Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2015

Με ανοιχτές τις πόρτες

γράφει ο Νίκος Παπαδημητρίου

ΣΥΡΙΖΑ - Podemos - Venceremos. Το σύνθημα ακούστηκε ξανά το βράδυ των εκλογών, είχε όμως ακουστεί και στην κεντρική προεκλογική συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ, στην Αθήνα, το βράδυ της Παρασκευής - και η παρουσία, σε αυτήν, του Πάμπλο Ιγκλέσιας ήταν μόνο η αφορμή…

Πολλές φορές έχει περιγραφεί -και από τα χείλη του Αλέξη Τσίπρα- τι θα σήμαινε μελλοντικά να μην είναι μόνος του ο πρωθυπουργός της Αριστεράς σε μια από ουδέτερη ώς εχθρική σήμερα σύνοδο κορυφής.

Πώς θα ήταν, με άλλα λόγια, συνάντηση αρχηγών κρατών της Ε.Ε., με τη συμμετοχή του Αλ. Τσίπρα, του Π. Ιγκλέσιας, του Τζ. Κόρμπιν κ.ά. Τι θα σήμαινε τόσο για την τύχη της διαρκούσης ελληνικής διαπραγμάτευσης όσο και για την πορεία της ηπείρου μας εν γένει.

ΣΥΡΙΖΑ - Podemos - Venceremos: ένα σύνθημα που έχει βάθος και πολιτική ουσία. Γιατί όπως και οι τελευταίοι μήνες της ελληνικής διαπραγμάτευσης απέδειξαν, για να πετύχεις στον σκοπό σου, πρέπει να έχεις και συμμάχους: από ιδεολογία, από ιδιοτέλεια, μόνιμους, συγκυριακούς - όλους τους χρειάζεσαι. Για να μπορείς να κάνεις δύο βήματα μπρος, ένα πίσω.

Γιατί και αυτή η στροφή σε πιο προοδευτικές λύσεις, αλλά και το σπάσιμο του φαύλου κύκλου της λιτότητας στην Ευρώπη, και τέτοιες συμμαχίες χρειάζεται. Με την Αριστερά να αναζητεί σύμμαχο στον χώρο που είναι όμορος αυτής, τη σοσιαλδημοκρατία. Μια σοσιαλδημοκρατία, ωστόσο, που θα έχει βγάλει τα συμπεράσματά της για τις κοινωνικές συνέπειες αλλά και τα οικονομικά αποτελέσματα από τη συνέχιση της νεοφιλελεύθερης πολιτικής. Μια σοσιαλδημοκρατία που θα έχει στρέψει τα νώτα της στη Δεξιά και θα αναζητεί ειλικρινή συνομιλητή στο πρόσωπο της Αριστεράς.

Το εγχείρημα για τη σοσιαλδημοκρατία (που κουβαλά τεράστιο μερίδιο ευθυνών για όσα υπέστησαν οι Ευρωπαίοι πολίτες και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να επιχειρηθεί τώρα η απάλειψη - αποσιώπηση των αμαρτιών της) δεν είναι μικρό.

Ίσως μια πρόγευση όσων μπορούν να γεννηθούν στην Ευρώπη ήταν το μοίρασμα στα «δύο» του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου τις προάλλες: ανάμεσα σε εκείνους που υποστήριζαν το ελληνικό πείραμα και τον Αλέξη Τσίπρα, από τη μια, και σε αυτούς που τους εχθρεύονταν, από την άλλη. Αριστερά, Οικολόγοι Πράσινοι και Σοσιαλιστές / Σοσιαλδημοκράτες από τη μια, Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα από την άλλη.

Η επιτυχής -τηρουμένων των συνθηκών και του ισοζυγίου δυνάμεων- ελληνική διαπραγμάτευση έφθασε εκεί που έφθασε γιατί, μεταξύ άλλων λόγων, ο Έλληνας πρωθυπουργός βρήκε στήριξη από τους Φρανσουά Ολάντ, Βέρνερ Φάιμαν και Ματέο Ρέντζι. Όμως, η διαπραγμάτευση, ας γίνει αντιληπτό, θα συνεχιστεί επί μακρόν και δεν υπάρχει η πολυτέλεια να απομονωθεί η κυβέρνηση, να μην κάνει σύμπραξη με Ευρωπαίους ηγέτες με τους οποίους μπορεί να έχει συναντίληψη.

Κατά συνέπεια, οι ατίθασοι Έλληνες, το κυβερνών κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς, επιβάλλεται να συνεχίσουν, πιο σωστά να επιμείνουν με μεγαλύτερη ένταση στο εξής, στην πολιτική ανοιχτών διαύλων. Συν τοις άλλοις γιατί μια τέτοια πολιτική θα διευκόλυνε την κυβερνητική συνεργασία, στην Ισπανία, μεταξύ Podemos και Σοσιαλιστών.

ΣΥΡΙΖΑ - Podemos - Venceremos.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου