Κυνικές ευαισθησίες εκλεκτών λειτουργών της Δικαιοσύνης

Η υπόθεση με τις λίστες είναι παλιά. Και αμαρτωλή. Πρωτίστως ως ουσία.

Τι περιέχουν οι λίστες που μπήκαν στη ζωή τη δική μας και των άλλων Ευρωπαίων συνοδευόμενες από τα ονόματα είτε αυτών που τις έδωσαν (Λαγκάρντ,

Μπόργιανς) είτε αυτών που τις πούλησαν (Φαλτσιανί) είτε των χωρών όπου καταρτίστηκαν (Λιχτενστάιν);

Περιέχουν αριθμούς τραπεζικών λογαριασμών, ένα μέρος των οποίων γέμισε με "μαύρο" χρήμα. Είτε με την έννοια της παράκαμψης της εφορίας είτε με την έννοια του προϊόντος παράνομων πράξεων. Κρύβουν δηλαδή εγκλήματα, είτε του κοινού ποινικού δικαίου είτε εις βάρος του κοινωνικού συνόλου.


Είναι προφανές, λοιπόν, ότι η απόκτηση μιας τέτοιας λίστας είναι καλή για όλους, εκτός από τους εμπλεκόμενους παραβάτες. Για το εκάστοτε κράτος, τους φορολογουμένους του και για το περί δικαίου αίσθημα.

Για τη μειοψηφία, όπως αποδείχθηκε, της Ένωσης Εισαγγελέων δεν είναι και τόσο προφανές.

Οι εν λόγω δικαστικοί λειτουργοί έσπευσαν να αμφισβητήσουν το δικαίωμα των διωκτικών αρχών να ψάξουν πίσω από αυτούς τους τραπεζικούς λογαριασμούς επειδή, λένε, η λίστα είναι και η ίδια προϊόν εγκλήματος. Κάποιος, εν προκειμένω ο Φαλτσιανί, έκλεψε από την τράπεζα απόρρητες πληροφορίες -και αμείφθηκε γι' αυτή την κλοπή.

Η τοποθέτηση αυτή των εισαγγελέων δεν είναι πρωτότυπη, αλλά είναι με τον τρόπο της μοναδική.

Και στη Γερμανία, για παράδειγμα, όπου αυτή η συζήτηση για τη "νομιμότητα" των λιστών ξεκίνησε δέκα χρόνια νωρίτερα, υπήρξαν ανάλογες νομικές ενστάσεις. Πλην όμως, στο Συνταγματικό Δικαστήριο προσέφυγαν άμεσα θιγόμενοι φοροφυγάδες, που προσπάθησαν να γλιτώσουν την τιμωρία για τα δικά τους εγκλήματα κατηγορώντας το γερμανικό κράτος ως κλεπταποδόχο. Τελικά το Δικαστήριο της Καρλσρούης αποφάνθηκε το 2010 ότι το κράτος μπορεί να χρησιμοποιήσει τις λίστες ως βάση για τις έρευνες των ανακριτών.

Αντιθέτως η μειοψηφία της Ένωσης Εισαγγελέων στην Αθήνα έσπευσε με το "καλημέρα σας" να αποδομήσει την τροπολογία Παπαγγελόπουλου, με την οποία επιτρέπεται η χρήση των στοιχείων που περιλαμβάνονται στις λίστες.

Είναι, λοιπόν, εύλογο το ερώτημα: "Προς τι τόση ευαισθησία;". Ειδικά εάν λάβει κάποιος υπόψη ότι στην Ελλάδα οι λίστες προσφέρθηκαν από την τότε υπουργό Οικονομικών της Γαλλίας και τον νυν υπουργό Οικονομικών της Βόρειας Ρηνανίας - Βεστφαλίας, άρα το ελληνικό κράτος δεν εγκαλείται ως κλεπταποδόχος.

Ποιους θιγόμενους προσπαθούν να προστατεύσουν με τόσο πάθος οι εισαγγελείς ώστε να δρουν πίσω από την πλάτη της Ένωσής τους;

η Αυγή