Παρασκευή 17 Ιουλίου 2015

Ο ταραξίας της Ευρώπης

γράφει ο Τάσος Παππάς

Η εκτίμηση του Αλέξη Τσίπρα ότι «ρίξαμε στην Ευρώπη το σπόρο της αμφισβήτησης που σύντομα θα βγάλει καρπούς» φαίνεται να δικαιώνεται.

Κάθε μέρα μεγάλα διεθνή
μέσα ενημέρωσης, υπεράνω υποψίας για ροπή προς τον εξτρεμισμό, φιλοξενούν αναλύσεις ειδικών που χαρακτηρίζουν τη στάση της γερμανικής κυβέρνησης απέναντι στην Ελλάδα απαράδεκτη στο ηθικό επίπεδο, τιμωρητική στο οικονομικό και αντιδημοκρατική στο πολιτικό, προειδοποιώντας ταυτοχρόνως την ηγεσία της ότι παίζει επικίνδυνα με τη φωτιά.

Την κατηγορούν ότι διευκολύνει με τις επιλογές της τις δυνάμεις που φλερτάρουν με τον εθνικισμό και δημιουργεί τις προϋποθέσεις για να εμπεδωθεί κλίμα αντιγερμανισμού σε πολλές χώρες.

Και ενώ η φωτιά στο Βύρωνα απειλεί σπίτια - Έτσι αποσβένονται οι χορηγίες, κύριε Κωνσταντάτε; (φωτογραφίες)

Στην εταιρεία ΚΗΠΩΝ ΟΔΟΣ ΕΠΕ, χορηγό του δήμου Ελληνικού-Αργυρούπολης στις παιδικές χαρές, ανέθεσε απευθείας το έργο «Αποψίλωση και καθαρισμός περιαστικού δάσους Υμηττού», έναντι καθαρής αξίας 5.115 € ο κ. Κωνσταντάτος στις 19 Ιουνίου.

Προηγήθηκαν δύο δημοσιεύματα του sinergasia στις 19 Μαΐου και στις 25 Μαΐου για τη μεγάλη καθυστέρηση της δημοτικής αρχής και του ΣΠΑΥ στη λήψη μέτρων για την προστασία του Υμηττού από πυρκαγιά.

Εντός 20ημέρου η εταιρεία όφειλε να καθαρίσει 87 συνολικά στρέμματα του Υμηττού στις παρυφές του με τον οικιστικό ιστό της Αργυρούπολης.

Σύμφωνα με την τεχνική περιγραφή του έργου η εταιρεία όφειλε να αποψιλώσει τον Υμηττό σε βάθος 25 τουλάχιστον μέτρων από την άκρη του οδοστρώματος, ενώ στη θέση «Τρενάκι» το βάθος της αποψίλωσης ορίζεται στα 70 μέτρα.

Άγιος Δημήτριος: Διάθεση προϊόντων χωρίς μεσάζοντες στον Ασύρματο, την Κυριακή 19 Ιουλίου



Η συζήτηση για το χρέος έχει ήδη αρχίσει

Οι καταιγιστικές εξελίξεις των ημερών που ακολούθησαν τη συμφωνία της κυβέρνησης με τους δανειστές κράτησαν στο ημίφως το περιεχόμενό της,
πρωτίστως τις "δυνατότητες" που μπορεί να υποκρύπτει και δευτερευόντως τα "προαπαιτούμενα" μέτρα του νέου προγράμματος, τα οποία βεβαίως σχετίζονται άμεσα με τις επιπτώσεις στα κοινωνικά στρώματα.

Όσο, όμως, απομακρυνόμαστε από τις πρώτες εντυπώσεις, αρχίζουν να έρχονται στην επιφάνεια ορισμένα σημάδια που δείχνουν ότι ίσως η συμφωνία δεν είναι στατική και "κατάμαυρη", αλλά περιλαμβάνει και δυναμικά στοιχεία, τα οποία μπορεί μελλοντικά να αξιοποιηθούν.

Ένα από τα ζητήματα που διαφοροποιούν την τελική συμφωνία από την "πρόταση των θεσμών" που τέθηκε στο δημοψήφισμα και απορρίφθηκε είναι, ως γνωστόν, το κεφάλαιο "χρέος".

Περί Προδοσίας!

Ένα κακό έχει αυτός ο λαός, επιλέγει κόμμα όπως επιλέγει ομάδα και τελικά είναι οπαδός και όχι συνιδεολόγος.

Ο Σύριζα ξεκίνησε με ποσοστά 3%, ήταν το κόμμα που πάντα ήταν τελευταίο στις καρτέλες των δημοσκοπήσεων, ήταν το κόμμα που οι περισσότεροι γνώρισαν στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές και αυτοί ήταν που το τοποθέτησαν στην εξουσία.

Αυτοί ενδεχομένως θα είναι και αυτοί που θα του την αφαιρέσουν όταν φτάσουμε στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση.

Εναλλακτικές υπάρχουν

Κατ’ αρχάς, δεν ισχυρίζομαι ότι αποκλείεται να υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις στην -κακή και ταπεινωτική- συμφωνία που έχει φέρει ο Τσίπρας για έγκριση στη Βουλή.

Το μόνο που λέω είναι ότι δεν ξέρω ποιες είναι αυτές οι εναλλακτικές, γιατί όσο και να τις επικαλείται ο Λαφαζάνης, ο Κουτσούμπας κι ένα σωρό άλλοι, αρνούνται πεισματικά να μας τις αποκαλύψουν.

Κι εδώ που έχει φτάσει το πράγμα, είναι ψιλοεπείγον να τις μάθουμε, γιατί αλλιώς πέφτει η κυβέρνηση και πάμε σε εκλογές, με σκοπό να τις χάσει ο ΣΥΡΙΖΑ και να προκύψει κυβέρνηση τεχνοκρατών (π.χ. Στουρνάρας με στήριξη από ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-Ποτάμι). Εδώ ήρθαμε, πάμε να φύγουμε, κοινώς.

Ο σοσιαλισμός της δραχμής

γράφει ο Γιώργος Ανανδρανιστάκης

Το βασικό επιχείρημα για την έξοδο από την Ευρωζώνη και την υιοθέτηση εθνικού νομίσματος είναι ότι η Ελλάδα θα ανακτήσει την οικονομική ελευθερία της, θα μπορεί να παίρνει μόνη της τις αποφάσεις για τα έσοδα, τις δαπάνες, την παραγωγική δραστηριότητα, τη διαχείριση της δημόσιας περιουσίας, χωρίς να δίνει λόγο σε εταίρους και δανειστές. Μοιάζει προφανές κι όμως δεν είναι.


Ακόμη και η έξοδος από την Ευρωζώνη και η κυκλοφορία νέου, μόνιμου νομίσματος προϋποθέτει συμφωνία με τους δανειστές, προϋποθέτει χρηματοδότηση - γέφυρα και αναδιάρθρωση του χρέους, ώστε να μπορεί να εξυπηρετείται εφεξής.

Κι επειδή οι δανειστές δεν δίνουν του αγγέλου τους νερό, αυτές οι, ο θεός να τις κάνει, παροχές θα γίνουν μόνο με την ανάληψη αυστηρότατων δεσμεύσεων, κινδυνεύουμε, δηλαδή, να βρεθούμε εκτός ευρώ και εντός Μνημονίου.

Αλέξης Τσίπρας: Δεν δύναμαι να επιτρέψω σε κανένα να θεωρεί ότι έχει ισχυρότερο δίλημμα συνείδησης

Ανοιχτό τραύμα στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ο Αλέξης Τσίπρας την καταψήφιση του νομοσχεδίου με τα προαπαιτούμενα από 32 βουλευτές του κόμματος.

Τονίζει πως είναι αναγκασμένος να συνεχίσει με κυβέρνηση που θα στηρίζεται σε μειοψηφικό αριθμό βουλευτών σε σχέση με τους 300 της Βουλής.

Ο πρωθυπουργός προέβη στην παραπάνω τοποθέτηση, κατά τη διάρκεια της σύσκεψης στελεχών κυβέρνησης και κόμματος που πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Πέμπτης, στο Μέγαρο Μαξίμου, όπου συζητήθηκαν οι τρέχουσες εξελίξεις. Ο Αλέξης Τσίπρας αναφέρθηκε στη συνεδρίαση της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ όπου, κατά την εκτίμησή του, οι εναλλακτικές προτάσεις που θα μπορούσαν να κατατεθούν στη Σύνοδο Κορυφής δεν έδιναν διέξοδο στο εκβιαστικό δίλημμα που αντιμετωπίσαμε.

Και τόνισε χαρακτηριστικά:

Ανατρέποντας τον Τσίπρα

Η ανάγνωσή μου για όσα συμβαίνουν αυτή τη στιγμή δεν συμβαδίζει ούτε με τη «δεξιά» οπτική ότι επιτέλους ο Τσίπρας λογικεύτηκε, ούτε με την «αριστερή» οπτική ότι μας πρόδωσε. Καθόλου όμως.

Θεωρώ ότι η μοναδική σοβαρή απειλή που αντιμετώπισε αυτό το σάπιο κατεστημένο (εγχώριο και ευρωπαϊκό) είναι ο Αλέξης Τσίπρας. Χωρίς αυτόν, ο ΣΥΡΙΖΑ στην καλύτερη να είχε πιάσει ένα 9-10% σε εκλογές, και να παρέμενε στην αντιπολίτευση. Ακίνδυνος, αν και σίγουρα όχι εσκεμμένα (όπως το ΚΚΕ).

Χωρίς τον Τσίπρα (αλλά και τον Βαρουφάκη) το δημοκρατικό έλλειμμα μιας ΕΕ που στραγγαλίζει λαούς για να τους εξαναγκάσει σε έξοδο από το κοινό νόμισμα και αποικιοκρατικές συμβάσεις θα έμενε κρυφό, ενώ οι διεθνείς συμμαχίες του νεοφιλελευθερισμού δεν θα είχαν υποστεί ποτέ ρήγμα.