Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2016

Μια μικρούλα κατάθεση ψυχής...



Ποτέ δεν έχω μιλήσει γι αυτά, εκτός από τους φίλους μου που τα γνωρίζουν, όμως τώρα ήρθε η ώρα και ας παρεξηγηθώ...

Στο λιμάνι του Πειραιά, στις θύρες Ε1, Ε2 κλπ είναι τα ίδια άτομα πάντα εθελοντές.

Πού είναι όλοι οι μεγαλοεπαναστάτες, οι ευαισθητοποιημένοι με τους πρόσφυγες, οι υπεραριστεροί του κώ@ου, οι επικριτές των πάντων, οι τάχα μου συμπονετικοί, ο δήμος, η εκκλησία;

Το πρόσημο βλέπουν τα σκυλιά και αλυχτάνε, οι ύαινες και παραμονεύουν

της Ελένης Μυτιληνάκη

Θα σας ρίξουμε απειλούν οι μεγαλοεκδότες... Που στράγγισαν με τα θαλασσοδάνεια τις τράπεζες.

Τις οποίες για να τις αναστήσουν ξανά και ξανά, έκοβε από το γάλα του παιδιού του, έκοβε από την συντήρηση και την θέρμανση του σχολείου του, έκοβε από τα φάρμακα, έκοβε από το φαΐ, τις διακοπές, έκοβε από παντού, ο κόσμος της δουλειάς.

Ώσπου η ζωή του ασχήμισε, σκοτείνιασε, μίκρυνε.

Η προσφυγική κρίση σε 10 ερωτήσεις

του Γιώργου Βεργόπουλου


Η προσφυγική κρίση έχει πάρει χαρακτηριστικά εθνικού θέματος.

Και σε τέτοιες δύσκολες συγκυρίες η επιτυχής υπέρβαση της κρίσης εξαρτάται πρώτιστα από την σωστή πληροφόρηση του ελληνικού λαού
και τη μέγιστη δυνατή ομοψυχία απέναντι στις εξωτερικές πιέσεις.

Ας συνοψίσουμε λοιπόν την κατάσταση: