γράφει ο Μενέλαος Γκίβαλος
Στην πραγματικότητα, αναδεικνύει και εκφράζει τις ευτελείς πολιτικές σκοπιμότητες και επιλογές που υπηρετεί -και ασκεί με φανατισμό- μια απαξιωμένη στη συνείδηση του ελληνικού λαού ηγετική ομάδα.
«ΝΑ ΠΑΝΕ από εκεί που ήρθαν», «Με τι μούτρα μιλάνε;», «Δεν ντρέπονται;».
Μ’ αυτές τις ευτελείς και ανοίκειες εκφορές επιχειρεί η ηγεσία του ΚΙΝΑΛ και του ΠΑΣΟΚ να ασκήσει «πολιτική κριτική» προς την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό.
Ουδεμία έκπληξις…
Γιατί σήμερα το εναπομείναν ΠΑΣΟΚ και η ηγετική του ομάδα, οργανικά ενσωματωμένοι στο νεοφιλελεύθερο - διαπλεκόμενο τόξο, μιλάνε τη γλώσσα των κηδεμόνων και καθοδηγητών τους.
Τη γλώσσα των ολιγαρχών, που απειλούν τα μεσάνυχτα τον κυβερνητικό εκπρόσωπο και προαναγγέλλουν δημόσια την επερχόμενη «πτώση της χούντας».
Μιλάνε τη γλώσσα της χουντίζουσας ακροδεξιάς που ηγεμονεύει στη Νέα Δημοκρατία, υβρίζοντας και απειλώντας τη νόμιμη κυβέρνηση της χώρας και τους εκπροσώπους της.
Η ΕΥΤΕΛΕΙΑ όμως και ο χυδαίος λόγος στην περίπτωση του ΠΑΣΟΚ συνδέονται ευθέως και με τη στοιχειώδη απουσία πολιτικής γνώσης και κρίσης.
Αποκαλύπτουν την πλήρη άγνοια, την περιφρόνηση των σημαντικών κοινωνικών και πολιτικών εξελίξεων που συντελέστηκαν στην πατρίδα μας τα τελευταία χρόνια.
Η κοινωνία δεν αποτελεί ένα «παζλ» που το διαλύεις και το ανασυνθέτεις.
Η κοινωνική - εκλογική βάση δεν κινείται με τον νόμο της παλίρροιας και της αμπώτιδος.
Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ θεωρεί ότι η κοινωνική - εκλογική βάση που ψήφισε τον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι παρά μια μάζα, ένα συμπίλημα παραπλανημένων αφελών που παρασύρθηκαν από τις δημαγωγίες του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα.
Κι αυτή η «μάζα» σήμερα πρέπει να επιστρέψει στην ποσοτική της «κοίτη», μετανοημένη για την αφέλεια και την ακρισία της.
Η έκταση και το βάθος της πολιτικής πενίας και άγνοιας που αποπνέουν τέτοιου είδους αντιλήψεις και ερμηνείες είναι όχι μόνο έκδηλα, αλλά και προσβλητικά.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα κι αν το επεδίωκε, δεν μπορούσε να «παραπλανήσει» κανέναν.
Ήταν ένα κόμμα με οριακό εκλογικό ποσοστό, άπειρο παντελώς σε γνώση και διαχείριση της κυβερνητικής εξουσίας.
Ήταν η ίδια η κοινωνική πλειοψηφία που, ρημαγμένη από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, αναζήτησε σανίδα σωτηρίας.
Αυτή η κοινωνία «πήρε από το χέρι» τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα και τους οδήγησε στην εξουσία.
Αυτή η κοινωνική πλειοψηφία δεν έφυγε απλώς γιατί δυσαρεστήθηκε από το ΠΑΣΟΚ.
Ήταν το ίδιο το μνημονιακό - νεοφιλελεύθερο ΠΑΣΟΚ που έδιωξε βίαια με τις πολιτικές του επιλογές, με την πλήρη αλλαγή της ταυτότητάς του, αυτή την ίδια την κοινωνική - εκλογική του βάση.
ΥΠΗΡΞΕ ΣΥΝΕΠΩΣ μια δεσπόζουσα, ιστορικής σημασίας κοινωνική και πολιτική τομή και ρήξη που καθόρισε τις μελλοντικές εξελίξεις.
«Δις εις τον αυτόν ποταμόν ουκ αν εμβαίης», έλεγε ο Ηράκλειτος.
Η Ιστορία δεν γυρίζει πίσω κι όσοι δεν κατανοούν τη δυναμική της μετατρέπονται σε πολιτικά «ερείπια» και σε άδεια πολιτικά κελύφη.
Μία θα μπορούσε να είναι η λύση για το (εναπομείναν) ΠΑΣΟΚ και την ηγεσία του:
η αυστηρή αυτοκριτική για τις νεοφιλελεύθερες - μνημονιακές πολιτικές, τις οποίες όχι μόνο άσκησε, αλλά και ενσωμάτωσε στο DNA του, η πλήρης ρήξη με τις δυνάμεις της διαπλοκής και τα «πλοκάμια» της στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, η διακήρυξη της στρατηγικής σύγκρουσης και ρήξης με την ακροδεξιά - νεοφιλελεύθερη ΝΔ, ώστε να θυμηθούν τουλάχιστον «από πού ήρθαν».
ΤΙΠΟΤΕ ΟΜΩΣ απ’ όλα αυτά… Γιατί οι αλυσίδες που δένουν το σημερινό ΠΑΣΟΚ με τη ΝΔ είναι άρρηκτες.
Γεγονός που προκαλεί και περιφρονεί την πολιτική κρίση, την αξιοπρέπεια, το ήθος των πολιτών, ιδιαίτερα εκείνων που ασπάστηκαν και αγωνίστηκαν για τις αρχές και τις αξίες του ΠΑΣΟΚ.
Γι’ αυτό και τα τελευταία χρόνια η επέτειος της 3ης του Σεπτέμβρη δεν αποτελεί παρά το ετήσιο πολιτικό μνημόσυνο και μια ακόμα πρόκληση απ’ όσους εξακολουθούν να το εμπορεύονται για να έχουν πρόσβαση στην εξουσία.
Δημοσιεύθηκε στο φύλλο 66 της «Νέας Σελίδας» την Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2018.
ΝΕΑ ΣΕΛΙΔΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου