Διάγγελμα πανικού και αποχαιρετιστήρια ομιλία μπορεί να χαρακτηριστεί η τηλεοπτική παρουσία Σαμαρά την Κυριακή. Αντιλήφθηκε ότι δεν αρκούσε η υποκριτική αντίδρασή του, η μήνυση που θα καταθέσει κατά του Χαϊκάλη, προφανώς για λόγους εντυπώσεων.

Συμπεριφέρθηκε ως θιγμένος πολίτης, ενώ βοούν τα στοιχεία για την πολιτική ευθύνη του. Είναι ο αρχιερέας της επιχειρούμενης ρευστοποίησης των κομμάτων, που αποτελεί το όχημα των αθλιοτήτων και της πολιτικής σήψης που αναδίδεται.

Σύμφωνα με την καινοφανή θεωρία Σαμαρά, οι βουλευτές ψηφίζουν δήθεν κατά συνείδηση και δεν υπόκεινται σε κομματική πειθαρχία. Είναι ο ίδιος που λίγες μέρες πριν, στον προϋπολογισμό, και πολλές φορές κατά την ψήφιση των μνημονιακών νομοσχεδίων έθετε θέμα κομματικής πειθαρχίας. Τώρα εκθειάζει την... απειθαρχία και προάγει τη διάλυση των μικρότερων κομμάτων.

Δεν ισχυριζόμαστε ότι έχει ποινικές ευθύνες ο Σαμαράς για το όργιο χρηματισμού και αποστασίας που καταγγέλλεται. Έχει όμως πολιτικές ευθύνες, διότι ο πολιτικός σχεδιασμός του, ώστε με κάθε τρόπο να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας και να παραταθεί η θητεία της κυβέρνησης, είναι εξ αντικειμένου υπεύθυνος για την ανεξέλεγκτη εξαπόλυση σχεδίων που απειλούν τον πυρήνα του δημοκρατικού πολιτεύματος.