Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2016

Πολιτική: η ανατομία ενός εγκλήματος

της Νάσης Πετριτσοπούλου

Δεν είναι πολιτικό το θέμα, όχι πολιτικά εδώ, έξω η Πολιτική από τα σχολεία, το γραφείο, τον Σύλλογο και το Σωματείο. Έξω απ’ όλα. Πού να πάει η κυρά-Πολιτική η φουκαριάρα; Χώθηκε στα fb και λοιπά social media. Σα να λέμε, πήγε εκεί που θα πήγαινε μέχρι και δέκα χρόνια πριν: στο πεζοδρόμιο.

Ωραία η θέση αυτή. Περίοπτη κατά κάποιο τρόπο, εποπτική σαν μια ακούραστη κάμερα. Βλέπω, ακούω κι απαντώ σε όλα = ελέγχω τα πάντα από μια θέση που θυμίζει πιλοτήριο. Ποιος να καθίσει τώρα εδώ; Τι λες, Μυρσίνη;

Επάνω αριστερά βλέπουμε έναν που κάθισε, αλλά στον κόσμο κυκλοφορούν πολλοί-ές με παρόμοιες διαθέσεις. Γι’ αυτούς αξίζει τον κόπο να γράψω δυο καλές παραγράφους ή λίγο περισσότερες, τις καλύτερες που θα μπορούσα να σκεφτώ μια τέτοια στιγμή κι έχοντας μόλις επιστρέψει από το σχολείο.

Στη χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία (δημοκρατία = πολίτευμα), οι πολίτες της ξεχάσαμε 25 αιώνες μετά το πιο βασικό μάθημα πολιτικής φιλοσοφίας της Αρχαίας Αθήνας: Όλα είναι πολιτικά! Κάποτε ένας πολύ καλός μου φίλος με προκάλεσε όταν του το είπα και με ρώτησε πώς τις μηχανές, ένα μεγάλο πάθος που μοιράζονται πολλοί άντρες κι ίσως λιγότερες γυναίκες, μπορώ να τις συνδέσω με την Πολιτική! Τι ωραία τροφή για πολιτική σκέψη: είπα και ξεκίνησα…

Ωστόσο, στο όνομα μιας φανταστικής ουδετερότητας κάποιοι προτείνουν να συζητάμε και να επιχειρούμε να λύνουμε προβλήματα χωρίς ν’ ανακατεύουμε πολιτικές θέσεις. Το χειρότερο; Αφού ανακηρύχτηκε με κάθε επισημότητα η ιδέα της πολιτικής ουδετερότητας, να σου και οι απολίτικοι πολιτικοί, που σκέψη-έργο έχουν και Πολιτική δεν έχουν!

Βάλθηκαν να μας πείσουνε, Μυρσίνη μου, ότι αν αφήνουμε τα πράγματα στην ησυχία τους, αν δε μιλάμε κάθε φορά που πιάνει κάτι λάθος το μάτι ή το αυτί μας, όλα θα γίνονται αυτόματα καλύτερα. Ακόμα επιχείρησαν να μας πείσουν πως αυτοί- οι άνθρωποι των πιλοτηρίων- ξέρουν και μπορούν καλύτερα από μας να διαχειρίζονται τα πράγματα. Ποια πράγματα; Ουπς… τα πολιτικά πράγματα, δηλαδή τα κοινά.

Είμαστε όμως κι εμείς λίγο κοιμισμένοι, ψεκασμένοι ή απλούστατα χωμένοι μέχρι το λαιμό στις ιδιωτικές μας υποθέσεις, πού να σηκώσουμε κεφάλι. Αν δε φτάσει η γροθιά στο δικό μας πρόσωπο, να σπάσει το δικό μας δόντι (όχι, η λέξη δεν μπήκε τυχαία), δε χαμπαριάζουμε εύκολα.



Θα σου αποδείξω τώρα πόσο πολιτικό είναι το πιο πάνω κειμενάκι και θα σου ζητήσω στο εξής να παίζεις κι εσύ το παιχνίδι της πολιτικής σκέψης, ώστε να αναγνωρίζεις εύκολα τους ανθρώπους των πιλοτηρίων. Πρωτίστως θα επιθυμούσα ν΄ αγαπήσεις την πολιτική φιλοσοφία που μας βγάζει ίσια κι ευθεία στον Επιτάφιο λόγο του Περικλή. Τι κείμενο αλήθεια! Μέχρι και για τον γείτονά μας λέει και πώς να του συμπεριφερόμαστε. Κι αν αυτό δεν είναι Πολιτισμός και Πολιτική μαζί, μία από τις δυο μας έχει πολύ δρόμο μπροστά της..

Ξεκινώ: Αυτά τα είχαν ρίξει κάποιοι μέσα στο φρεάτιο που φτιάξαμε για να χαλάσει πάλι. = Δες τους πολιτικούς μας αντιπάλους για να βρεις ποιοι είναι ή τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια.

Πέτρες και σκουπίδια που τα έβγαλε τη Δευτέρα το συνεργείο μας Τυχαίο; = Πρόκειται για σκόπιμη κίνηση που αποκαλύπτει επομένως πολιτική πρόθεση και χαρακτηρίζει αναλόγως την πολιτική παράταξη που το έκανε. Έννοια σας και θα σας φλομώσω εγώ στις κάμερες, να δείτε μετά τι έχει να γίνει, από αστυνομοκρατία και πάνω. (Νόμιζες ότι η πρόταση στερούνταν πολιτικού περιεχομένου, βάζω στοίχημα.)

Ειλικρινά πρέπει να ντρέπεστε γι’ αυτό οποίοι (σημ. ερμηνείας: μάλλον όποιοι) το έκαναν για να δημιουργήσουν θέμα και φυσικά δε θα μείνει έτσι η καφρίλα αυτή που όλως τυχαίως σας διέφυγε ενώ τη γνωρίζατε = Θα σας τιμωρήσω ανελέητα εσάς που τολμάτε να με αμφισβητείτε και να βλέπετε και κυρίως να μυρίζετε άλλα από αυτά που σας διατάζω. Πρώτα όμως θα βρω αυτόν-ούς-ές που το έκαναν, που δηλαδή ήδη τους γνωρίζω και το μόνο που μένει είναι να το αποδείξω-μια ασήμαντη λεπτομέρεια-δήμαρχος είμαι κι ό,τι θέλω λέω. Ειδικά οι λέξεις: ντρέπεστε, καφρίλα στόχο έχουν να κολλήσουν σαν τη τσίχλα περίπου στο πρόσωπο των κατηγορουμένων, δηλαδή των πολιτικών αντιπάλων.

Η εποχή που κάνατε πολιτικό ακτιβισμό και αντιπολίτευση μέσα από τα παιδιά έχει περάσει = Θα μπορούσε να αναφέρεται στη γυναίκα του πρώην δημάρχου ή στη δασκάλα με τα σγουρά μαλλιά, αλλά όχι. Το κείμενο λέει τη λέξη αντιπολίτευση, άρα αναφέρεται στο τώρα. Ποια δασκάλα κάνει τώρα αντιπολίτευση; Κράτα το αυτό το σημείο, Μυρσίνη μου. Γιατί εδώ ο πολιτικός περνάει από τη γενική στην ειδική στοχοποίηση. Αναφέρεται σε μια δασκάλα συγκεκριμένα. Να θέλει να την τρομάξει; Πιθανόν. Αλλά αν τρομάξει μια δασκάλα μόνο, πολύ κακό για το τίποτα..

Και θα μιλήσουμε σύντομα με όλους τους γονείς να είστε βέβαιη = Εδώ τα προσχήματα τελείωσαν. Απευθύνομαι σε σένα. Θα το μετανιώσεις πικρά που τόλμησες να με προκαλέσεις. Θα μάθουν όλοι (οι γονείς) τι έκανες (άρα η κατηγορία για τα σκουπίδια στο φρεάτιο απευθύνεται και σε σένα προσωπικά) και ποια είσαι: μια δασκάλα που κάνει πολιτική...

Άνθρωποι και ανθρωπάκια, πολιτικοί και στρατιωτάκια. Μη φοβάσαι, Μυρσίνη. Εδώ είμαι κι εγώ. Δίπλα σου.


sinergasia.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου