γράφει ο Ρεμπελίσκος
Θέλω μόνο την αλήθεια.
Απλά δώσε μου την αλήθεια."
Για το δημόσιο χρέος έχουν ειπωθεί πολλά. Είναι ξεκάθαρη η πρεμούρα των κυβερνώντων τα τελευταία χρόνια να μην το πιάσει κανείς στο στόμα του. Είναι το ιερό και το όσιο. Είναι η ηθική υποχρέωση. Είναι η υπεύθυνη στάση της χώρας που το συντηρεί.
Είναι ο λόγος επιβίωσής τους. Κι αυτό τους πειράζει. Τους τρομάζει. Τους συνθλίβει.
Γιατί εάν το δημόσιο χρέος ήταν μια μεγάλη σιδερένια μπάλα από λεπτά φύλλα σιδήρου. Που το ένα αγκάλιαζε το άλλο, και το επόμενο και τα άλλα δύο, και το επόμενο τα προηγούμενα. Και στο τέλος γινόταν μια βαριά, τεράστια, μεταλλική μπάλα.
Μαυρισμένη με τον καιρό, οξειδωμένη, μα θεόβαρη ακόμα, και δεμένη με χρυσές αλυσίδες στο σώμα της χώρας.
Κάτι σαν άγκυρα μες στο Αιγαίο. Μην τυχόν και το κουνήσουμε ρούπι.
Τότε σήμερα θα ήταν η ώρα επιτέλους, το ένα μετά το άλλο, τα φύλλα να ξετυλιχτούν. Σκουριασμένα, αραχνιασμένα, αλλοιωμένα από τον καιρό και τα λάδια, συνεχίζουν όμως να κρύβουν τις υπογραφές δανειστών και δανειζόμενων.
Ήρθε η ώρα οι υπογραφές αυτές να γίνουν γνωστές. Μαζί με την διαδρομή του χρήματος.
Ίσως, αυτή η επιτροπή, να είναι το μεγαλύτερο εγχείρημα της συντεταγμένης πολιτείας να φέρει την Δικαιοσύνη στο επίκεντρο, και να της επιβάλλει να μιλήσει την Αλήθεια.
Για να ακούσουν όλοι.
Πηγή: rebeliskos.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου