Η εντύπωση που κυριαρχεί στους περισσότερους πολίτες, αλλά δυστυχώς και σε πλείστους δημοτικούς άρχοντες, για το ρόλο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, είναι ότι αυτή προορίζεται να διεκπεραιώνει τυποποιημένα έργα ρουτίνας, με πόρους που κυρίως παραχωρούνται ‘’ευγενώς’’ από τον κρατικό προϋπολογισμό.
Η αντίληψη αυτή για τον προορισμό της αυτοδιοίκησης υποβαθμίζει δραματικά το ρόλο της σε επίπεδο καθηκοντολογίας και δημιουργεί μια αυτοδιοίκηση εξάρτημα του κεντρικού γραφειοκρατικού συστήματος, όπως τη θέλει η κεντρική εξουσία.
Η αυτοδιοίκηση όμως πρέπει να αποτελεί πραγματική τοπική εξουσία και η δράση της να εκτείνεται σε όλους τους τομείς της κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής ζωής της τοπικής κοινωνίας. Η δράση αυτή πρέπει να στοχεύει στη συνεχή αναβάθμιση της ποιότητας ζωής των κατοίκων. Και είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι το επίπεδο ζωής μίας τοπικής κοινωνίας δεν καθορίζεται με οικονομικούς μόνο όρους. Το ύψος του συνθέτουν τόσο ποσοτικά όσο και ποιοτικά στοιχεία.