Στο Κυπριακό οι ΗΠΑ ευελπιστούν ότι μέσα από μία συμφωνία-πακέτο, που θα συμπεριλαμβάνει και την ενέργεια, θα εξομαλυνθούν μερικώς και οι ελληνοτουρκικές σχέσεις. |
Η αναζωπύρωση σειράς συγκρούσεων δημιουργεί νέα
δεδομένα στο παγκόσμιο και περιφερειακό γίγνεσθαι. Η Ελλάδα, διερχόμενη
μία πρωτοφανή και πολυεπίπεδη κρίση, έχει εξασθενίσει διαπραγματευτικά
σε μία συγκυρία όπου ενδέχεται να κριθούν (προσωρινά ή οριστικά)
ζητήματα που άπτονται των συμφερόντων μας.
Με τη Λιβύη που βυθίζεται στο χάος, την Αίγυπτο να οδηγείται σε μία στρατοκρατούμενη «κοσμικότητα», τη Συρία να εξάγει κρίση και τζιχαντιστές, το Ιράκ που πασχίζει να διατηρηθεί σε μία ενιαία κρατική οντότητα, το Ισραήλ να εξουδετερώνει σήραγγες της Χαμάς, υψώνοντας απροσπέλαστα τείχη σε Παλαιστίνιους και ειρηνευτική διαδικασία, υβριδικές οντότητες, στερούμενες διεθνούς αναγνώρισης, να αναδεικνύονται σε ρυθμιστές (π.χ., Κούρδοι Ιράκ) και, τέλος, την αντιπαράθεση Δύσης-Ρωσίας να κλιμακώνεται, με έσχατο θύμα τις εμπορικές συναλλαγές, η οικοδόμηση ενός νέου συστήματος ασφαλείας καθίσταται επιτακτική ανάγκη, καθώς επιβεβαιώνεται η αποτυχία ανάγνωσης και αντιμετώπισης των σύγχρονων απειλών. Η μετατόπιση Ομπάμα, με το «πράσινο φως» που δόθηκε για αεροπορικές επιδρομές στο Ιράκ, σηματοδοτεί την αμφιταλαντευόμενη τακτική μεταξύ αποστασιοποίησης και εμπλοκής, ενώ η αυξανόμενη γεωπολιτική αστάθεια έχει αρχίσει να απηχεί αρνητικά και την παγκόσμια οικονομία, με πολλές συναλλαγές να διέπονται από μειωμένη εμπιστοσύνη και ανάλογο μετριασμό της κεφαλαιακής κινητικότητας.
Ο σύνθετος περίγυρος