γράφει ο Παντελής Μπουκάλας
Μέγα αμάρτημα η απληστία. Ένα από τα επτά θανάσιμα. Με δαίμονά της τον Μαμμωνά, σύμφωνα με την εκκλησιαστική γεωγραφία αμαρτιών και δαιμονίων.
Την ψυχή του ας την κάνει ό,τι θέλει ο καθένας. Η πλεονεξία, όμως, είναι κατεξοχήν κοινωνικό αμάρτημα. Αντικοινωνικό δηλαδή. Δεν διαπράττεται εν κενώ, αλλά μέσα στον κόσμο και εναντίον του.
Ο φιλοτομαριστής άπληστος αδιαφορεί αν η βουλιμία του ικανοποιείται (πάντοτε μερικώς και προσωρινά) εις βάρος των άλλων, των αδυνάμων ή των νομοταγών. Ισα ίσα, αυτό είναι η μισή του ηδονή. Η απληστία, ωστόσο, όπως και οι λοιπές αμαρτίες, μπορεί να μετατραπεί σε δόκανο. Και να πιαστεί μέσα του ο ίδιος ο αμαρτωλός. Κυριολεκτικά αυτοσαγηνευόμενος.