Κυριακή 16 Μαρτίου 2014

βρε τι πλάκα έχει το ίντερνετ


η κυβερνοθάλασσα όλα τα κρατά μέσα της...

(από το facebook)

"Η Διοίκηση του Δήμου κατάφερε να σταθεί όρθια στην Μνημονιακή λαίλαπα και μέσα από τις κοινωνικές δομές στηρίζει τους δημότες μας"

  γράφει η Νικολέττα Μοσχοχωρίτη Βασιλειάδη *

Αγαπητοί συνδημότες συνδημότισσες,
 
Ώθηση στο να βρίσκομαι στην ευχάριστη θέση να είμαι υποψήφια δημοτική σύμβουλος στην Δημοτική παράταξη με επικεφαλής τον σημερινό δήμαρχο Ελληνικού Αργυρούπολης Χρήστο Κορτζίδη, μου έδωσε η κόρη μου που ενθουσιασμένη με την ενασχόλησή μου με τα κοινά, εθελοντισμός, συμμετοχή σε κινήματα, παρέβλεψε τις ώρες απουσίας μου από το σπίτι και δήλωσε περήφανη που δεν είμαι μια απλή μαμά.
Έχοντας πάντα σαν αρχή, ότι ο καλύτερα ενημερωμένος πολίτης είναι αυτός που συμμετέχει, ότι τα πράγματα δεν αλλάζουν προς το καλύτερο όντας απλά θεατές και
παρακολουθώντας χρόνια τώρα την πορεία της παράταξης αλλά και το προσωπικό παράδειγμα του ίδιου του Δημάρχου, αισθάνθηκα την ανάγκη να γίνω μέλος της και να την στηρίξω με όλες μου τις δυνάμεις.
Η Διοίκηση του Δήμου κατάφερε να σταθεί όρθια στην Μνημονιακή λαίλαπα και μέσα από τις κοινωνικές δομές στήριξε και στηρίζει τους δημότες μας (Μ.Κ.Ι.Ε., χαράτσια, χωρίς μεσάζοντες, εθελοντισμός, πολιτισμός κ.α.). Η επόμενη πενταετία κρίσιμη για τον τόπο μας, πρέπει να στηριχτεί στην δημοτική αρχή και από νέους ανθρώπους, πρόθυμους να βοηθήσουν και να αγωνιστούν.
Δουλεύοντας μαζί με τα παιδιά, όντας νηπιαγωγός, 20 χρόνια τώρα, δεν θα μπορούσα να μείνω αμέτοχη και να μην παλέψω για το παρόν και το μέλλον τους, γνωρίζοντας βέβαια ότι τίποτα από τα παραπάνω δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς την στήριξη και τη συμμετοχή της κοινωνίας για μια πόλη ανθρώπινη , δημοκρατική και αλληλέγγυη.
                                         * Νηπιαγωγός, εμψυχώτρια θεατρικού παιχνιδιού 
Ιδιοκτητρια Κέντρου Πρ.Αγωγής

Ήταν άραγε ποτέ η ζωή μας έτσι;


 Δρόμοι με κλειστά και άδεια μαγαζιά, βροχή οι απολύσεις, εκατοντάδες οικογένειες σιτίζονται από τα πακέτα αλληλεγγύης, χίλιοι τουλάχιστον κάθε μήνα αναζητούν ιατρική φροντίδα από εθελοντές του κοινωνικού μας Ιατρείου, άνθρωποι αυτοκτονούν.

Και μια Δημοτική σύμβουλος της παράταξης του κου Κωνσταντάτου μας δείχνει ένα βεβηλωμένο μνημείο και αναρωτιέται αν «ήταν ποτέ έτσι η Αργυρούπολη
και το Ελληνικό;».
Στο κείμενό της δεν βρίσκεις, όσο κι αν ψάξεις, λέξεις όπως «κυβέρνηση» ή «μνημόνια» ή «τρόικα» ή «χαράτσια». Αυτά που κάνανε την Ελλάδα αγνώριστη λείπουν. Αυτά που καταστρέψανε τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων είναι άφαντα.
Ήταν άραγε ποτέ έτσι η ζωή μας;
Θέλουν να κρύψουν τις ευθύνες των αφεντικών τους οι δήθεν «ανεξάρτητοι». 

Μιλάνε ακόμη σήμερα, το 2014, θετικά για τον "Καλλικράτη". Μόνοι αυτοί. Γιατί σήμερα δεν υπάρχει Δήμαρχος, όποιας προέλευσης, αντίληψης, χρώματος, κόμματος που να μη θεωρεί αυτό το κατασκεύασμα καταστροφικό για την αυτοδιοίκηση. Ο εμπνευστής του έχει από πολλού σταλεί στο σπίτι του και βλέπει τη Bουλή απ’ την τηλεόραση κι αυτοί λένε πως "Καλλικράτης" είναι μόνο η συνένωση κάποιων δήμων.

Όσο κι αν ψάξεις στα χαρτιά που μοιράζουν αυτές τις μέρες δε θα βρεις λέξη για εκείνους που σου μαύρισαν τη ζωή και για τις ευθύνες τους. Η κυβέρνηση και τα κόμματά της στο απυρόβλητο. Φταίει για όλα ο Δήμαρχος. 

Διότι αυτό που μάθανε είναι να αναζητούν το χρίσμα των κυβερνώντων, όποιου χρώματος, και να τους υπηρετούν. Σαν χρήσιμα τσιράκια της κάθε εξουσίας. 

Μένει στους πολίτες να δώσουν την απάντησή τους στις εκλογές. Μαυρίζοντας τα τσιράκια όπως τους αξίζει.