του Δημήτρη Τρίμη
Αλλά τι μπορούσαμε να περιμένουμε να γίνει με ένα χρεοκοπημένο, κατακερματισμένο και άδικο (δηλαδή με διαφορετικές προϋποθέσεις εισφορών και παροχών) σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, σε συνθήκες ύφεσης (-25% του ΑΕΠ σε πέντε χρόνια), ανεργίας στο 25%, αδήλωτης εργασίας (30%) και μισθούς, όσων έχουν δουλειά, μειωμένους κατά 35 έως 40%;
Περίμενε κανείς μάγος των οικονομικών ότι με, εδώ και πέντε χρόνια και ποιος ξέρει για πόσα ακόμα, χαμηλούς μισθούς των 500, των 800, άντε των 1.000 ευρώ, θα μπορούσαν να αποδίδονται κύριες συντάξεις πολύ πάνω από τα 1.500 ευρώ;
Με δυσκολία προσπαθώ να καταλάβω τις επιφυλάξεις και τα επιχειρήματα όσων διαφωνούν με τα προτεινόμενα μέτρα, τα οποία σημειωτέον δεν γνωρίζουμε εάν τελικά θα τα αποδεχθούν και σε ποιο βαθμό, οι «Θεσμοί».
Πολλοί προβλέπουν ότι εκτός των άλλων ...δεινών και καταστροφών τα νέα μέτρα στο εξής «θα πριμοδοτούν και την μαύρη εργασία», επειδή, όπως ισχυρίζεται η «Καθημερινή», λ.χ, «η ανατροπή της όποιας ανταποδοτικής σχέσης μεταξύ εισφορών και παροχών παρά την αύξηση των εισφορών, ανοίγει διάπλατα την πόρτα της εισφοροδιαφυγής και της ανασφάλιστης εργασίας». Πού το βρήκαν αυτό;
Μπορώ να αποδείξω ότι θα συμβεί το ακριβώς αντίθετο εάν επιτραπεί να εφαρμοστούν καθ' ολοκληρίαν οι προτεινόμενες ρυθμίσεις της κυβέρνησης από τους «Θεσμούς» και τα εργοδοτικά συμφέροντα της τρόϊκας εσωτερικού - και δεν χαθούν στις διαδρομές από και προς τις Βρυξέλλες και τον ΣΕΒ.
Διότι ο υπολογισμός των μελλοντικών συντάξεων θα γίνεται με βάση τον πραγματικό μεικτό μισθό καθ’ όλο τον εργασιακό βίο για τους μισθωτούς ή με βάση το καθαρό εισόδημα για τον υπολογισμό των συντάξεων των ελευθέρων επαγγελματιών (ΟΑΕΕ-ΕΤΑΑ) και των αγροτών (ΟΓΑ). Και το ποσοστό αναπλήρωσης, ανάλογα με τα χρόνια ασφάλισης, το οποίο προβλέπεται στο 55%-65% του «συντάξιμου μισθού», θα δίνει την «αναλογική σύνταξη» επιπλέον της εθνικής κύριας σύνταξης των 384 ευρώ, με προοπτική αύξησης ανάλογα με την αύξηση του ΑΕΠ της χώρας.
Το προφανή θετικά αποτελέσματα της εφαρμογής αυτών των ρυθμίσεων για τις επόμενες γενιές, το εισόδημά τους, την ενίσχυση των εργασιακών δικαιωμάτων τους και την επιβίωση του κοινωνικού κράτους (περίθαλψη, γιατροί, φάρμακα, σύνταξη, επιδόματα ανεργίας και φτώχειας), θα είναι τα εξής:
1. Το κεντρικό είναι ότι θα δημιουργηθεί επιτέλους σοβαρό κίνητρο του κάθε εργαζόμενου, ώστε να διεκδικήσει την ασφαλισμένη επίσημη πλήρη μισθωτή εργασία και όλα τα ένσημά του από την πρώτη μέρα της δουλειάς (κόντρα στη «μοίρα» της μαύρης και ελαστικής εργασίας), καθώς πλέον ο κάθε εργαζόμενος στο εξής θα καταλαβαίνει ότι η δουλειά με πλήρη ασφάλιση θα έχει ουσιαστικό νόημα στη διαμόρφωση του ύψους της προσδοκώμενης αναλογικής (πάνω δηλαδή από τα 384 ευρώ) σύνταξής του και
2. Η επίδραση στη διαμόρφωση του ύψους των μισθών των σημερινών και των επόμενων γενιών εργαζομένων κάθε είδους και ειδικότητας θα είναι επίσης θετική, εφόσον ο καλύτερος μισθός αφενός θα δίνει μεγαλύτερη αναλογική σύνταξη και αφετέρου οι αυξήσεις των μισθών (δηλαδή η επαναφορά και η διεκδίκηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας - ΣΣΕ) θα δίνουν ανάσα στο όλο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης - μέσω και των περισσοτέρων εισφορών.
Κανείς ωστόσο δεν μπορεί να προβλέψει την στάση των «Θεσμών» και τις διαμαρτυρίες τύπου «κατσαρόλας» της τρόικας εσωτερικού, καθώς όλοι γνωρίζουμε ότι πέρα από την αλαζονεία τους διακατέχονται και από ταξική μεροληψία, από τη νεοφιλελεύθερη, δηλαδή, συνταγή τους για την επίτευξη της «ανταγωνιστικότητας», μέσω της υψηλής κερδοφορίας του κεφαλαίου, δίχως δηλαδή, ανθρώπινους μισθούς, δίκαιους φόρους, ασφαλιστικές εισφορές και άλλες «επιβαρύνσεις» υπέρ των εργαζομένων και του δημοσίου συμφέροντος.
Μπορώ να αποδείξω ότι θα συμβεί το ακριβώς αντίθετο εάν επιτραπεί να εφαρμοστούν καθ' ολοκληρίαν οι προτεινόμενες ρυθμίσεις της κυβέρνησης από τους «Θεσμούς» και τα εργοδοτικά συμφέροντα της τρόϊκας εσωτερικού - και δεν χαθούν στις διαδρομές από και προς τις Βρυξέλλες και τον ΣΕΒ.
Διότι ο υπολογισμός των μελλοντικών συντάξεων θα γίνεται με βάση τον πραγματικό μεικτό μισθό καθ’ όλο τον εργασιακό βίο για τους μισθωτούς ή με βάση το καθαρό εισόδημα για τον υπολογισμό των συντάξεων των ελευθέρων επαγγελματιών (ΟΑΕΕ-ΕΤΑΑ) και των αγροτών (ΟΓΑ). Και το ποσοστό αναπλήρωσης, ανάλογα με τα χρόνια ασφάλισης, το οποίο προβλέπεται στο 55%-65% του «συντάξιμου μισθού», θα δίνει την «αναλογική σύνταξη» επιπλέον της εθνικής κύριας σύνταξης των 384 ευρώ, με προοπτική αύξησης ανάλογα με την αύξηση του ΑΕΠ της χώρας.
Το προφανή θετικά αποτελέσματα της εφαρμογής αυτών των ρυθμίσεων για τις επόμενες γενιές, το εισόδημά τους, την ενίσχυση των εργασιακών δικαιωμάτων τους και την επιβίωση του κοινωνικού κράτους (περίθαλψη, γιατροί, φάρμακα, σύνταξη, επιδόματα ανεργίας και φτώχειας), θα είναι τα εξής:
1. Το κεντρικό είναι ότι θα δημιουργηθεί επιτέλους σοβαρό κίνητρο του κάθε εργαζόμενου, ώστε να διεκδικήσει την ασφαλισμένη επίσημη πλήρη μισθωτή εργασία και όλα τα ένσημά του από την πρώτη μέρα της δουλειάς (κόντρα στη «μοίρα» της μαύρης και ελαστικής εργασίας), καθώς πλέον ο κάθε εργαζόμενος στο εξής θα καταλαβαίνει ότι η δουλειά με πλήρη ασφάλιση θα έχει ουσιαστικό νόημα στη διαμόρφωση του ύψους της προσδοκώμενης αναλογικής (πάνω δηλαδή από τα 384 ευρώ) σύνταξής του και
2. Η επίδραση στη διαμόρφωση του ύψους των μισθών των σημερινών και των επόμενων γενιών εργαζομένων κάθε είδους και ειδικότητας θα είναι επίσης θετική, εφόσον ο καλύτερος μισθός αφενός θα δίνει μεγαλύτερη αναλογική σύνταξη και αφετέρου οι αυξήσεις των μισθών (δηλαδή η επαναφορά και η διεκδίκηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας - ΣΣΕ) θα δίνουν ανάσα στο όλο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης - μέσω και των περισσοτέρων εισφορών.
Κανείς ωστόσο δεν μπορεί να προβλέψει την στάση των «Θεσμών» και τις διαμαρτυρίες τύπου «κατσαρόλας» της τρόικας εσωτερικού, καθώς όλοι γνωρίζουμε ότι πέρα από την αλαζονεία τους διακατέχονται και από ταξική μεροληψία, από τη νεοφιλελεύθερη, δηλαδή, συνταγή τους για την επίτευξη της «ανταγωνιστικότητας», μέσω της υψηλής κερδοφορίας του κεφαλαίου, δίχως δηλαδή, ανθρώπινους μισθούς, δίκαιους φόρους, ασφαλιστικές εισφορές και άλλες «επιβαρύνσεις» υπέρ των εργαζομένων και του δημοσίου συμφέροντος.
Το στοίχημα λοιπόν είναι αν μετά τη συνθηκολόγηση της 12 Ιουλίου 2015, θα ξαναϋποχωρήσει η κυβέρνηση Τσίπρα, θυσιάζοντας τους εργαζόμενους και τους νέους.
efsyn
efsyn
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου