Τρίτη 3 Νοεμβρίου 2015

Δυο απόψεις για τον φράχτη στον Έβρο

Ο φράχτης στο ύψος του και τα παιδιά στον βυθό…

γράφει η Κατερίνα Ακριβοπούλου στο altsantiri

Αντί να ρίξουν τον φράχτη στον Έβρο, έριξαν δακρυγόνα…

Την ίδια ώρα το Αιγαίο ξέβραζε ακόμη έξη παιδιά, τον ευρωπαϊκό πολιτισμό και την ανέξοδη ρητορική, για τους φράχτες που πρέπει να πέσουν στην Ευρώπη, αλλά στις Καστανιές μένουν, λόγω τεχνικών δυσκολιών…

Ποια τεχνική δυσκολία ακριβώς εμποδίζει να αναχαιτισθεί η πορεία του τάγματος των μελλοθανάτων προς τη Μεσόγειο;

Η μπίζνα δισεκατομυρίων από ιδιωτικές εταιρείες ασφάλειας και στρατιωτικών επιχειρήσεων (Private Military and Security Companies-PSMCs) που αντιμετωπίζει τους ελέγχους συνόρων ως μια αναδυόμενη αγορά;

Η νέα βαρειά βιομηχανία με εταιρίες όπως η βρετανική BAE Systems, η ιταλική Finmeccanica, η γαλλική Thales ή η Airbus και η Boeing που ανταγωνίζονται επιθετικά στην υπογραφή νέων συμβάσεων για τον έλεγχο των συνόρων , με κέρδη που υπολογίζονται σε 25,8 δισ. ευρώ για το 2012 και προβλέπεται να φτάσουν τα 49,6 δισ. το 2020;

Ποιά τεχνική έφτιαξε αυτό το έτρωμα, με τα ξιραφάκια να κομματιάζουν όποιον αγκυλωθεί στο σιδερένιο τέρας που ύψωσε η αρρωστημένη Ευρώπη, για να εξυπηρετήσει τα λόμπι των σεκιουριτάδων και των διακινητών ;

Γι’ αυτό δεν μπορείτε να ρίξετε τον φράχτη στον Έβρο; Μη θεωρηθεί μονομερής ενέργεια, μη τυχόν και παραβιαστούν ρήτρες στα συμβόλαια ή μήπως και τα δύο;

Ο φράχτης στο ύψος του και τα παιδιά στον βυθό, σε μια κλίμακα ανάποδη μέχρι θανάτου…

Αν υπάρχουν άλλοι λόγοι, δυσδιάκριτοι και περίπλοκοι για τον «κοινό νού», συνυφασμένοι με διπλωματικές σκοπιμότητες και την ιδιαιτερότητα της Θράκης, βγείτε να τους εξηγήσετε…

Και μετά ρωτήστε τους λιμενικούς της Μυτιλήνης να σας πούν για τις δικές τους τεχνικές. Από τον Σεπτέμβρη φωνάζουν ότι ο φράχτης του Έβρου, απέτρεψε μεν τη διόδο των μεταναστευτικών ροών στο χερσαίο τμήμα στις Καστανιές, αλλά οδήγησε τον κόσμο που ξεριζώνεται, να πνίγεται στη θάλασσα. Παλεύουν μόνοι τους, 120 όλοι κι όλοι, με ελάχιστα μέσα και καταπονημένα σκάφη που έτσι και αποφασιστεί η απομάκρυνση ενός σκάφους από μια περιοχή προς μια άλλη στο Αιγαίο, τότε δεν υπάρχει πλωτό για να καλύψει το κενό…

Κατόπιν απευθυνθείτε στις γιαγιάδες που ταϊζουν τα μωρά από τη Συρία και ύστερα στους παπούδες που βουτάνε στα παγωμένα νερά να σώσουν τα μωρέλια, να σας αναλύσουν τις δικές τους τεχνικές…

Μπορεί να μην αντιλαμβάνονται ποιά τεχνική ορίζει τη ζωή στη βιοπολιτική του θανάτου,αλλά γνωρίζουν καλα πιά, πως κάθε μέτρο φράχτη που χτίζεται για «την τάξη και την ασφάλεια», είναι ένα παιδί στο βυθό της μεσογείου!

*** * ***
Να πέσει ο φράχτης;

γράφει ο Στρατής Πάλλης στην avgi

Μετά τα χωρίς τελειωμό τραγικά ναυάγια με τα τόσα θύματα το σύνθημα, δικαιολογημένα, αποκτά ιδιαίτερη απήχηση.

Το εκφέρουν οι ψαράδες που σώζουν τα «μωρέλια». Οι διασώστες και οι λιμενικοί που μαζί με τους ζωντανούς ανασύρουν πτώματα. Οι εθελοντές που βιώνουν
ανείπωτες στιγμές. Οι χιλιάδες αλληλέγγυοι πολίτες που μπροστά στο θέαμα των υπερφορτωμένων φουσκωτών μιας χρήσης και των σαπιοκάραβων να σκαμπανεβάζουν στα 8 μποφόρ, πιάνεται η ψυχή τους. Το «να πέσει ο φράχτης» είναι κραυγή στα όρια της απελπισίας, με μεγάλη συμβολική αξία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν εξαρχής ενάντια στην κατασκευή του φράχτη. Η Ευρωπαϊκή Ένωση τον καταδίκασε απερίφραστα και κατηγορηματικά. Δεν έκαναν το ίδιο ορισμένοι επιφανείς εκπρόσωποι της συντηρητικής παράταξης στο Αιγαίο, που τώρα συντάσσονται με το αίτημα, παρότι από τότε ήταν προφανέστατο ότι το προσφυγικό ρεύμα θα στρέφονταν προς τα νησιά. «Ο φράχτης του Έβρου φτιάχτηκε κάτω από διαφορετικές συνθήκες», ισχυρίζονται. Ήταν οι συνθήκες των αποτροπών και των βίαιων επαναπροωθήσεων. Των συνεχών συλλήψεων και των κέντρων κράτησης επ| αόριστον. Των κάτεργων τύπου Παγανής και Αμυγδαλέζας. Των επιχειρήσεων σκούπα, των προπηλακισμών και της κρατικής βίας. Του ελεύθερου πεδίου δράσης για τους μαχαιροβγάλτες της Χρυσής Αυγής. Ήταν το απεχθές ξενοφοβικό πρόσωπο της χώρας στο οποίο έβαλε τέλος η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.

«Να πέσει ο φράχτης» σημαίνει -χώρια από τους πνιγμούς στο ποτάμι- ότι σε δέκα μέρες μισό εκατομμύριο πρόσφυγες και μετανάστες θα κατακλύσουν τη βόρεια Ελλάδα κινούμενοι ανεξέλεγκτα σε χωριά και πόλεις - μια νέα άνευ προηγουμένου ανθρωπιστική καταστροφή για τους ίδιους, μια χαοτική κατάσταση για τους κατοίκους, προβλήματα δημόσιας τάξης μη διαχειρίσημα, ένα πρόσφορο πεδίο βολής για τους ακροβολιστές της Χρυσής Αυγής. Σημαίνει πανευρωπαϊκό πανικό, πιθανότατα κλείσιμο των συνόρων στα Βαλκάνια, αποκλεισμό των πάντων, πλήρη απομόνωση της χώρας. Καμιά υπεύθυνη κυβέρνηση δεν έχει δικαίωμα τέτοιας επιλογής. Η ελληνική κοινωνία χρειάστηκε πάνω από είκοσι χρόνια για να ξεπεράσει το σοκ του ανοίγματος των αλβανικών συνόρων από τον τότε υπουργό εξωτερικών Αντώνη Σαμαρά για χάρη των βορειοηπειρωτών ελλήνων, αλλά στην πράξη για κάθε αλβανό πολίτη. Έχουμε ξεχάσει τον αντιαλβανικό ρατσισμό, την εισαγωγή της καθημερνής βίας στη ζωή του τόπου, το ανθρωποκυνηγητό στις πόλεις και τα βουνά.

Έγραφα προ ημερών στην Αυγή: «Αυτό που συμβαίνει καθημερινά, έστω ατελώς, στην Ειδομένη -η διέλευση μερικών χιλιάδων από την ελληνική στην πρώην γιουγκοσλαβική επικράτεια- θα μπορούσε να γίνεται με μέτρο, τάξη και ευπρέπεια στα χερσαία σύνορα Ελλάδας - Τουρκίας: ο ασφαλής ευρωπαϊκός διάδρομος. Με ένα κέντρο ταυτοποίησης στον Έβρο (αντί πέντε στα νησιά), με παροχή πρώτης βοήθειας και κατευθείαν τρένο για την Ειδομένη. Αμέσως θα κατέρρεαν τα δίκτυα διακίνησης στη θάλασσα, θα σώζονταν ζωές….» Αυτό προϋποθέτει συμφωνία Ευρωπαϊκής Ένωσης - Τουρκίας. Καμιά λογική Τουρκία δεν θα δέχονταν στα σύνορά της με την Ελλάδα μια ασύντακτη συσσώρευση εκατοντάδων χιλιάδων, εν αναμονή εξόδου. Συμφωνία που θα προβλέπει την ίδρυση κέντρων ταυτοποίησης με προορισμό την Ευρώπη στα ανατολικά εδάφη της, όπου και η κύρια μάζα των προσφύγων. Διαπραγμάτευση τώρα, με καταλύτη την ελληνική κυβέρνηση και έσχατη ευρωπαϊκή επιλογή, τη γέφυρα στον Έβρο.

Είπε ο πρωθυπουργός στη Βουλή: «Στις ακτές του Αιγαίου μαζί με τους νεκρούς ξεβράζεται ο Ευρωπαϊκός πολιτισμός… Αισθάνομαι ντροπή για την ανικανότητα της Ευρώπης να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά αυτό το δράμα». Της Ευρώπης συμπεριλαμβανόμενης της Ελλάδας.

Στο μεταξύ εμείς, στην εναγώνια αναμονή μας για το προσφυγικό αύριο, στην κατηγορηματική μας άρνηση να αποδεχτούμε έστω και έναν επιπλέον πνιγμό στο Αιγαίο, αισθανόμαστε περήφανοι για τον πρωθυπουργό, την Χριστοδουλοπούλου, τον Μουζάλα, πρωτοπόρους των ανθρωπιστικών αξιών στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, που δίνουν ειλικρινή μάχη μαζί με όλους τους αλληλέγγυους πολίτες, πρώτοι υπεύθυνοι μεταξύ ίσων. Ατή η πολιτική στηρίζεται από τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων. Μαζί τους μπορούμε βάσιμα να περιμένουμε το καλύτερο δυνατό, ακόμα και όταν οι αφελέστεροι εξ ημών ονειρευόμαστε έναν «όμορφο κόσμο, ηθικό, αγγελικά πλασμένο» και εγκαλούμε για την απουσία του τη σημερινή κυβέρνηση.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου