Τρίτη 3 Ιουλίου 2018

Αδιόρθωτοι και μοιραίοι




«Φωνάζουν οι πατριδέμποροι να φοβηθούν οι πατριώτες»
Κώστας Βάρναλης

Και ξαφνικά οι φιλελεύθεροι, θιασώτες -υποτίθεται- των ανοικτών κοινωνιών και της παγκοσμιοποίησης, μεταμφιέστηκαν σε ακραιφνείς εθνικόφρονες, ρίχνοντας εγκληματικά στον κομματικό τζόγο το εθνικό θέμα του Μακεδονικού, αφενός για να κρύψουν την πολιτική γύμνια και το εσωκομματικό τους αλαλούμ και αφετέρου για να ψαρέψουν ψήφους αφελών, παραπληροφορημένων ή εθνικά υπερευαίσθητων.


Στην ανιστόρητη μάλιστα προσπάθειά τους να συμψηφίσουν ανόμοια γεγονότα, παριστάνουν πως δεν καταλαβαίνουν ότι, όσο αυτονόητες είναι στη δημοκρατία οι πολιτικές αντιθέσεις και συγκρούσεις σε ιδεολογικά, κοινωνικά και οικονομικά θέματα, τόσο επικίνδυνες γίνονται στα εθνικά θέματα, που εξάπτουν πάθη, οδηγούν σε ακρότητες και αδυνατίζουν τη διεθνή θέση της χώρας.
Η στάση αυτή συνιστά την επιτομή της πολιτικής ανευθυνότητας και τυχοδιωκτισμού.

Μια ζωή αδιόρθωτοι οι έμποροι «πατριωτισμού», μόνο τραγωδίες προξενούν στους λαούς. Βρίθει η Ελληνική ιστορία τέτοιων άθλιων συμπεριφορών.
Κλασσικότερο παράδειγμα τα γεγονότα της δεύτερης δεκαετίας του εικοστού αιώνα.

Τον Ιούλιο 1920 ο Βενιζέλος, κάνοντας πράξη το όνειρο της εθνικής δικαίωσης, πέτυχε με τη συνθήκη των Σεβρών προσάρτηση της Ανατολικής Θράκης, Ίμβρου, Τενέδου και της περιοχής της Σμύρνης από τους Οθωμανούς (της τελευταίας με δημοψήφισμα μετά 5 χρόνια), ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων από τους Ιταλούς, μέχρι και μυστική συμφωνία επιτεύχθηκε για την Βόρειο Ήπειρο.

3 μήνες αργότερα ο «πάνσοφος» λαός μας τον ξεπλήρωσε με ήττα στις εκλογές από ένα συνασπισμό υπερσυντηρητικών και βασιλικών κομμάτων, μην εκλέγοντάς τον ούτε βουλευτή!!! Είχαν προηγουμένως φροντίσει αυτά τα κόμματα των «υπερπατριωτών» να διχάσουν τον Ελληνικό λαό, σπέρνοντας αγεφύρωτα μίση.
2 χρόνια αργότερα γράφτηκε η μαύρη σελίδα της Μικρασιατικής καταστροφής… προς δόξα της εθνικοφροσύνης.

Θέλετε τη συνέχεια; Νέοι διχασμοί, πραξικοπήματα, δικτατορίες, εμφύλιος, διώξεις, εξορίες, προσφυγιά, χούντα συνταγματαρχών, προδοσία της Κύπρου στο όνομα πάντοτε της διαίρεσης του λαού σε «εθνοπροδότες» και «πατριώτες». Ανείπωτος πόνος και σπαραγμός σε μια πολύπαθη χώρα που σπατάλησε 70 χρόνια του εικοστού αιώνα σε μίση και διχασμούς. Όποια πέτρα εθνικών ταπεινώσεων και πολιτικών ανωμαλιών κι αν σηκώσει κανένας, από κάτω κρύβονται οι επαγγελματίες εθνικόφρονες.
Αλλά τι ψάχνουμε, εδώ έγιναν δυο παγκόσμιοι πόλεμοι στο όνομα «ευγενών» εθνών και «περιούσιων» λαών.

Αυτά τα οδυνηρά γεγονότα καταγράφει η ιστορία του εικοστού αιώνα της χώρας μας, σε πείσμα των αρνητών και παραχαρακτών της και φυσικά του επίδοξου πρωθυπουργού μας που μάλλον την αγνοεί, αφού δεν είχε γεννηθεί!

Μήπως επείγει να αντιληφθούμε ότι η ανακούφιση από τα δυσβάσταχτα βάρη της οκταετίας και η σταδιακή βελτίωση της οικονομικής κατάστασης προϋποθέτει μια ισχυρή και ειρηνοποιό Ελλάδα με αρραγές εσωτερικό εθνικό μέτωπο, ηγέτιδα δύναμη της περιοχής και γεφυροποιό επίλυσης των διαφορών με τους γείτονες;
Μήπως η χώρα μας έχει ζωτικό συμφέρον, αντί να παρακολουθεί άπραγη και αμήχανη την αστάθεια των Δυτικών Βαλκανίων, να συμβάλλει ώστε από ζώνη αναταραχών, συγκρούσεων, εθνικιστικών παθών και ανταγωνισμών ξένων δυνάμεων να μετατραπεί σε μια ήρεμη περιοχή ειρήνης, φιλίας και συνεργασίας των λαών;
Μήπως οι μετριοπαθείς πολίτες επιβάλλεται άμεσα να κόψουν τα παρά φύση πολιτικά φλερτ και συναναστροφές , απομονώνοντας καιροσκόπους, πατριδέμπορους και φασιστικά στοιχεία, προτού μας σύρουν σε περιπέτειες χωρίς γυρισμό;
Μήπως δεν αρκεί να περιφέρουμε συναισθηματικά και αυτάρεσκα τα εθνικά μας σύμβολα αλλά πρωτίστως να μελετάμε και να διδασκόμαστε από την ιστορία μας;
Μήπως κάποιες συστημικές δυνάμεις σε περιόδους οικονομικών κρίσεων βολεύονται να στρέφουν τις μάζες στον εθνικισμό για να καλύπτουν την παταγώδη αποτυχία και τα αδιέξοδα τους;
Μήπως τελικά έχουν δίκιο όσοι υποστηρίζουν ότι ο ψευτοπατριωτισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο των πολιτικών απατεώνων;

Ιδού λοιπόν ένα πεδίο άσκησης και προβληματισμού εκείνων ιδιαίτερα που θεωρούν ότι η πολιτική αρχίζει και τελειώνει στον ΕΝΦΙΑ, τις συντάξεις και τους φόρους. Μόνο έτσι θα συνειδητοποιήσουν, έστω καθυστερημένα, ότι η οικονομική καχεξία μπορεί να είναι αναστρέψιμη, η εθνικιστική όμως υστερία και παραζάλη είναι ο βέβαιος δρόμος προς την κόλαση.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου