Πέμπτη 27 Απριλίου 2017

Σύνταγμα και νεοφιλελευθερισμός: Συμβολή στη διαβούλευση για την αναθεώρηση του Συντάγματος

γράφει ο Ανδρέας Δάνος *


Αν θυμάμαι καλά, κάποιος από τα στελέχη της ΝΔ έχει πει, σχετικά με την αναθεώρηση του Συντάγματος:

«Εμπρός λοιπόν, ας προχωρήσουμε, να ψηφίσουμε εμείς τις προτάσεις σας κι εσείς τις δικές μας …» (προφανώς επειδή απαιτείται αυξημένη πλειοψηφία). Πρόκειται για μια φράση είτε υπερβολικά καλοπροαίρετη είτε κουτοπόνηρη.


Γιατί, αν σωστά πιστεύεται ότι ένα σύνταγμα δεν αντανακλά τίποτα άλλο από τους κοινωνικούς συσχετισμούς στην εκάστοτε ιστορική συγκυρία, τότε το σημερινό Σύνταγμα, το κύριο σώμα του οποίου έχει ψηφιστεί το 1975, είναι «αναχρονιστικό» αφού, όπως εμπράκτως διδάσκει ο καθηγητής κ. Σημίτης, «εκσυγχρονισμός» = νεοφιλελευθερισμός.


Πρέπει λοιπόν το Σύνταγμα να προσαρμοστεί στη νέα πηγή «ανάπτυξης» που συνίσταται στην «αξιοποίηση» του δημόσιου πλούτου είτε αυτός λέγεται δημόσιες επιχειρήσεις είτε δημόσια (τριτοβάθμια) Παιδεία (άρθρο 16 Συντάγματος) είτε περιβάλλον (άρθρο 24 του Συντάγματος) κλπ.

Π.χ. πώς θα μπορέσει ο κ. Λάτσης να βάλει στο χέρι την παραλία του Αγίου Κοσμά και να χτίσει βίλες για το διεθνές τζετ σετ εκεί που σήμερα κάνει μπάνιο η πλέμπα της Αθήνας; Για να γίνει αυτό εφικτό πρέπει να «εκσυγχρονιστεί» το Σύνταγμα σύμφωνα με τις ανάγκες του «επενδυτή», με τη σύμφωνη προφανώς γνώμη του εκσυγχρονιστή κ. Σημίτη, της ΝΔ, του Ποταμιού κλπ.

Και το ερώτημα που τίθεται είναι: Ο ΣΥΡΙΖΑ τι θα κάνει; Αν υπάρχει η ως άνω «συμφωνία κυρίων» που προτείνει η ΝΔ, θα υπερψηφίσει την κατάργηση οιασδήποτε διάταξης βάζει εμπόδια στην πλήρη εφαρμογή της νεοφιλελεύθερης ατζέντας χωρίς νομικά εμπόδια;

Θα είναι το Βατερλό του!

Ωστόσο, αν έχει δίκιο ο αρθρογράφος του Guardian Mάρτιν Ζακ στο άρθρο του « Ο θάνατος του νεοφιλελευθερισμού και η κρίση της δυτικής πολιτικής» που αναδημοσιεύτηκε μεταφρασμένο στο φύλλο της «Αυγής» της 5.10.16, ίσως αυτό σημαίνει ότι οι απλοί πολίτες, στην πλειοψηφία τους, έχουν αρχίσει να καταλαβαίνουν, και από τα ίδια τα βιώματά τους έχουν πειστεί, ότι όλες οι ιδιωτικοποιημένες υπηρεσίες είναι πιο ακριβές και χειρότερης ποιότητας (κραυγαλέα παραδείγματα οι σιδηρόδρομοι στην Αγγλία, θέμα που έγινε και ταινία του Κεν Λόουτς, οι υπηρεσίες καθαριότητας στην Ελλάδα κλπ.). Κάτι που πιστοποιείται και από την επαναφορά στο δημόσιο του ιδιωτικοποιημένου νερού σε διάφορες μεγαλουπόλεις του κόσμου.**


Με άλλα λόγια, αρχίζουν να καταλαβαίνουν ότι στο βωμό της περιβόητης «ανάπτυξης» όλα, άνθρωποι και φύση, μπορούν να θυσιαστούν και ο καβγάς δεν είναι για τίποτα άλλο από την… ανάπτυξη της τσέπης των καρχαριών.

Αν έτσι έχουν τα πράγματα, αν δηλαδή πραγματικά αλλάζει το παγκόσμιο οικονομικο-πολιτικό κλίμα, ίσως προλαβαίνουμε να αποτρέψουμε τη νομική αυτή καταστροφή.


** Στην Ελλάδα, που πάντα είναι μια φάση πίσω, επιχειρείται τώρα η ιδιωτικοποίηση του νερού!


* αρχιτέκτων

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου