Κυριακή 9 Απριλίου 2017

Για την επένδυση στο Ελληνικό και κάποιες από τις επιπτώσεις της στην τοπική κοινωνία



Χθες τέθηκαν κάποια ερωτήματα σε σχέση με την επένδυση στο Ελληνικό και μου δόθηκε η ευκαιρία να πω με λίγα λόγια τις απόψεις μου και αυτές καταθέτω.

Τα ερωτήματα τέθηκαν εδώ ως εξής: "ΕΠΕΝΔΥΣΗ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ: Ξέρει κανείς αν υπάρχει περιβαλλοντολογική μελέτη για την επένδυση που πρόκειται να γίνει στην περιοχή του Ελληνικού? Ποιες μπορεί να είναι οι επιπτώσεις στο περιβάλλον και στους κατοίκους των γύρω περιοχών?".

Η συμφωνία υπογράφηκε το 2014, με ευτελές τίμημα, με πάρκο και παραλία κλειστά κλπ κλπ χωρίς καμιά μελέτη... Ούτε ΜΠΕ (Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων).


Τώρα έχουμε περάσει σε άλλη φάση, σε διαφοροποιημένη συμφωνία που ψηφίστηκε από τη Βουλή το Σεπτέμβρη το 2016, αλλά ΜΠΕ δεν υπάρχει ακόμα, ούτε γνωρίζω αν θα υπάρξει τελικά.

Άλλωστε δεν γνωρίζουμε αν υπάρχουν και τα λεφτά για την επένδυση, γιατί τέτοιου είδους επενδυτές, έχουν μάθει επί δεκαετίες να "επενδύουν" με αέρα. Γι' αυτό άλλωστε ο επενδυτής θέλει να ξεκινήσει από τη μαρίνα και το καζίνο.

Είναι παραλογισμός να ασκείται πίεση να προχωρήσει ένα επενδυτικό πρότζεκτ χωρίς να τηρείται ο νόμος.

Είναι παραλογισμός να πιέζει ο δήμαρχος της πόλης να μην ελέγξει το Υπουργείο Πολιτισμού για αρχαιολογικούς χώρους και νεότερα μνημεία, ενώ την ίδια ώρα ο ίδιος -και σωστά- ζητά να κηρυχθεί ως τέτοιο το σήμα της Ολυμπιακής.

Αυτά γίνονται μόνο στις μπανανίες.

Κι ένα τελευταίο:

Δεν μπορούμε να μιλάμε για ανάπτυξη χωρίς να ορίζουμε ποιος θα ωφεληθεί από αυτή και είναι φυσικό σε έναν τέτοιο χώρο να διεξάγεται ένας πόλεμος συμφερόντων (επιχειρηματικών & κοινωνικών).

Και είναι αφύσικο η τοπική κοινωνία να είναι αμέτοχη, με ευθύνη και των γύρω από το πρ. αεροδρόμιο δημοτικών αρχών και των κινημάτων.

Δεν μπορούμε να μιλάμε για θέσεις εργασίας, χωρίς να υπολογίζουμε την καταστροφή των ΜμΕ της πόλης μας από τη δημιουργία των τεράστιων μωλ που θα αναπτυχθούν από το praktiker μέχρι τη Βενιζέλου κατά μήκος της Βουλιαγμένης (τυχαίο?).

Δεν μπορούμε να μιλάμε για ανάπτυξη στην Ελλάδα (και ειδικά στο Λεκανοπέδιο με το χαμηλότερο ποσοστό αδόμητων επιφανειών) χωρίς να παίρνουμε υποψη:

  • Ότι είμαστε ο 2ος ολυμπιακός δήμος του 2004 που και τότε μάς έταζαν ανάπτυξη.
  • Ότι η Αθήνα έγινε κόλαση στο όνομα της ανάπτυξης από το μετεμφυλιοπολεμικό κράτος και τη χούντα.
  • Ότι πρέπει να μπει ένα τέλος σε αυτού του είδους τα πάρτυ, στα οποία οφείλεται ένα μεγάλο ποσοστό της χρεωκοπίας της πατρίδας μας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου