Πέμπτη 16 Ιουνίου 2016

Καθίστε στον πάγκο

του Νίκου Μωραΐτη

Τα γενέθλια του Αλέξη Τσίπρα είναι στις 28 Ιουλίου. Δεν ξέρω γιατί ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποφάσισε να του κάνει τόσο πρόωρο δώρο.

Διότι τι άλλο εκτός από δώρο ήταν αυτό το φιάσκο των «Παραιτηθείτε» χθες στο Σύνταγμα;

Όσο κι αν έκλεινε την εικόνα ο καμεραμάν του ΣΚΑΪ, όσο κι αν φώναζε «μεγάλη συγκέντρωση» ο Πρετεντέρης, την ώρα που ο (απλήρωτος;) δικός του καμεραμάν έκανε ζουμ άουτ στο άδειο Σύνταγμα αδειάζοντας τον προπαγανδιστή του MEGA, το μαύρο άσπρο δεν γίνεται.

Το χώρο μπροστά από τη βουλή γέμισαν οι «Παραιτηθείτε» της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του Ποταμιού και των λοιπών «ανεξάρτητων» δυνάμεων, και η πλατεία ήταν άδεια. 5000 κόσμος; 6000 το πολύ; Ένας μήνας προετοιμασίας της συστημικής αντιπολίτευσης για να μαζευτούν στο Σύνταγμα τόσοι όσοι θα μαζεύονταν σε ένα συνέδριο της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ.

Θλιβερό το αποτέλεσμα. Κι από την άλλη, όμως, τόσο ευχάριστο. Ευχάριστο που ο κόσμος θυμάται ποιοι χρεοκόπησαν τη χώρα. Ποιοι ιδιοποιήθηκαν τα μεγάλα πακέτα του παρελθόντος. Ποιοι πήραν μίζες και δωράκια. Ποιοι άνοιξαν λογαριασμούς σε μαγικά νησιά. Ποιοι τα έφαγαν μαζί, εις βάρος του.

Είναι άλλο πράγμα η ανικανότητα της σημερινής κυβέρνησης να ανατρέψει τη φτωχοποίηση ενός λαού και άλλο πράγμα το ποιοι τον οδήγησαν σε αυτή τη φτωχοποίηση. Άλλο το ποιος δεν είναι ικανός να πατήσει το φρένο και άλλο το ποιος πάτησε τέρμα το γκάζι στην κατηφόρα.

Τα τοτέμ της ένδειας ενός ολόκληρου λαού δεν ξεχνιούνται εύκολα, από τον παμφάγο Βενιζέλο και τον ακροδεξιό Σαμαρά μέχρι τον Κυριάκο των απολύσεων και το μίζενς στελεχειακό του δυναμικό. Η χθεσινή πολυδιαφημισμένη συγκέντρωση που απέτυχε δείχνει ακριβώς αυτό: τη μνήμη του κόσμου.

«Καθίστε στον πάγκο. Ελπίστε την καταστροφή. Επενδύστε στο χειρότερο. Και ίσως σε τρία χρόνια που θα γίνουν εκλογές να έχετε εσείς μία καλύτερη τύχη και ο λαός μία χειρότερη μνήμη». Αυτά θα έλεγε οποιοσδήποτε σύμβουλος επικοινωνίας που σέβεται τον εαυτό του, αν οι μπλε με τους πράσινους κόκκους του «Παραιτηθείτε» τον είχαν ρωτήσει.

Είναι όμως τέτοια η λύσσα τους για εξουσία, τέτοιο το κενό ανάμεσα στα δάχτυλα, εκεί που ήταν η θέση της κουτάλας, ώστε το μυαλό είναι αδύνατο να σκεφτεί καθαρά.

Ασυγκράτητοι. Εθισμένοι στα 40 χρόνια νομής της χώρας. Δυστυχώς, γι’ αυτούς δεν υπάρχει μεθαδόνη ως υποκατάστατο της εξουσίας. Κι έτσι, σε πλήρη πανικό και παροξυσμό, βγήκαν να μετρηθούν. Και ήταν τόσο λίγοι, που η κάμερα της διαπλοκής δεν είχε την ευκαιρία να πάρει ούτε ένα ανοιχτό πλάνο.

ΥΓ: Μα δεν άλλαξε τίποτα σε αυτή τη χώρα; Κι όμως. Από τα κάγκελα και τα χημικά που διέλυαν 300.000 διαδηλωτές το 2011-12, περάσαμε στους 5000 διαδηλωτές που ανεβαίνουν τα σκαλιά της βουλής και φωνάζουν «TSIPRAS GO HOME» αναπνέοντας ελεύθερα.

altsantiri.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου