Τα Τάγματα Εφόδου επανακάμπτουν

του Στρατή Μπουρνάζου

Χρυσαυγίτες με κράνη και στειλιάρια που περιπολούν και κατόπιν εφορμούν, μια φωτορεπόρτερ που τρώει κλωτσιά στο πρόσωπο, ένας κρανοφόρος χρυσαυγίτης που ορμά με μια σιδερόβεργα πάνω σε έναν οπερατέρ, ο οποίος την τελευταία στιγμή καταφέρνει να αποφύγει το δολοφονικό χτύπημα.

Όλα αυτά, παρουσία του Ηλία Κασιδιάρη που δίνει παραγγέλματα, του Γ. Λαγού και άλλων στελεχών της Χρυσή Αυγή που πρωτοστατούν, υπό το απαθές βλέμμα της Αστυνομίας, η οποία προβαίνει σε καμιά σύλληψη.

Τα παραπάνω (που συνιστούν μια μάλλον μετριοπαθή περιγραφή των τεκταινόμενων) δεν περιγράφουν κάποιο περιστατικό πριν τον Σεπτέμβρη του 2013, όταν η ΧΑ αλώνιζε ανενόχλητη· συνέβησαν μόλις δέκα μέρες πριν, την Παρασκευή, 8 Απριλίου, μέρα μεσημέρι, στον Πειραιά, σε συγκέντρωση της ΧΑ. Με δυο λόγια, τα Τάγματα Εφόδου είναι εδώ.

Το σκηνικό εξελίσσεται με ζοφερό τρόπο: τα Τάγματα Εφόδου κάνουν πρόβα τζενεράλε, οι αντιδράσεις είναι υποτυπώδεις, η δίκη της Χρυσής Αυγής καρκινοβατεί, μέσα από τους αργούς ρυθμούς και τις συνεχείς αναβολές, λόγω αποχής των δικηγόρων.

Και πολλά άλλα: το Συμβούλιο Εφετών χαλαρώνει τους περιοριστικούς όρους των υποδίκων Χρυσαυγιτών βουλευτών (γι’ αυτό και Κασιδιάρης και Λαγός παρευρίσκονταν εντελώς νόμιμα στη συγκέντρωση του Πειραιά), κανένας εκδημοκρατισμός δεν έχει γίνει στην Αστυνομία, ενώ η υπόθεση του χρυσαυγίτικου πογκρόμ του 2011 (βλ. σχετικά εδώ) κινδυνεύει να παραγραφεί.

Σε αυτό το ασφυκτικό τοπίο, η δίκη είναι κομβικής σημασίας. Η ποινική δίωξη είναι αυτή που ανέκοψε τις καλπάζουσες δημοσκοπικές επιδόσεις της ΧΑ, που περιόρισε δραστικά τις επιθέσεις, που ανέδειξε την εγκληματική δράση της συμμορίας. Γι’ αυτό και η ΧΑ, από την πρώτη στιγμή, με ποικίλους τρόπους (απουσία όλων των ηγετικών στελεχών από το δικαστήριο, συνεχή διαδικαστικά προσκόμματα) προσπάθησε να υποβαθμίσει, να επιμηκύνει αενάως να απαξιώσει τη δίκη.

Με τους σημερινούς ρυθμούς η δίκη κινδυνεύει να τελειώσει σε τέσσερα-πέντε χρόνια - είναι εφιάλτης, και αν συμβεί, θα αποτελέσει γελοιοποίηση της δικαιοσύνης και συντριπτική ήττα της δημοκρατίας. Η άμεση συνέχιση της δίκης, η μεταφορά της στο κέντρο της πόλης, η επιτάχυνση και η ολοκλήρωσή της σε εύλογο διάστημα είναι επιτακτικές ανάγκες.

Φυσικά, δεν είναι μόνο η δίκη. Είναι και πολλά άλλα τα αιτούμενα, όπως η διάλυση των ναζιστικών πυρήνων στα σώματα Ασφαλείας, το πώς ο χρυσαυγίτικος λόγος και ήθος θα απομονωθούν και δεν θα εξαπλώνονται στην πολιτική ζωή.

Βρίσκω, πάντως, εξαιρετικά απογοητευτικό ότι είμαστε στο 2016 και έπειτα από ενάμιση χρόνο κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αρχίζουμε να ξαναμιλάμε όπως περίπου τέσσερα χρόνια πριν, για το τι πρέπει να γίνει, καθώς οι νεοναζί σηκώνουν κεφάλι, σαν να έχει μηδενίσει ο χρόνος.

Για τον κοινωνικό επιστήμονα και ιστορικό, το ξέπλυμα της ΧΑ, η επανάκαμψή της, η τύφλωση των πολιτικών δυνάμεων, η νάρκωση της κυβέρνησης θα είναι όλα συναρπαστικά θέματα προς μελέτη - όπως υπήρξε εκ των υστέρων, και η άνοδος του ναζισμού στον Μεσοπόλεμο.

Μόνο που εμείς δεν έχουμε καμία φιλοδοξία να γράψουμε τέτοιες συναρπαστικές μελέτες, αλλά την -ακόμα συναρπαστικότερη- φιλοδοξία να ανακόψουμε αυτή την εξέλιξη.

ενθέματα