της Ζαφειρίας Δημητροπούλου *
Πήρα τηλέφωνο στην Ευρώπη στις δυο τα ξημερώματα, ώρα Μεσογείου. Καμία απάντηση, μάλλον θα κοιμούνται σκέφτηκα. Πώς γίνεται λέω μέσα μου, το Αιγαίο ξενυχτάει τους καλοκαιρινούς μήνες
μέχρι πρωίας.
Τα Σμυρνέικα τραγούδια μού τα 'μαθε η γιαγιά μου, μιας και με ρωτάς τόσα χρόνια. Η γιαγιά μου η Ζαφείρω, όπως την φώναζαν στο χωριό της, την Κλεπά. Τραγούδαγε τις μουσικές της Ανατολής για να κοιμηθώ και εγώ δεν ήξερα ελληνικά, ψυχή μου, βλέπεις γεννήθηκα σε άλλη γη ξένη, βλέπεις η μάνα μου είναι αλλοδαπή.
Ξέρεις τι μου λένε όταν τους λέω είμαι μισή Μεξικάνα; Ήξερε λέει τι έκανε ο πατέρας μου και α και ου πόσο εξωτική είμαι. Ξερνάω τα συκώτια μου. Ντρέπομαι να μιλήσω για την ξενιτιά μου εδώ, όταν άνθρωποι κυνηγώντας την ζωή, πνίγονται στις θάλασσες που αγάπησα.
Τα Σμυρνέικα τραγούδια μού τα 'μαθε η γιαγιά μου, μιας και με ρωτάς τόσα χρόνια. Η γιαγιά μου η Ζαφείρω, όπως την φώναζαν στο χωριό της, την Κλεπά. Τραγούδαγε τις μουσικές της Ανατολής για να κοιμηθώ και εγώ δεν ήξερα ελληνικά, ψυχή μου, βλέπεις γεννήθηκα σε άλλη γη ξένη, βλέπεις η μάνα μου είναι αλλοδαπή.
Ξέρεις τι μου λένε όταν τους λέω είμαι μισή Μεξικάνα; Ήξερε λέει τι έκανε ο πατέρας μου και α και ου πόσο εξωτική είμαι. Ξερνάω τα συκώτια μου. Ντρέπομαι να μιλήσω για την ξενιτιά μου εδώ, όταν άνθρωποι κυνηγώντας την ζωή, πνίγονται στις θάλασσες που αγάπησα.