Τετάρτη 15 Αυγούστου 2018

Τη ρώσικη δραματική πολεμική ταινία «Το Αστέρι» προβάλλει ο Χώρος Πολιτισμού & Αλληλεγγύης «Καλλίπολις»

Με τη ρώσικη δραματική πολεμική ταινία «Το Αστέρι - Zvezda / The Star» του Νικολάι Λεμπέντεφ συνεχίζει τις προβολές του Αυγούστου ο Χώρος Πολιτισμού & Αλληλεγγύης «Καλλίπολις», την Κυριακή 19 Αυγούστου στις 9.00μμ.

Σύμφωνα με το πρόγραμμα του «Καλλίπολις», και τον Αύγουστο οι προβολές γίνονται κανονικά με ελεύθερη είσοδο, ολοκληρώνονται
στις 26 του μήνα με το νοτιοκορεάτικo δραματικό θρίλερ «Η Υπηρέτρια», ενώ οι σινεφίλ μπορούν να απολαύσουν το αναψυκτικό ή το ποτό τους στη φιλόξενη και δροσερή αυλή του Χώρου.

Λίγα λόγια για την ταινία από το
myfilm.gr:

Ρώσικη λυρική πολεμική δραματική ταινία, 2002, έγχρωμη, 97΄, σε σκηνοθεσία Νικολάι Λεμπέντεφ, με τους: Ιγκόρ Πετρένκο, Εκατερίνα Βουλιτσένκο, Αλεξέι Πανίν, Αλεξέι Κραβτσένκο.

Είναι καλοκαίρι του 1944. Στο Πολωνικό Μέτωπο που χωρίζει τα Γερμανικά και Ρωσικά στρατόπεδα, μια Ρωσική ανιχνευτική ομάδα με το κωδικό όνομα «Αστέρι» αποστέλλεται στο μετόπισθεν του εχθρού για να κατασκοπεύσει τις κινήσεις του γερμανικού στρατεύματος.


Έχοντας γνώση ότι δύο ομάδες που στάλθηκαν για τον ίδιο σκοπό συνελήφθηκαν και εξαφανίστηκαν χωρίς να αφήσουν ίχνη, οι γενναίοι άντρες «Του Αστεριού» θα δώσουν μια απελπισμένη μάχη επιβίωσης. Θα βιώσουν τη φρίκη του πολέμου, αλλά και τα ευγενή ανθρώπινα συναισθήματα που μπορούν να ξεπηδήσουν ακόμα και στις πιο σκληρές καταστάσεις και θα επιδείξουν τον ύψιστο βαθμό αυτοθυσίας για τη διαφύλαξη ενός ανώτερου ιδανικού.

«Το Αστέρι» είναι ένα λυρικό, συγκινητικό πολεμικό δράμα που παντρεύει τη «Διάσωση του στρατιώτη Ράιαν» με την αισθητική του Σοβιετικού Ρεαλισμού από το στούντιο που δημιούργησε τη συγκλονιστική αντιπολεμική ταινία του Έλεμ Κλίμοφ «Έλα να δεις».


Από το ομώνυμο best seller του διάσημου Ρώσου συγγραφέα Εμμανουήλ Καζακίεβιτς που βασίζεται σε αληθινή ιστορία.

Διακρίσεις:

Βραβεία Nika 2003: Καλύτερης Μουσικής, Καλύτερου Ήχου, Αποκάλυψης της χρονιάς-Ίγκορ Πετρένκο
Μεγάλο Βραβείο, Φεστιβάλ Honfleur Ρώσικου Κινηματογράφου 2002
Βραβείο Vyborg, Ρώσικο Φεστιβάλ Κιν/φου «Παράθυρο στην Ευρώπη» 2002
Χρυσός Κριός (Καλύτερης Ταινίας), Ρώσική Ένωση Κριτικών Κιν/φου 2002
Υποψήφια για Κρυστάλλινη Σφαίρα, Φεστιβάλ Κιν/φου Κάρλοβι Βάρι 2002

Ήταν έτοιμοι να δώσουν τα πάντα για την πατρίδα τους...

«Πιστεύω ότι η συγκεκριμένη ταινία είναι μια μοναδική ευκαιρία, για να κάνει κάποιος καθαρό σινεμά, όπως έλεγε ο Χίτσκοκ. Ένα σινεμά, όπου δεν θα υπάρχουν φλυαρίες, αλλά μόνο βλέμματα και καθαρή κινηματογραφική φόρμα, όπως του Κουλεσόφ. Ένα σινεμά, όπου ο άνθρωπος κοιτάζει, βλέπει κάτι και στα μάτια του γράφεται η αντίδραση αυτού που είδε».
Νικολάι Λεμπέντεφ

«Την τελευταία δεκαετία έχει δημιουργηθεί η εντύπωση ότι δεν καταλάβαμε ποιος κέρδισε τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Στην Ευρώπη όλοι μαθαίνουν ότι τον κέρδισαν οι Αμερικάνοι. Αλλά το ενδιαφέρον είναι ότι και σε μας πια, η νεολαία επηρεασμένη από τις αμερικάνικες ταινίες που κατακλύζουν την αγορά με επιτυχία, έχει μπερδευτεί με αποτέλεσμα να αγνοεί το έργο των πατεράδων μας και τη μεγάλη τους νίκη. Κι επειδή εγώ ανήκω στη γενιά αυτών που ο πατέρας τους πολέμησε, το θεώρησα χρέος μου να κάνω κάτι για αυτό. Ήθελα να κάνω μια ταινία που να αντανακλά τη θέση μου σε αυτό το γεγονός και να πω ότι το βασικό φορτίο, το μεγαλύτερο βάρος στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, το σήκωσε ο λαός μας. Αυτός ήταν ο πρώτος λόγος. Ο πατριωτικός».
Κάρεν Σαχναζάροφ

«Ο Β' Παγκόσμιος ήταν το σημαντικότερο γεγονός του 20ού αιώνα κι ένα από τα σημαντικότερα στην ιστορία της ανθρωπότητας. Πιστεύω ότι δεν μπορεί να συγκριθεί με κανέναν από τους πολέμους της παγκόσμιας ιστορίας... και η χώρα μας είχε έναν ρόλο κλειδί που μας άφησε ένα σημάδι. Παρόλα αυτά για 10 χρόνια δεν κάναμε τίποτα για τον πόλεμο κινηματογραφικά. Υπήρχε ανάγκη μιας τέτοιας ταινίας. Συν το ότι σε όλους μας δημιουργείται η διάθεση να αντισταθούμε σε κάποιον τύπο αμερικάνικου κινηματογράφου που προσπαθεί να μας περάσει τη δική του άποψη για τον πόλεμο. Και κυρίως στη νεολαία. Για αυτό και «Το Αστέρι» αγγίζει κάποιους που δένονται με αυτό το γεγονός, αλλά κυρίως τους νέους που τη δέχονται πολύ καλά. Είναι μάλιστα μια διαφορετικού τύπου νεολαία από διάφορα κοινωνικά στρώματα. Αυτός ήταν ένας από τους βασικούς στόχους της ταινίας: να προκαλέσει σε όλους μια αντίδραση».
Κάρεν Σαχναζάροφ

Νικολάι Λεμπέντεφ

Ο σκηνοθέτης Νικολάι Λεμπέντεφ γεννήθηκε το 1966 στη Σοβιετική Ένωση. Αποφοίτησε το 1991 από το Τμήμα Δημοσιογραφίας του Moscow State University και τo 1993 από το Τμήμα Σεναριογραφίας και Κριτικής του Gerasimov Institute of Cinematography, όπου δίδαξαν κορυφαίοι σκηνοθέτες, όπως ο Σεργκέι Αϊζενστάιν και ο Βσέβολοντ Πουντόβκιν, και απόφοιτοι του οποίου είναι οι εξίσου σπουδαίοι Αντρέι Ταρκόφσκι, Σεργκέι Παρατζάνοφ και Αλεξάντερ Σοκούροφ).

Ο Λεμπέντεφ ξεκίνησε να γράφει σενάρια όταν ήταν μόλις πέντε χρονών και η πρώτη του κινηματογραφική απόπειρα ήταν οι ταινίες τρόμου με δεινοσαύρους που γύριζε όταν ήταν έντεκα χρονών. «Το Αστέρι» είναι η τρίτη μεγάλου μήκους ταινία του και η πρώτη που ξεφεύγει από το αγαπημένο του κινηματογραφικό είδος, το θρίλερ. Ο παραγωγικότερος σκηνοθέτης θρίλερ στη χώρα του, δηλώνει μεγάλος θαυμαστής του Άλφρεντ Χίτσκοκ και των Έντγκαρ Άλλαν Πόε, Νικολάι Γκόγκολ και Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι.

Ο Λεμπέντεφ έχει εργαστεί ως σκηνοθέτης και σεναριογράφος στην τηλεόραση της Μολδαβίας και έχει συνυπογράψει πολλά αστυνομικά μυθιστορήματα και κινηματογραφικά σενάρια.

Φιλμογραφία


1997 The Source of Snakes (Zmeinyy istochnik)
2001 Poklonnik
2002 The Star (Zvezda)
2004 The Iris Effect (Exile)
2007 Wolfhound (Volkodav iz roda Serykh Psov)
2008 Apostol TV mini-series (???????)

Σύνοψη

«To Αστέρι», η τρίτη μεγάλου μήκους ταινία του Ρώσου σκηνοθέτη Νικολάι Λεμπέντεφ, είναι μια παραγωγή του θρυλικού στούντιο Μόσφιλμ. Το Μόσφιλμ (ίσως το μεγαλύτερο και παλαιότερο κινηματογραφικό στούντιο της Ρωσίας και ολόκληρης της Ευρώπης) είναι υπεύθυνο για την πραγματοποίηση πολλών ταινιών που θεωρούνται σταθμοί στην παγκόσμια ιστορία του κινηματογράφου. Ταινίες όπως, «Το Θωρηκτό Ποτέμκιν» (1925) του Σεργκέι Αϊζενστάιν, το «Εγώ είμαι η Κούβα» (1964) του Μιχαήλ Καλατόζοφ, το «Αντρέι Ρουμπλιόφ» (1966) του Αντρέι Ταρκόφσκι και φυσικά το «Έλα να δεις» (1985) του Έλεμ Κλίμοφ, που προσφάτως βγήκε στους κινηματογράφους σε επανέκδοση, ήταν όλες δημιουργίες του Μόσφιλμ.

Βασισμένη στο ομότιτλο διήγημα του Ρώσου συγγραφέα Εμανουήλ Καζακίεβιτς, που είχε υπηρετήσει στα τάγματα του Κόκκινου Στρατού, η ταινία είναι μια πολεμική περιπέτεια με έντονη δράση που κατορθώνει ένα παράδοξο πάντρεμα. Ανασταίνοντας την ξεχασμένη μεγάλη παράδοση των πολεμικών ταινιών που έχει η Ρωσία, «Το Αστέρι» συνδυάζει την δυτική φιλοσοφία της «Διάσωσης του στρατιώτη Ράιαν» του Στήβεν Σπίλμπεργκ με την αισθητική του Σοβιετικού Ρεαλισμού. Το αποτέλεσμα είναι ένα συγκινητικό δράμα που από τη μία πλευρά σχολιάζει τη φρίκη του πολέμου, αλλά από την άλλη υμνεί ευγενή ανθρώπινα συναισθήματα, όπως τη συντροφικότητα, τον αλτρουισμό, τη γενναιότητα και την πίστη σε έναν ανώτερο σκοπό.

Η δράση εκτυλίσσεται στα τέλη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στο Πολωνικό Μέτωπο που χωρίζει τα Γερμανικά από τα Ρωσικά στρατόπεδα. «Το Αστέρι» (Ζvezda) είναι το συνθηματικό για μια Ρωσική ανιχνευτική μονάδα που αποστέλλεται στα μετόπισθεν του εχθρού για να κατασκοπεύσει τις κινήσεις του στρατεύματος. Οι απεσταλμένοι ξεκινούν έχοντας γνώση ότι δύο ομάδες που στάλθηκαν για τον ίδιο σκοπό, συνελήφθηκαν κι εξαφανίστηκαν χωρίς να αφήσουν ίχνη.

Σχεδόν από την αρχή της, η ταινία χαρακτηρίζεται από έντονη δράση κι ένταση, καθώς οι ανιχνευτές χρησιμοποιούν τις ικανότητές τους στο τράκινγκ για να μην τους εντοπίσει ο εχθρός κι εξολοθρεύουν «τα εμπόδια» που βρίσκουν στο δρόμο τους. Η δράση κλιμακώνεται σταδιακά, ώσπου κορυφώνεται σε μια αφόρητη ένταση. Η αυθεντικότητα της παραγωγής είναι σαφής και το καστ, συμπεριλαμβανομένου και του Αλεξέι Κραβτσένκο πρωταγωνιστή του «Έλα να δεις», κατορθώνει να κορυφώσει την ένταση χωρίς να καταφεύγει σε δραματικές υπερβολές χολιγουντιανού τύπου.

Μια ταινία πολυβραβευμένη στη χώρα της, αυτή η Ρώσικη παραγωγή απολαμβάνει επάξια τη διεθνή αναγνώριση.


Για το «Καλλίπολις»:

Ο Χώρος Πολιτισμού & Αλληλεγγύης «Καλλίπολις» έχει την έδρα στο Ελληνικό (
Καλλιπόλεως 33) και βρίσκεται 200 μέτρα από τον τερματικό σταθμό του μετρό και 100 μέτρα από την Ιασωνίδου.


Η είσοδος στις εκδηλώσεις του είναι δωρεάν και όποιος επιθυμεί μπορεί να προσφέρει φάρμακα, που δεν χρειάζεται, τρόφιμα μακράς διάρκειας και είδη πρώτης ανάγκης τα οποία διατίθενται σε οικογένειες που έχουν ανάγκη.

Ο Χώρος λειτουργεί καθημερινά από τις 7.00μμ.

Για την αμεσότερη και πληρέστερη ενημέρωσή σας, μπορείτε να ανατρέχετε στην
Ομάδα και τη Σελίδα του Χώρου στο facebook καθώς και στο κανάλι του στο YouTube.

Διαβάστε:


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου