Σερφάροντας στα ρηχά να βρω καμιά τοπική είδηση βρήκα αυτό το άρθρο. Μου άρεσε ο τρόπος που ξεκίνησε, αλλά κι αυτός που τελείωσε (ποιητικά και τραγουδιάρικα)...
Παρακάμπτοντας τα υπόλοιπα βγάζει κανείς συμπεράσματα στα γρήγορα -χωρίς χρονοτριβές- αναλαμβάνοντας υψηλό ρίσκο να κάνεις λάθος.
Πέρα όμως από τους στίχους του Αγγελάκα, βρήκα μια ενδιαφέρουσα γραφή, αλλά και προσεγγίσεις σε θέματα που απασχολούν την καθημερινότητα σχεδόν κάθε ελληνικής οικογένειας.
Ομολογώ ότι με ψιλοχάλασε κάπου στη μέση - εκεί που και ο ίδιος ο αρθρογράφος ομολογεί ότι "από αλλού το ξεκίνησα,
αλλού το πήγα".
Δεν με χάλασε που το πήγε αλλού, αλλά επειδή -θεωρώ ότι- έχασε το στόχο ταυτίζοντας τους "κερδισμένους" με αυτούς που θέλουν να τ' αλλάξουν όλα, βγάζοντας από το κάδρο αυτούς που πράγματι είναι κερδισμένοι (και που κι αυτοί θέλουν να τ' αλλάξουν όλα - προς το χειρότερο για εμάς βέβαια)...
Όχι, όχι... δεν με χάλασε επειδή είμαι κι εγώ ένας από τους αιώνιους διαδηλωσάκηδες ή μουτζαχεντίν ή όπως θες πες.