Η πρόσφατη έξαρση της κρατικής καταστολής στα πανεπιστημιακά ιδρύματα αντικατοπτρίζει τη γενικότερη έξαρση της κρατικής καταστολής κατά την πρόσφατη μνημονιακή περίοδο.
Και στις δύο περιπτώσεις η καταστολή χρησιμοποιείται ως μέσο περαιτέρω επιβολής της νεοφιλελεύθερης αναδιάρθρωσης της ελληνικής κοινωνίας και των εκπαιδευτικών και άλλων θεσμών της.

Και όπως το ιδεολόγημα της ελληνικής ιδιαιτερότητας χρησιμοποιήθηκε (και χρησιμοποιείται) για να δικαιολογηθούν οι νεοφιλελεύθερες μνημονιακές πολιτικές, έτσι και οι απολογητές των νεοφιλελεύθερων αλλαγών στα πανεπιστημιακά ιδρύματα συνηθίζουν να ωρύονται ότι αυτά που γίνονται στα ελληνικά πανεπιστήμια δεν γίνονται πουθενά αλλού στον κόσμο.

Και γι' αυτό τον λόγο η Ελλάδα, μας λένε, επιβάλλεται να προσχωρήσει στη νεοφιλελεύθερη κανονικότητα ενός πανεπιστημίου λιγότερο δημοκρατικού και ανοιχτού στην κοινωνία και περισσότερο υποταγμένου στις επιταγές των καπιταλιστικών αγορών.