Μέσα στο πιο βαθύ σκοτάδι του νεοφιλελευθερισμού, τότε που φαινόταν κυριολεκτικά ανίκητος, σε μια ξεχασμένη γωνία του πλανήτη κάποιοι επέλεξαν να ανάψουν μία φλόγα. Ήταν
πρωτοχρονιά του 1994 όταν η εξέγερση των Ζαπατίστας θύμιζε σε όλο τον κόσμο ότι η ιστορία δεν έχει τελειώσει.

Κάπου στις ΗΠΑ ένας ανώνυμος δημιούργησε μια ιστοσελίδα στο διαδίκτυο και μέσα από αυτή άρχισε να διακινεί υλικό των Ζαπατίστας. Οι Ζαπατίστας ποτέ δεν έμαθαν ποιος ήταν ο ανώνυμος που τους βοήθησε στο πρώτο τους κυβερνοαντάρτικο. Έτσι τον αποκαλούνε απλά «αυτός».

Ένα παράδειγμα των ανθρώπων που θέλουν να αγωνίζονται με ανιδιοτέλεια χωρίς να ζητάνε τίποτα, «χωρίς να το κάνουν θέμα» όπως οι ίδιοι οι Ζαπατίστας θέλουν να λένε.


Οι άνθρωποι της ανιδιοτέλειας, αυτοί και αυτές που παλεύουν για μια μεγάλη ή μικρή συλλογική υπόθεση «χωρίς να το κάνουν θέμα» ήταν πάντα και είναι και σήμερα το στήριγμα κάθε συλλογικότητας της αριστεράς. Ήταν πάντα και είναι και σήμερα αυτοί και αυτές που αναγκάζουν την ιστορία να παίρνει σημαντικές στροφές και να ξαφνιάζει όσους είχαν βολευτεί στα προκαθορισμένα θεωρητικά τους σχήματα και στις βολικές τους νομοτέλειες.