Προχωρώντας προς την αίθουσα της συνέντευξης τύπου, πέρασα δίπλα από το καφέ, όπου έπινε ήσυχο τον εσπρέσσο του το Κεφάλαιο της χώρας, διαβάζοντας την εφημερίδα του. Σε κάποιο από τα τραπεζάκια αναγνώρισα και την Ανάπτυξη, αλλά όταν πήγα να την φωτογραφίσω με πλησίασαν δύο “ντουλάπες” με ακουστικά και μου είπαν πως “η κυρία βρίσκεται στην Αθήνα icognito”.
Κατέβασα κι εγώ το κεφάλι απογοητευμένος, αφού δεν έχω ξαναδεί Ανάπτυξη, και πέρασα στην αίθουσα Grand Ballroom, που σημαίνει Μεγάλη Δωμάτιο του Χορού. Προς έκπληξή μου, κανένας δεν χόρευε. Ήταν όλοι καρφωμένοι στην παρουσίαση.
Έκατσα κι εγώ γρήγορα, για να δω τι είναι αυτό που όλοι παρακολουθούν με τόση προσήλωση.
Είδαμε βιντεάκια με τους Ολυμπιακούς Αγώνες, το Euro 2004, τη Γιουροβίζιον, το Μουσείο της Ακρόπολης, το Ναυάγιο στη Ζάκυνθο, τη στέγη Καλατράβα, τον Αντόνιο Σάμαρακ και τη νίκη της Καλομοίρας στο Fame Story. Όλες τις μεγάλες στιγμές του ελληνικού πολιτισμού των τελευταίων χρόνων. Ανάμεσα στα βιντεάκια, ανέβαιναν στο βήμα διάφοροι τύποι που μίλαγαν πολύ, μέχρι να κάνουν buffering τα βιντεάκια.
Στην αρχή, το λόγο πήρε κάποιος υπάλληλος του Λάτση και της εταιρείας του, για να μας παρουσιάσει το “Όραμα για το Ελληνικό”. Όλα κι όλα. Πολύ ωραίο όραμα. Κι αυτό που το Hellinikon Project, το βάφτισαν “Πνεύμονα Ζωής”, πολύ πετυχημένο. Τα συγχαρητήριά μου στους επικοινωνιολόγους τους.
Βέβαια, όταν κάποιος λέει πως βλέπει οράματα τον περνάνε για τρελό, γι’ αυτό και η εταιρεία του Λάτση έχει πληρώσει μερικούς πολύ καλούς σκηνοθέτες και μοντέρ, για να φτιάξουν βιντεάκια σαν το παραπάνω, και σαν τα υπόλοιπα που κάθε τόσο μας έδειχναν σε ένα πανί που είχαν κρεμάσει από πίσω τους.
Ο υπάλληλος του Λάτση ήταν ο μόνος που μας μίλησε στα ελληνικά, καθώς μετά ανέβηκαν άλλοι υπάλληλοι, εταιρειών που συνεργάζονται με τον Λάτση, με στόχο να μπουν στο Ελληνικό. Αυτό ήταν και ένα από τα ελάχιστα ελληνικά που μπόρεσαν να προφέρουν.
Ωστόσο, και μόνο που αναγκάστηκαν να προφέρουν λέξεις όπως “Argiropoli”, “Pedio tu Areos” και “Kalispera” φάνηκε πως ήταν υπέρβαση για τους ανθρώπους, οπότε η παρουσίαση συνεχίστηκε στα αγγλικά.
Μάλιστα, κάποια στιγμή είχα τόση ώρα να ακούσω ελληνικά, που για μια στιγμή νόμιζα πως ζω σε άλλη χώρα.
Το πρόβλημα βέβαια δεν ήταν η αγγλική γλώσσα που χρησιμοποιούσαν. Στη Μεγάλη Βρετάνια βρισκόμασταν άλλωστε, έπρεπε να το περιμένω. Αυτό που ήταν εντυπωσιακό ήταν που μιλούσαν σαν να αναφέρονται για κατοίκους άλλης χώρας. Σαν να μιλάνε για ιθαγενείς.
Προς θεού, εμείς είμαστε ιθαγενείς, αλλά δεν είμαστε και ινδιάνοι για να μας δώσει κανένας άδειες για καζίνο σε αντάλλαγμα με τον φυσικό μας πλούτο. Προτίθενται όμως να φτιάξουν ένα καζίνο για τον δικό τους πλούτο. Με άδεια που θα τους δώσει το ελληνικό κράτος.
Δυστυχώς η παρουσίαση ήταν πολύ μεγάλη και δεν πρόλαβαν να μας πουν κουβέντα για το καζίνο τους. Ούτε τι ωραίο που θα γίνει, ούτε τι καλά που θα μπορούν να έρχονται οι Άραβες και οι λοιποί “τουρίστες υψηλού επιπέδου” για να ξεπλένουν το χρήμα τους στο Ελληνικό και να βοηθάνε την Ανάπτυξη.
Την παρουσίαση ακολούθησε η ώρα των ερωτήσεων, που δεν ήταν άλλη από την ώρα των εργολάβων. Γι’ αυτό και οι μόνοι που “κατάφεραν” να θέσουν ερωτήσεις ήταν δύο δημοσιογράφοι του Αλαφούζου, δύο δημοσιογράφοι του Μπόμπολα και ένας του Ψυχάρη.
Πάντως, όταν ο υπάλληλος του Λάτση ερωτήθηκε τι θα γίνει με την επένδυση εάν σε λίγους μήνες αλλάξει η κυβέρνηση και έρθει στην εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν φάνηκε να προβληματίζεται ιδιαίτερα.
Σίγουρα, ο τρόπος με τον οποίο καθάρισαν τον δήμαρχο του Ελληνικού και των υπολοίπων δήμων που αντιδρούσαν στην επένδυση είναι λόγος για να έχουν μια κάποια αυτοπεποίθηση.
Για ένα έργο όμως που δεν έχει περάσει ακόμα από το Εκλεκτικό Συμβούλιο και το Συμβούλιο της Επικρατείας, και μία σύμβαση αγοροπωλησίας που δεν έχει ακόμα επικυρωθεί από την Βουλή των Ελλήνων, η αυτοπεποίθηση μάλλον περίσσευε.
Ίσως η απάντηση είναι «Λάτσης». Θα πρέπει να απαντήσει πάντως και ο κύριος Τσίπρας.
Ερώτηση έθεσε και μία ξένη δημοσιογράφος, χωρίς να παίρνω και όρκο για την μη ελληνικότητά της αφού απ’ ότι φάνηκε από την ερώτησή της, το μόνο που την έκοφτε ήταν να ρωτήσει αν αυτή η επένδυση είναι η μεγαλύτερη στην Ευρώπη και τι θα προσφέρει στο ΑΕΠ της χώρας.
Μέχρι εκείνη την στιγμή μας είχαν μιλήσει για τα έσοδα που θα έχει η χώρα μόνο δώδεκα φορές, άρα μια δέκατη τρίτη επανάληψη μας ήταν απαραίτητη. Υποκλίνομαι, τους στρίμωξε στα σχοινιά.
Πάντως, παρά το γεγονός πως στην αίθουσα βρίσκονταν καμιά πενηνταριά και βάλε δημοσιογράφοι, δεν είχαν την τύχη να υποβάλουν την ερώτησή τους, αφού όλοι έχουν επιλέξει να εργάζονται σε λάθος μέσο.
Βέβαια, δεν είδα και κανέναν δημοσιογράφο να διαμαρτύρεται που το δικαίωμα για ερωτήσεις το έχουν μόνο αυτοί που έχουν μεγάλα αφεντικά, αλλά δεν τους κακιώνω. Ήταν μεγάλη η διάρκεια της παρουσίασης, κι όταν τους πέταξαν το “Να περάσουμε τώρα στη διπλανή αίθουσα για ένα κοκτέιλ” κόντεψαν να ποδοπατηθούν για το ποιος θα πρωτοσερβιριστεί.
Ποιος είπε πως οι δημοσιογράφοι κάνουν σαν λιγούρια μόνο όταν έχει μπουφέ; Για τα ποτά να δείτε πως κάνουν…
Εγώ πάντως, επειδή είχα ξυπνήσει αργά και ακόμα έπινα καφέ δεν πέρασα στην αίθουσα του κοκτέιλ. Αλλά βγαίνοντας δύο πολύ εξυπηρετικές κυρίες μου έδωσαν δώρο μία Ελιά που έγραφε «Hellinikon». Ελπίζω να πιάνει και σε άλλες πόλεις, δεν θα αντέξω να μου μαραθεί σαν του Βενιζέλου.
Φεύγοντας, συνειδητοποίησα πως το Hellinikon δεν μιλάει ελληνικά, επειδή πολύ απλά δεν απευθύνεται στους κατοίκους αυτής της χώρας. Είναι μια επένδυση που θα καλύψει ανάγκες που δεν έχουν καμία σχέση με τους δημότες και τους γείτονες. Ακόμα όμως, συνειδητοποίησα και κάτι άλλο.
Κατά τη διάρκεια της παρουσίασης, ήταν τόσα τα “νομίζω”, “πιθανώς”, “ίσως”, “λογικά” που ακούστηκαν, που άρχισα να αναρωτιέμαι:
Αρκούν μερικές υπογραφές, σφραγίδες και δωράκια για να ξεπουληθεί μία δημόσια περιοχή που αντιστοιχεί στην έκταση 15 Εθνικών Κήπων;
Το Ελληνικό βρίσκεται στην Ελληνική Επικράτεια ή στην Επικράτεια Λάτση;
Τι απάντηση θα δώσουμε στις επόμενες γενιές που θα ρωτάνε πως ήταν ο κόσμος πριν τον τσιμεντώσουμε;
Και πόσο δύσκολο είναι να πάρουμε απόφαση πως αν δεν διεκδικήσουμε το δίκιο μας, το δικό μας και των συμπολιτών μας, θα χάσουμε κάθε αξιοπρέπεια;
Βέβαια, τα ερωτήματα θα έπρεπε να τα θέσω σε όλους εσάς, και όχι στο κεφάλι μου.
Την απάντηση όμως θα πρέπει να την δώσουμε όλοι μαζί στον δρόμο.
ΥΓ. Πάντως, οι κάτοικοι του Ελληνικού και οι γείτονές τους, δίνουν ήδη την απάντηση τους. Την ακούς;
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου