3: Οι εκπαιδευτικοί διδάσκουν μέσα και έξω από το σχολείο, με το ήθος, τους μαθητές τους. Δίνουν μαρτυρία λόγων και πράξεων.

Δεν σκύβουν το κεφάλι, για να μη μεταλλαχτούν τα σχολεία σε κοτέτσια, και ξυπνήσουμε μια μέρα σε μια κοινωνία που θα λέει: «μη μιλάς, κάτσε στ’ αυγά σου».

Πάσα ομοιότητα με ονόματα, πρόσωπα και γεγονότα, είναι απολύτως συμπτωματική.

Πηγή: www.alfavita.gr