του Παναγιώτη Λαμπρόπουλου
Το πρόβλημα με το προσφυγικό/μεταναστευτικό, δεν είναι οι δρόμοι που χρησιμοποιούν οι πρόσφυγες και οι μετανάστες για να περάσουν.
Το ίδιο το «προσφυγικό», δηλαδή οι μετακινήσεις εκατομμυρίων ανθρώπων και οι αιτίες που το γεννούν, είναι το πρόβλημα.
Οι φράχτες, το κλείσιμο των συνόρων, οι κατηγορίες εναντίον της Ελλάδας ότι «δεν φυλάει καλά τα σύνορά της», εν τέλει οι απειλές για αποπομπή της Ελλάδας από τη συνθήκη Σέγκεν, η εμπλοκή του ΝΑΤΟ «στη διαχείριση του προσφυγικού» και η συμφωνία της συνόδου της Ε.Ε., δεν δείχνει τίποτα άλλο, παρά μια τέτοια προσέγγιση του θέματος εκ μέρους των κυρίαρχων κύκλων της Ευρώπης.
Αυτή η προσέγγιση, στο μόνο που μπορεί να οδηγήσει, είναι -στην καλύτερη περίπτωση- στην αλλαγή των ροών ή και στην αύξηση του κόστους διακίνησης για τους ίδιους τους πρόσφυγες. Στη χειρότερη περίπτωση θα οδηγήσει στην αύξηση των πνιγμών στο Αιγαίο.
Οι Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις αυτό που ουσιαστικά κάνουν είναι να υποβαθμίζουν «το προσφυγικό» σε πρόβλημα ύπαρξης «παράνομων διακινητών». Ισχυρίζονται ότι με την καλύτερη φύλαξη των συνόρων τους θα εμποδίσουν τους πρόσφυγες και μετανάστες να περάσουν στις χώρες τους.
Βουτηγμένοι μέσα στις νεοφιλελεύθερες ιδεοληψίες τους, αντιλαμβάνονται ή κάνουν ότι αντιλαμβάνονται (που είναι το ίδιο) τους διακινητές σαν να είναι αυτοί που «κατασκευάζουν» πρόσφυγες και προσφυγικές ροές. Δεν βλέπουν (ή κάνουν ότι δεν βλέπουν που είναι το ίδιο), ότι αυτοί που δημιουργούν τις προσφυγικές ροές είναι η ανάγκη εκατομμυρίων ανθρώπων να γλυτώσουν από σφαγές και βομβαρδισμούς ή απλά την ελπίδα αυτών των ανθρώπων, για μια καλύτερη ζωή.
Δεν βλέπουν (ή κάνουν ότι δεν βλέπουν πράγμα που είναι το ίδιο) ότι οι διακινητές, δεν είναι η αρχή της αλυσίδας, αλλά ένας αιματοβαμένος κρίκος της. Αυτός δημιουργείται όταν σε αυτή τη προσφυγική αλυσίδα, παρεμβάλλονται ή επιχειρούν οι διάφορες κυβερνήσεις να βάλουν, εμπόδια. Οι «φράχτες» και «τα κλειστά σύνορα» είναι που γεννούν τους διακινητές.
Έχουν δίκιο όσοι και όσες ισχυρίζονται ότι στην Ευρώπη υπάρχουν ουσιαστικά δυο απόψεις:
Οι φράχτες, το κλείσιμο των συνόρων, οι κατηγορίες εναντίον της Ελλάδας ότι «δεν φυλάει καλά τα σύνορά της», εν τέλει οι απειλές για αποπομπή της Ελλάδας από τη συνθήκη Σέγκεν, η εμπλοκή του ΝΑΤΟ «στη διαχείριση του προσφυγικού» και η συμφωνία της συνόδου της Ε.Ε., δεν δείχνει τίποτα άλλο, παρά μια τέτοια προσέγγιση του θέματος εκ μέρους των κυρίαρχων κύκλων της Ευρώπης.
Αυτή η προσέγγιση, στο μόνο που μπορεί να οδηγήσει, είναι -στην καλύτερη περίπτωση- στην αλλαγή των ροών ή και στην αύξηση του κόστους διακίνησης για τους ίδιους τους πρόσφυγες. Στη χειρότερη περίπτωση θα οδηγήσει στην αύξηση των πνιγμών στο Αιγαίο.
Οι Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις αυτό που ουσιαστικά κάνουν είναι να υποβαθμίζουν «το προσφυγικό» σε πρόβλημα ύπαρξης «παράνομων διακινητών». Ισχυρίζονται ότι με την καλύτερη φύλαξη των συνόρων τους θα εμποδίσουν τους πρόσφυγες και μετανάστες να περάσουν στις χώρες τους.
Βουτηγμένοι μέσα στις νεοφιλελεύθερες ιδεοληψίες τους, αντιλαμβάνονται ή κάνουν ότι αντιλαμβάνονται (που είναι το ίδιο) τους διακινητές σαν να είναι αυτοί που «κατασκευάζουν» πρόσφυγες και προσφυγικές ροές. Δεν βλέπουν (ή κάνουν ότι δεν βλέπουν που είναι το ίδιο), ότι αυτοί που δημιουργούν τις προσφυγικές ροές είναι η ανάγκη εκατομμυρίων ανθρώπων να γλυτώσουν από σφαγές και βομβαρδισμούς ή απλά την ελπίδα αυτών των ανθρώπων, για μια καλύτερη ζωή.
Δεν βλέπουν (ή κάνουν ότι δεν βλέπουν πράγμα που είναι το ίδιο) ότι οι διακινητές, δεν είναι η αρχή της αλυσίδας, αλλά ένας αιματοβαμένος κρίκος της. Αυτός δημιουργείται όταν σε αυτή τη προσφυγική αλυσίδα, παρεμβάλλονται ή επιχειρούν οι διάφορες κυβερνήσεις να βάλουν, εμπόδια. Οι «φράχτες» και «τα κλειστά σύνορα» είναι που γεννούν τους διακινητές.
Έχουν δίκιο όσοι και όσες ισχυρίζονται ότι στην Ευρώπη υπάρχουν ουσιαστικά δυο απόψεις:
Από τη μια ο ρατσιστικός, ξενοφοβικός λόγος της «Ευρώπης - φρούριο», που όλα τα κόμματα, τόσο το Λαϊκό, όσο και οι Σοσιαλδημοκράτες, τον ακολουθούν και από την άλλη η προσπάθεια λογικού χειρισμού και διευθέτησης του ζητήματος που εκφράζεται από την Αριστερά. Μια μάχη συσχετισμών εξελίσσεται και στο προσφυγικό.
Όμως, σε τελική ανάλυση και μέχρι να κατασταλάξει η μπαλάντζα των συσχετισμών στην Ευρώπη, ένα είναι σίγουρο:
Όμως, σε τελική ανάλυση και μέχρι να κατασταλάξει η μπαλάντζα των συσχετισμών στην Ευρώπη, ένα είναι σίγουρο:
Ό,τι και να κάνουν οι γερασμένες και ξενοφοβικές δυνάμεις, που σήμερα ακόμα κυριαρχούν σε πολλές χώρες της, οι πρόσφυγες και οι μετανάστες θα περνάνε, για όσο τουλάχιστον διάστημα δεν υπάρχει τρόπος να μένουν στις πατρίδες τους.
Τα εμπόδια που επιχειρούν να τους βάλουν, απλά καθυστερούν το ταξείδι τους.
τα μπλόκια
τα μπλόκια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου