Κυριακή 19 Μαρτίου 2017

«Φέρτε πίσω τα κλεμμένα»



Τα πρώτα μνημονιακά χρόνια ένα πάνδημο σύνθημα ξεχώριζε στα χείλη πολιτών κάθε πολιτικής προέλευσης. «Φέρτε πίσω τα κλεμμένα».

Η λογική αυτού του αιτήματος ήταν, συν τοις άλλοις, απλή και εύλογη. «Την πατήσαμε που την πατήσαμε εμείς, τουλάχιστον να τιμωρηθούν οι ένοχοι και να γυρίσουν πίσω τα κλεμμένα». Με την πάροδο του χρόνου το σύνθημα ξεθώριασε, η οργή και αγανάκτηση καταλάγιασαν. Τι μεσολάβησε αλήθεια;


Κολάζεται ένα έγκλημα χωρίς την κάθαρση; Αμβλύνθηκε το αίσθημα δικαίου του λαού; Δεν θα ελάφρυνε τα βάρη η επιστροφή των κλεμμένων; Η φτώχεια που ενέσκηψε ήταν άσχετη με τη ληστεία και σπατάλη του δημόσιου χρήματος; Δεν συγκινούσε ένα νέο ξεκίνημα της χώρας, χωρίς τρωκτικά που λυμαίνονταν το κράτος και τις αποταμιεύσεις των καταθετών; Δεν θα παραδειγμάτιζε τους επίδοξους καταχραστές και απατεώνες η σκληρή τιμωρία των υπεύθυνων;


Σε τελευταία ανάλυση, έχει μέλλον ένας λαός χωρίς ηθικά αντανακλαστικά, χωρίς την αφόρητη πίεση στους κάθε λογής ισχυρούς να σέβονται τον ιδρώτα του; Άβυσσος η ψυχή πολλών νεοελλήνων.

Αν πάντως η απάθεια και απαισιοδοξία τους ήταν απότοκος της πεποίθησης ότι οι δυνατοί είναι ανίκητοι, άρα «τίποτα δεν γίνεται», γρήγορα διαψεύστηκαν. Η νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, δεσμευμένη να συγκρουστεί μετωπικά με το αμαρτωλό τρίγωνο της διαπλοκής (κυβερνητικά κόμματα-τράπεζες-ΜΜΕ), αλλά και συνολικά με το καθεστώς γενικευμένης διαφθοράς, έδειχνε από τα πρώτα βήματα ότι το εννοεί. Η στάση της αυτή άρχισε να προκαλεί ανησυχίες, τριγμούς και πανικό στο παντοδύναμο σύστημα μεγιστάνων και βαρόνων που κανοναρχούσαν τη δημόσια ζωή και χειραγωγούσαν συνειδήσεις, εξηγώντας το αντιπολιτευτικό τους μένος. Κάπως έτσι ξεκίνησε να ξηλώνεται το πουλόβερ.

Οι μέχρι τότε γαλαντόμες τράπεζες αναγκάστηκαν να κλείσουν τη στρόφιγγα των θαλασσοδανείων, για να αποκαλυφθεί στους ανυποψίαστους ότι κάποιοι όμιλοι, με πάμπλουτους ιδιοκτήτες, ήταν άδεια, καταχρεωμένα κουφάρια χωρίς κεφαλαιακή βάση!

Εκδότες άρχισαν να μπαινοβγαίνουν στα ανακριτικά γραφεία ή να πηδούν από το σκάφος, εγκαταλείποντας τους εργαζόμενους στη μοίρα τους.
Οι κάτοχοι μαύρου χρήματος άρχισαν να περνούν «οικειοθελώς» από τα γκισέ της εφορίας για τα περαιτέρω.
Οι λίστες φοροδιαφυγής άρχισαν να «ξεσκονίζονται, με αργούς-δυστυχώς-ρυθμούς, από υπηρεσίες υποστελεχωμένες και αποδεκατισμένες λόγω μνημονιακών δεσμεύσεων.
Η δίκη του μεγάλου σκανδάλου της Siemens που καρκινοβατούσε δέκα χρόνια και όδευε σε παραγραφή, ξανάρχισε πρόσφατα με νομική πρωτοβουλία της κυβέρνησης.
Πριν μερικούς μήνες εξαρθρώθηκε δημοσιογραφικό κύκλωμα εκβιαστών και ασκήθηκαν κακουργηματικές διώξεις σε στελέχη του ΚΕΕΛΠΝΟ για την γενναιόδωρη «ενίσχυση» ΜΜΕ μέσω διαφημίσεων.
Η παράγκα του ποδοσφαίρου για πρώτη φορά δέχθηκε ισχυρό πλήγμα από ανθρώπους αποφασισμένους να τη ξεθεμελιώσουν.
Υποθέσεις διασπάθισης δημοσίου χρήματος (Ερρίκος Ντυνάν κλπ)και σκάνδαλα στο χώρο αγοράς οπλικών συστημάτων πήραν το δρόμο της δικαιοσύνης ενώ μόλις προχθές ανακοινώθηκε η σύσταση προανακριτικής επιτροπής της Βουλής για τα εξοπλιστικά προγράμματα 2001-04 (Γ.Παπαντωνίου), όπως επίσης εξεταστική επιτροπή για τα σκάνδαλα στην Υγεία.
Το όλο σκηνικό θύμιζε και θυμίζει τις τελευταίες μέρες της Πομπηίας. Το απόστημα άνοιξε όχι τυχαία αλλά χάρη στη θέληση μιας απρόβλεπτης και αποφασιστικής κυβέρνησης που κανένας μεγαλόσχημος δεν μπορούσε να τιθασέψει.

Επιστέγασμα της προσπάθειας εξυγίανσης ήταν η σύσταση της εξεταστικής επιτροπής της Βουλής για τα δάνεια κομμάτων και ΜΜΕ, η οποία στο πόρισμα της επικυρώνει και τεκμηριώνει με αδιάσειστα στοιχεία τα έργα και ημέρες του τριγώνου της διαπλοκής, αποτυπώνοντας λεπτομερώς σκανδαλώδεις πρακτικές αδιαφάνειας, κακοδιαχείρισης και φαυλότητας που αν δεν αποτελέσουν μακρινό παρελθόν, η χώρα μας δεν θα ορθοποδήσει ποτέ .

Το ιστορικό αυτό πόρισμα χαράσσει διαχωριστική γραμμή με το παρελθόν, προσλαμβάνοντας παιδαγωγικό χαρακτήρα και, υπό την έννοια αυτή, θα πρέπει να γίνει κτήμα όλων, σε μια υγιή και επαγρυπνούσα κοινωνία που επιθυμεί να απαλλαγεί από παθογένειες που τη στοιχειώνουν.

Οι πολιτικά υπόλογοι επικαλούνται υποκριτικά ότι ήταν άνθρακες ο θησαυρός, αφού δεν καταλογίστηκε εμπλοκή συγκεκριμένων πολιτικών προσώπων. Περίμενε μήπως κανένας να ομολογήσουν τραπεζίτες, καναλάρχες και εκδότες παρεμβάσεις και πιέσεις πολιτικών; Ας πρόσεχαν όμως.

Στη βιασύνη τους
να καλύψουν τα νώτα τους, ψήφισαν το 2013 στα κλεφτά κατάπτυστη τροπολογία που απαλλάσσει αναδρομικά τα τραπεζικά στελέχη από το ποινικό αδίκημα της απιστίας για τα δάνεια που χορηγούσαν στα κόμματα και οργανισμούς. Υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη διαπλοκής απ’ αυτή; Το λόγο έχει τώρα η Δικαιοσύνη, υψώνοντας τον πέλεκυ, μήπως σπάσει η ομερτά και ανοίξουν στόματα.

Μα πάνω απ’ όλα το λόγο έχει ο λαός στις επόμενες εκλογές, οπότε γίνουν. Εκτός εάν ορισμένοι μετρούν τα πάντα με τα φραγκοδίφραγκα της τσέπης τους που, πάντως, φρόντισε να αδειάσει το γνωστό πια σε όλους σινάφι.

Τέλος, όσοι δικαιολογημένα προσδοκούσαν και προσδοκούν καλύτερα αποτελέσματα στο χτύπημα της διαφθοράς, αλλά δεν ορέγονται μια «δημοκρατία» τύπου «αποφασίζομεν και διατάσσομεν», θα πρέπει να σκεφθούν ότι στο πλαίσιο της αστικής δημοκρατίας, η δικαιοσύνη ασκεί αυτόνομη εξουσία και δεν μπορεί να χρεώνεται η όποια κυβέρνηση την αδράνεια, τις ελλείψεις ή και αμαρτίες της.


Αυτά, μήπως και κοπάσουν οι ασυλλόγιστοι λεονταρισμοί και οι εισαγγελικές κορώνες των καφενείων.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου