του Νάσου Ηλιόπουλου*
1. Ειλικρίνεια. Δεν μιλάμε για συμφωνία αλλά για σκληρή και άδικη συνθηκολόγηση. Είναι η συνθηκολόγηση ενός στρατού που πέντε
μήνες παρά τα λάθη και τις αδυναμίες πάλεψε με ότι είχε ενάντια σε ένα συντριπτικό συσχετισμό δύναμης. Εδώ που είμαστε δεν υπάρχουν ατομικές λύσεις διεξόδου.
Ένα τάγμα που έχει πέσει σε ενέδρα, ακόμα και αν αυτό οφείλεται και σε λάθος σχεδιασμούς, το πρώτο που έχει να κάνει είναι να επιβιώσει και μετά να σπάσει τον αποκλεισμό. Δεν υπάρχει ατομικός δρόμος εξόδου. Συλλογική επιβίωση και απεγκλωβισμός.
2. Σοβαρός σχεδιασμός από τώρα για όλα τα πιθανά αντισταθμιστικά που μπορούμε να πάρουμε για να ελαφρύνουμε το βάρος που θα πέσει στο λαό. Σχεδιασμός για όλα τα «κενά» που δεν «βλέπει» η συμφωνία και μας αφήνουν χώρο για να κινηθούμε π.χ. μεγάλη πρωτοβουλία για κοινωνική αλληλέγγυα οικονομία.
3. Επιχείρηση «σοκ και δέος» στο εσωτερικό. Χτύπημα όλου του παλιού μπλοκ εξουσίας. Πέρα από τα όρια της συμφωνίας πρέπει να τσακίσουμε τον αντίπαλο στο εσωτερικό και μέσα από αυτή τη σύγκρουση να κερδίσουμε χώρο και οξυγόνο για τον κόσμο της εργασίας και τους συμμάχους του.
4. Συλλογικό σχέδιο που θα επιτρέψει μέχρι τον χειμώνα να απεγκλωβιστούμε από το σημερινό ασφυκτικό πλαίσιο.
5. Όλα τα παραπάνω χρειάζονται και εσωτερική αναδιάταξη δυνάμεων. Αναδιάταξη σε κατεύθυνση μάχης. Δεν υπάρχει περίπτωση να δοθεί αυτή η μάχη όταν επιλέγουμε οι άνθρωποι που δεν πίστευαν στο «όχι», όπως η διαπραγματευτική ομάδα και το οικονομικό επιτελείο, να έχουν την ευθύνη της διαχείρισης.
Υγ1: Μπορούμε να ζήσουμε, να αντιμετωπίσουμε και να ανατρέψουμε ένα μισό πραξικόπημα; Το πραξικόπημα που ζήσαμε τις τελευταίες μέρες είχε δύο στόχους. Να υπογραφεί μνημόνιο και να πέσει η κυβέρνηση. Η σημασία του δεύτερου στηρίζεται στην ανάγκη του να μπορεί να υλοποιηθεί το πρώτο. Χωρίς ένα πολιτικό προσωπικό που πιστεύει στο σχέδιο όλοι ξέρουν ότι θα προκύπτουν και από τα μέσα ζητήματα, καθυστερήσεις και προσπάθειες επανασχεδιασμού. Η εισβολή του λαού μέσα από το δημοψήφισμα κατάφερε σε πρώτο χρόνο να ακυρώσει το δεύτερο σκέλος του πραξικοπήματος. Άρα βρισκόμαστε σε μία οριακή ισορροπία όπου είτε θα ολοκληρωθεί το πραξικόπημα με την ανατροπή της κυβέρνησης, είτε θα ανατραπεί το πρώτο μισό του πραξικοπήματος.
Υγ2: Είχε νόημα το δημοψήφισμα; Ένα όμορφο τραγουδάκι λέει ότι «η φτώχια είναι πιο φρόνιμη αν νιώθει ότι φταίει». Η ρωγμή που άνοιξε αυτό το δημοψήφισμα είναι η μοναδική μας ελπίδα. Έδειξε ότι σε αυτό τον τόπο η «φτώχια δεν νιώθει ότι φταίει». Αυτό μετασχηματίζει την «φτώχια» σε μία επικίνδυνη δύναμη. Μέσα από τη διαδικασία της σύγκρουσης που πυροδότησε το δημοψήφισμα, δημιουργήθηκε η μοναδική δύναμη που μπορεί να μας βοηθήσει να βγούμε από τον βούρκο που θέλουν να μας βουλιάξουν.
Πηγή: toideologio.gr
2. Σοβαρός σχεδιασμός από τώρα για όλα τα πιθανά αντισταθμιστικά που μπορούμε να πάρουμε για να ελαφρύνουμε το βάρος που θα πέσει στο λαό. Σχεδιασμός για όλα τα «κενά» που δεν «βλέπει» η συμφωνία και μας αφήνουν χώρο για να κινηθούμε π.χ. μεγάλη πρωτοβουλία για κοινωνική αλληλέγγυα οικονομία.
3. Επιχείρηση «σοκ και δέος» στο εσωτερικό. Χτύπημα όλου του παλιού μπλοκ εξουσίας. Πέρα από τα όρια της συμφωνίας πρέπει να τσακίσουμε τον αντίπαλο στο εσωτερικό και μέσα από αυτή τη σύγκρουση να κερδίσουμε χώρο και οξυγόνο για τον κόσμο της εργασίας και τους συμμάχους του.
4. Συλλογικό σχέδιο που θα επιτρέψει μέχρι τον χειμώνα να απεγκλωβιστούμε από το σημερινό ασφυκτικό πλαίσιο.
5. Όλα τα παραπάνω χρειάζονται και εσωτερική αναδιάταξη δυνάμεων. Αναδιάταξη σε κατεύθυνση μάχης. Δεν υπάρχει περίπτωση να δοθεί αυτή η μάχη όταν επιλέγουμε οι άνθρωποι που δεν πίστευαν στο «όχι», όπως η διαπραγματευτική ομάδα και το οικονομικό επιτελείο, να έχουν την ευθύνη της διαχείρισης.
Υγ1: Μπορούμε να ζήσουμε, να αντιμετωπίσουμε και να ανατρέψουμε ένα μισό πραξικόπημα; Το πραξικόπημα που ζήσαμε τις τελευταίες μέρες είχε δύο στόχους. Να υπογραφεί μνημόνιο και να πέσει η κυβέρνηση. Η σημασία του δεύτερου στηρίζεται στην ανάγκη του να μπορεί να υλοποιηθεί το πρώτο. Χωρίς ένα πολιτικό προσωπικό που πιστεύει στο σχέδιο όλοι ξέρουν ότι θα προκύπτουν και από τα μέσα ζητήματα, καθυστερήσεις και προσπάθειες επανασχεδιασμού. Η εισβολή του λαού μέσα από το δημοψήφισμα κατάφερε σε πρώτο χρόνο να ακυρώσει το δεύτερο σκέλος του πραξικοπήματος. Άρα βρισκόμαστε σε μία οριακή ισορροπία όπου είτε θα ολοκληρωθεί το πραξικόπημα με την ανατροπή της κυβέρνησης, είτε θα ανατραπεί το πρώτο μισό του πραξικοπήματος.
Υγ2: Είχε νόημα το δημοψήφισμα; Ένα όμορφο τραγουδάκι λέει ότι «η φτώχια είναι πιο φρόνιμη αν νιώθει ότι φταίει». Η ρωγμή που άνοιξε αυτό το δημοψήφισμα είναι η μοναδική μας ελπίδα. Έδειξε ότι σε αυτό τον τόπο η «φτώχια δεν νιώθει ότι φταίει». Αυτό μετασχηματίζει την «φτώχια» σε μία επικίνδυνη δύναμη. Μέσα από τη διαδικασία της σύγκρουσης που πυροδότησε το δημοψήφισμα, δημιουργήθηκε η μοναδική δύναμη που μπορεί να μας βοηθήσει να βγούμε από τον βούρκο που θέλουν να μας βουλιάξουν.
11.07.2015
* Πολιτικός Επιστήμονας, μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ
Πηγή: toideologio.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου