Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2016

Ο «αόρατος» καταστροφέας



Αν καλούνταν σ’ ένα υποθετικό γκάλοπ να απαντήσουν οι ερωτώμενοι τι εστί νεοφιλελευθερισμός, θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι σε συντριπτικό ποσοστό θα αδυνατούσαν να ανταποκριθούν.

Παραδόξως, στην εποχή της καταιγιστικής διακίνησης της πληροφορίας και γνώσης, ο σύγχρονος άνθρωπος κυριολεκτικά αδυνατεί να ξεδιαλύνει ή έστω να υποψιαστεί ποια απροσδιόριστη και μυστηριώδης δύναμη συντρίβει τις κοινωνίες, διαλύει τις ανθρώπινες σχέσεις και καταστρέφει τα άτομα ψυχικά, κοινωνικά, οικονομικά.


Είναι τέτοιος ο βαθμός χειραγώγησης των λαών και κυριαρχίας των ιδεολογημάτων του καζινοκαπιταλισμού, ώστε αυτά θεωρούνται για πολλούς φυσικός και αναλλοίωτος νόμος.

Υπ’ αυτές τις συνθήκες σκότους και δυσκολίας εντοπισμού της μήτρας της κακοδαιμονίας του, ο καταπιεσμένος και ανυπεράσπιστος πολίτης, αν δεν οδηγείται στην ιατρική υποστήριξη, αναζητεί διέξοδο και παρηγορία στον ωκεανό των ψευδαισθήσεων ή καταφεύγει σε ανορθολογικές, συνωμοσιολογικές και μεταφυσικές θεωρίες που τον μετατρέπουν σε μοναχικό και αντικοινωνικό ζόμπι, δέσμιο φόβων και ανασφαλειών.

Στον παραπλήσιο σύνδεσμο (http://www.nostimonimar.gr/itan-i-anodos-tou-neofileleftherismou-i-protarchiki-etia-tis-akreas-anisotitas/ ο Βρετανός συγγραφέας και επιστήμονας George Monbiot, σε ένα λεπτομερές κείμενο (ή πρωτότυπη Αγγλική εκδοχή του http: //evonomics.com/rise-of-neoliberalism-inequality/) ανατρέχει στην ιστορική εξέλιξη του νεοφιλελευθερισμού και περιγράφει ανάγλυφα τις οδυνηρές επιπτώσεις του σε όλες τις πτυχές του ανθρώπινου βίου.

Όσοι αισθάνονται δυσανεξία στην ανάγνωση εκτεταμένων θεωρητικών κειμένων, εθισμένοι στην επιφανειακή πρόσληψη της «πραγματικότητας» μέσω της εικόνας ή της ατάκας των κοινωνικών δικτύων, είτε ακόμη στην αναζήτηση έτοιμων «συνταγών ευτυχίας» από περιφερόμενους κομπογιαννίτες του είδους, μπορούν εναλλακτικά να προσεγγίσουν τα «ανδραγαθήματα» του νεοφιλελευθερισμού με αμεσότερο και πιο εύληπτο τρόπο, μέσα από την τέχνη του κινηματογράφου, αν βέβαια δεν θεωρείται κι αυτή περιττή πολυτέλεια.

Η τελευταία έξοχη δραματική ταινία του πολυβραβευμένου Βρετανού δημιουργού Κεν Λόουτς «Εγώ ο Ντάνιελ Μπλέηκ», που κέρδισε το Χρυσό Φοίνικα στο φεστιβάλ των Καννών είναι ένα τέτοιο χαρακτηριστικό δείγμα (σχετικό αφιέρωμα στο TVXS: http://tvxs.gr/news/sinema/diekdikontas-dikaioma-stin-ergasia-ego-o-ntaniel-mpleik-toy-ken-looyts ). Μέσα από την ταινία αυτή πολλοί θα αναγνωρίσουν τις δικές τους παράλληλες ζωές, τα δεινά και αδιέξοδα μιας κοινωνικής πανούκλας που δεν κατέπεσε εξ ουρανού αλλά είναι δημιούργημα διεστραμμένων και ανάλγητων εγκεφάλων.

Υπάρχει τέλος κι ένας τρίτος απλούστερος τρόπος κατανόησης και απόρριψης του νεοφιλελευθερισμού, αν κάποιος παρακολουθεί προσεκτικά και κριτικά την αχαλίνωτη προπαγάνδα των ΜΜΕ. Επ’ αυτού δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα.

Στην γνωστή ενημερωτική ναυαρχίδα του νεοφιλελευθερισμού στην Ελλάδα, ακραιφνής νεοφιλελεύθερος δημοσιογράφος αναρωτιόταν στις 7/11: «Μα το πρόβλημα της Ελληνικής οικονομίας είναι οι εργασιακές σχέσεις;» Σαν να έλεγε δηλαδή. Είναι πρόβλημα η ζωή λάστιχο, η εργασία χωρίς καμιά προστασία και δικαιώματα, οι αμοιβές πείνας, η ανασφάλεια και αδυναμία στοιχειώδους οικογενειακού προγραμματισμού;

Ο ίδιος δημοσιογράφος λίγες ημέρες νωρίτερα , επιδιδόμενος στο προσφιλές σπορ του κοινωνικού αυτοματισμού, της υποδαύλισης δηλαδή τεχνητών αντιθέσεων μεταξύ ομάδων της μικρομεσαίας τάξης, έλεγε: «Είναι δυνατόν να αδικούνται οι νέοι συνταξιούχοι έναντι των παλιών, όταν μάλιστα οι παλιοί ευθύνονται(!!!) για τα χάλια του ασφαλιστικού συστήματος;».


Επιτέλους, συμπατριώτες, γίναμε σοφότεροι ως λαός, αποκαλύφθηκε ο αίτιος της κατάρρευσης των συντάξεων, είναι ο νυν συνταξιούχος!!!

Καλή μελέτη λοιπόν, καλή θέαση, ανοιχτά αυτιά και κριτικό πνεύμα. Μήπως αναγκαστεί να αναφωνήσει ευτυχής ο φιλόσοφος : «Καλωσορίσατε στην έρημο της πραγματικότητας».



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου